Flama Circolo

On 29 december 2020 door johannalimeinRecensies Smeulend venijn

29 december 2020 op Hebban

De onderstaande recensie van Sluimerend vuur vond ik op Hebban,
hij is van Richard de Boer

Recensie Het verhaal mag wel wat pittiger: Flama Circolo!

Smeulend Venijn van Johanna Lime is het tweede deel uit de Vergeten Vloek serie, en is in alles een gespiegelde kopie van het eerste deel. In deel 1 hadden we kroonprins Jima die op het punt staat zijn vader, koning Marwin, op te volgen. In deel 2 hebben we kroonprinses Sylviana die op het punt staat haar moeder, Koningin Golda, op te volgen. Moest Jima trouwen met drie vrouwen, Sylviana moet op zoek naar drie mannen om mee te trouwen. Jima’s thuiswereld Laskoro bestaat uit 5 planeten, Sylviana’s thuiswereld Berinyi bestaat ook uit 5 planeten. In beide werelden heerst een vreemde vloek waardoor het evenwicht tussen mannen en vrouwen is ontregeld: bij de een blijven er te weinig vrouwen in leven, bij de andere te weinig mannen. Een oplossing zou liggen in een samenwerking, maar oorlog lijkt onvermijdelijk. Sylviana zit tegen haar zin vast aan een aanvalsverdrag dat haar moeder heeft gemaakt met verschillende bondgenoten, aan de andere kant ziet Jima zich genoodzaakt de oorlog te verklaren om op die manier een eind te kunnen maken aan de constante aanvallen op Laskoriaanse vrachtschepen.

Dat Johanna Lime heel veel fantasie heeft lijdt geen twijfel, maar net als bij het eerste boek heb ik het gevoel dat ze er allemaal teveel informatie in wil verwerken zonder de focus te leggen op de rode draad in het verhaal. Bij dit tweede boek volgen we voornamelijk Sylviana die gaat winkelen met vriendinnen, tempels bezoeken, gezellig eten met vriendinnen, magische spreuken oefenen… het voegt allemaal niet zoveel toe aan het verhaal. In combinatie met de eenvoudige zinnen sleept het verhaal zich mijns inziens doelloos voort en mist spanning, emotie, vaart of verrassing. De hoofdpersonen blijven vrij vlak en missen diepgang, vooral de zogenaamde slechterik Helena komt door het geklungel niet erg geloofwaardig over en had veel beter uitgewerkt kunnen worden als slimme intrigant met een eigen agenda.

De vertelstijl is bij vlagen alsof je het dagboek van Sylviana aan het lezen bent: Sylviana wordt wakker, gaat dit doen, daarna gaat ze dat doen, vervolgens nog dit en dan is het alweer avond en gaan we slapen. Op een gegeven moment gaat Sylviana en haar moeder met de trein op reis om elders een aantal veroordeelden te executeren. In feite is de hele treinreis voor het verhaal overbodig. Daarentegen wordt even later de ontvoering van de prinses wel erg kort beschreven. Voordat je überhaupt beseft dat er wellicht iets belangrijks gaat gebeuren is het een bladzijde later alweer opgelost.

In tegenstelling tot de wereld van Jima doet Berinyi wat meer buitenaards aan. Er zijn Taicapry die weliswaar veel weg hebben van mensen en ook met ze kunnen praten, maar ondertussen hoeven, klauwen en twee hoorns op het hoofd hebben. Ook zijn er Shoikeiyi, een ras van hele kleine mensen die kunnen navigeren met sonar, en Shoiaviony, kleine vlindermensen. Golda heeft een hekel aan Taicapry (ze is ooit door een mannelijke Taicapry verkracht) en heeft allerlei verboden gemaakt voor deze bevolkingsgroep, terwijl Sylviana en de andere familieleden dit discriminerend vinden. Diverse keren wordt dit aangehaald in het verhaal, maar later draait Golda zomaar bij en krijgen Taicapry meer rechten. Waarom ze zomaar bijdraait wordt niet helemaal duidelijk.

Net als op Laskoro in boek 1, houden de magiërs op Berinyi zich ook zo’n beetje de hele dag bezig met oefenen en bestuderen van magische spreuken, waarbij het mij nog steeds niet duidelijk is wat er nu zo moeilijk is aan het uitspreken van twee of drie van die Potter-achtige woorden. Jacky (een van de watermagiërs) is al dagen bezig met het bestuderen en oefenen van een hogere spreuk die het mogelijk zou moeten maken fonteinen als een portaal te gebruiken. Tot haar nichtje Alicia, nota bene pas 11 jaar, opmerkt dat ze misschien een van de drie woorden moet weglaten… Ja hoor, floep het werkt opeens. Een beetje erg makkelijk opgelost en onwaarschijnlijk voor “hogere” spreuken lijkt mij.

Dit tweede boek kan helaas niet aan mijn verwachtingen voldoen. Ik hoop dat er in het laatste boek wat meer vaart komt met verrassende ontwikkelingen, want anders wordt het voor mij nog een hele lange zit tot het einde. Gelukkig is het derde boek volgens mijn e-reader wat minder dik

Reacties

Johanna Lime

Dank je wel voor je recensie.

Richard de Boer

Graag gedaan. Sorry voor de wat negatieve recensie, maar ik probeer naar waarheid te verwoorden hoe het boek op mij overkomt. Helaas werkt dit boek niet voor mij, maar ik neem aan dat er genoeg anderen zijn die het met heel veel plezier lezen. En ik ga wel gewoon het laatste boek nog lezen. Wel complimenten voor de enorme berg fantasie die uit jouw pen komt, alleen die namen al voor bevolkingsgroepen zoals Shoiaviony… tongbrekers. En die Rombout is vast geïnspireerd op Boeddha.

Johanna Lime

De meeste goden uit mijn boeken zijn geïnspireerd op verschillende goden uit mythologische verhalen, zoals die van het boeddhisme, maar vooral ook op de Hindoegoden, die ik tijdens een reis door Indonesië en in Kuala Lumpur zag in de tempels daar. Rombout de olifantgod is geïnspireerd op Ganesha. Ik heb er een iets andere draai aan gegeven. De spreuken zijn geïnspireerd uit verschillende computerspellen. In deel 1 en 2 van de trilogie zijn de zeven magische families opgesplitst in dynamiekmagiërs van Laskoro en elementenmagiërs van Berinyi. In deel 3 komt het bij elkaar tijdens de oorlog. Ze waren door de vloek van de Avatars gescheiden.

Ik begrijp het wel dat je kritisch bent en dat vind ik alleen maar goed, je leest veel boeken zag ik. Het is voor mij leerzaam om de kritiek te lezen, daar kan ik meer mee dan wanneer iemand allen maar zegt dat het verhaal goed is. Ik neem de kritiek mee voor mijn volgende verhalen, al zal ik niet alles ervan gebruiken, want het is natuurlijk wel mijn verhaal. Je hebt gelijk dat De vergeten vloek nogal complex is en veel elementen bevat. Daarom ben ik nu de volgende trilogie aan het schrijven vanuit twee personages van een volgende generatie, maar dat er veel verschillende dingen in een verhaal terecht komen, daar kan ik vermoedelijk niet mee stoppen, dat hoort bij mijn schrijfstijl.

Groeten ven Johanna Lime

De vlammen komen

On 29 december 2020 door johannalimeinRecensies Sluimerend vuur

13 december 2020 op Hebban

De onderstaande recensie van Sluimerend vuur vond ik op Hebban,
hij is van Richard de Boer.

Recensie De vlammen komen

Koninkrijk, check.
Jonge prins, check.
Magie, check.
Landkaart in het boek, check.

Ja, Sluimerend Vuur van Johanna Lime heeft de basisingrediënten van een standaard fantasyboek. Alleen … het koninkrijk bestaat uit 5 planeten en door de lucht schieten continu ruimteschepen voor het vervoer van goederen of mensen terwijl grotere jagers de verre uithoeken van het stelsel beveiligen. Dus heeft Lime een mix gemaakt van science fiction en fantasy. Alleen … prins Jima gaat gewoon op de fiets naar school, stuurt af en toe een e-mail (r-post) met zijn laptop, wordt lastig gevallen door de roddelpers met een camerateam en over de snelweg razen de auto’s en sta je soms in de file. Dus Lime heeft ook de voor ons bekende hedendaagse dingen verwerkt in het boek en alle elementen door elkaar gehusseld tot een verfrissend geheel.

De schijfstijl is eenvoudig en zal jong en oud moeten aanspreken. Alleen had het van mij wel wat meer diepgang mogen krijgen. Lime wil héél veel in dit boek behandelen, behalve het basisverhaal bijvoorbeeld ook informatie over de verschillende culturen en gebruiken binnen het koninkrijk Laskoro, politieke intriges, morele kwesties over rechten van vrouwen en verschillende goden met hun Avatars en aanhangers. In combinatie met de eenvoudige schrijfstijl wordt het allemaal wat oppervlakkig omdat de ruimte ontbreekt om hier in detail op in te gaan. Ik had liever gezien dat er wat meer focus was gelegd op een paar hoofdelementen en wat minder zijwegen waren gebruikt. Zo gaat Jima op een gegeven moment op reis om bij de prijsuitreiking aanwezig te zijn van een kunstwedstrijd waar zijn zus Samantha aan meedoet. Volgens mij voegt dit helemaal niets aan het verhaal toe. Ook de zoektocht naar het Divinatiekristal, waarvoor in korte tijd verschillende locaties worden bezocht, leek wat overbodig. Daarentegen wordt de aanslag op de huidige koning Marwin gebracht als een kort tussendoortje, terwijl dat mijns inziens grote emotionele impact zou moeten hebben op prins Jima en de bevolking. Los van de gevolgen die het heeft voor het bestuur van het land.

Jima heeft een aantal vrienden waarmee hij oude Klanische geschriften aan het vertalen is voor onderzoek naar magie. Ook zijn ze elkaar magische spreuken aan het leren, maar waarom dat zo moeilijk is om te leren wordt niet echt duidelijk. Het lijkt niet meer te zijn dat het uitspreken van een paar Potter-achtige woorden. Zo hoef je maar Revitam te roepen om een pas gestorven mens of dier weer tot leven te wekken en Ab Reram Naturam zal iemand genezen. Het was leuk geweest als de magie wat meer in detail was uitgewerkt of voor een wat originelere invalshoek was gekozen. Gelukkig zijn de Harry Potter toverstokjes weggelaten, alleen is er wel weer een houten staf met kristal voor in de plaats gekomen.

Gedurende het verhaal worden kort gebeurtenissen aangestipt die Kamilia, een van de hoofdpersonen, al eerder heeft meegemaakt. Die gebeurtenissen worden beschreven in Schimmenschuw, een eerder uitgegeven boek. Hoewel het niet nodig is dat boek te lezen, heb ik het inmiddels maar gekocht om op een later tijdstip alsnog te lezen.

Ondanks de minpuntjes werkt het verhaal toch aanstekelijk genoeg om door te lezen in de volgende twee boeken.

Reactie

Dank je wel voor deze recensie, Richard.

Ik zal je kritiekpunten meenemen als feedback voor mijn volgende boeken. Als ik daar iets mee kan, zal ik zeker proberen om mijn volgende verhalen te verbeteren.

Ik heb wel een opmerking over de files die je noemt. Er zijn namelijk geen files op Laskoro, de auto’s komen in de queue, dat is een rij auto’s die door energielinten aan elkaar gekoppeld zijn en voortgetrokken worden door de Hogesnelheidsweg. Inspiratie hiervoor deed ik op bij een tamelijk futuristische oplossing voor onze fileproblemen die ik eens ergens las.

Groeten van Johanna Lime

Reacties op Sluimerend vuur uit de Scifi Fantasy meeleesclub van Hebban

On 29 september 2020 door johannalimeinInformatie

29 september 2020

De Scifi & Fantasy genreclub op Hebban had voor de maand september 2020 een “Klassieker Meeleesclub”, die in het teken stond van de vier elementen (vuur, aarde, lucht en water). Ze kozen voor mijn boek:‘Sluimerend vuur’. Dat was een leuke verrassing en een hele eer.

Ik volgde de reacties van vier lezers op Hebban. Dat was spannend en leerzaam tegelijk.

Van een lezer, Charisse, kreeg mijn boek vier sterren en ze schreef ook een recensie. Deze recensie staat in mijn verzameling recensies op deze website, die ik voor Sluimerend vuur tot nu toe heb gekregen. Hij is hier te lezen.

Van twee andere lezers kreeg het boek drie sterren en de vierde lezer las het boek vanwege persoonlijke omstandigheden nog niet helemaal uit, maar gaf wel een fijne reactie.

Enkele fragmenten uit de reacties uit de Hebban Meeleesclub:

Vraag 1. Hebben jullie al eens iets (eerder) gelezen van (het duo auteurschap) Johanna Lime?

Ja, ik heb Schimmenschuw gelezen van Dinie en Marjo. Een soort prequel van deze trilogie.
Ik had nog nooit van haar/hen gehoord…
Ik heb Schimmenschuw en de eerste twee boeken van de trilogie gelezen. Boek 3 en de Twaalfde Saturnusmaan staan al wel in de kast hier!
Nee, nog niks van gelezen.
Nee, nog niets van gezien. Tot deze oproep.

Vraag 2: Wat is de eerste indruk? Mag ook alleen cover zijn als je nog niet zover bent met lezen.

Mijn eerste indruk na de proloog en de eerste twee hoofdstukken was: ‘Huh? Was dit nou allemaal?’ Mede dankzij mijn onervarenheid met fantasy in deze setting. Maar nu wat hoofdstukken verder begint er een vlindertje te fladderen.
Ik ben weer een stuk verder, dus ik kan een wat meer inhoudelijk antwoord geven dan mijn eerste reactie dat het verhaal me goed bevalt.
Ik vroeg me af waarom ik dit een leuk boek vind, en een van de redenen is dat ik de personages interessant vind. Want wat ze precies van plan zijn of willen is niet iets YA-achtigs als ‘de wereld redden’ of ‘mijn ware liefde vinden’. Het is allemaal niet zo zwart-wit. Daarom weet ik ook niet zo goed wat er gaat gebeuren in dit boek. Dat maakt het (voor mij) een interessant verhaal.
Verder leest het vlot en zijn de dialogen prettig. En ik vind de kaft, met die vuurdraak, heel erg mooi!

Heb je wel eens een boek gelezen met deze setting, zoals de omgeving is waar het verhaal zich afspeelt?

Ik heb niet zo gek veel YA-SF gelezen (die vind ik meestal niet interessant genoeg), maar dit boek doet me qua setting wel een beetje denken aan “Carve the Mark” van Veronica Roth. Dat heeft ook een planeet die je als lezer steeds verder verkent, andere planeten die een rol spelen en is dus zo’n YA-SF. Dit boek dit echter veel interessanter.
En als ik naar SF kijk dan denk ik dat je de boeken van Ursula leGuin er mee zou kunnen vergelijken. Zij schreef meer ‘maatschappelijke’ SF- verhalen. Haar ‘Aardzee’ boeken zijn terechte klassiekers.

Vraag 3. Wat vinden jullie van de hoofdpersonen? Kun je je inleven? Heb je een voorkeur voor de een of de ander?

Nou je het vraagt… ik merk dat ik (niet meer?) zo gefocussed ben op de personages in boeken. Ik concentreer me meer op het plot. Karakters vallen me voornamelijk op als ik ze irritant of slecht moet vinden van de schrijver. Zelf heb ik meestal geen sterke gevoelens voor de personages in een boek.
Wat me wel opvalt in dit boek: er zijn nogal wat personages, en de auteur(s) krijgen het voor elkaar dat ik steeds ‘oh ja, dat was hij of zij’ denk. Ik weet vrij goed wie wie is en waar hij of zij thuis hoort inclusief achtergrond. Een duidelijke voorkeur voor een bepaald personage heb ik dan ook niet.
Eigenlijk vind ik dit een boek dat meer gericht op het verhaal dan op de persoonlijke ontwikkeling en uitdieping van de personages. Zo heb ik het dus ook graag.
Het zijn lekker veel personages, ook weer niet zo veel dat je het spoor bijster bent. Bij meerdere personages ga ik er dan vanuit dat ze gedurende het verhaal steeds dichter bij elkaar gaan komen en dat vind ik altijd interessant. Ik mis alleen ietwat diepgang in de personages en op de momenten dat er dingen gebeuren.
Ik heb wel een voorkeur voor Lucian en daarnaast voor Jima.

Vraag 4: Wat vinden jullie van de schrijfstijl? Hou ook het mogelijke label in gedachten.

Ik ben niet zo van het labels plakken hoor! Ik ga niet debatteren over ‘mogelijk YA’-, dit is gewoon science-fantasy! Een goed boek moet vele lezers kunnen aanspreken, en niet discrimineren op leeftijd.
De schrijfstijl vond ik zo heerlijk helder! Geen ellenlange uitweidingen maar lekker to-the-point (nou hou ik ook heel erg van Robin Hobb’s sfeervolle boeken waar soms niet veel in gebeurt…). De korte (sub)hoofdstukken hielpen natuurlijk ook mee. Knap vond ik dat ik toch de draad van het verhaal niet kwijtraakte, en dat ik de personages uit elkaar kon houden.
Naarmate ik vorder merk ik juist dat deze schrijfstijl inderdaad bij YA past. Het eenvoudige en korte van de zinnen, geen moeilijke woorden ( af en toe wel moeilijke namen en zeker om alles uit elkaar te halen) maar dat maakt een boek niet minder leesbaar voor volwassenen. Ik begrijp nu gewoon de keuze voor de labels.
De schrijfstijl is vlot en kort en bondig. Qua keuze van woorden en sommige moeilijke namen en technische omschrijvingen die zo nu en dan opduiken, vind ik dat het label YA goed past bij dit boek. Je hoeft je hoofd niet te breken over ingewikkelde situaties in het verhaal. Het leest gewoon soepel weg.

Uit! Ik heb ‘m 4 sterren gegeven, gebruik makende van de CAWPILE rating (en toen naar boven afgerond; een fijn Nederlandstalig fantasy/SF boek wordt bij mij altijd een beetje voorgetrokken).
Het tweede deel komt op m’n verlanglijst.

Uit! Een heel leuke nieuwe ervaring voor mij met een SF verhaal. Leuk dat er verschillende personages in zitten die leven in een groot universum waardoor de wereld als lezer groter wordt. Ik ga zeker door met de vervolgdelen, dat kan bijna niet anders als je aan het eind bent gekomen.

Vraag 5. Zit er spanning of spannende elementen in het verhaal? Zo ja, welke of geef een voorbeeld.

Niet heel veel spanning, maar er zitten wel momenten in al duren die vrij kort.
Ik kan wel een voorbeeld geven, maar ik weet niet waar jullie nu zitten in het verhaal….wil het ook niet verklappen….
Hmm, echt spannend zou ik het op het eerste gezicht niet noemen. Ik vond de zoektocht naar de vriendin die in de mijnen terecht was gekomen wel spannende elementen hebben, maar aan de andere kant had ik er ook het volste vertrouwen in dat alles weer op z’n pootjes terecht zou komen. Want zo’n soort boek is dit wel: alles komt weer goed.

Ik kom al bij de laatste vraag uit? Wat is jullie conclusie? Gedenkwaardige stukjes? Aantal sterren?

Ik vond het een ontdekking! Dit boek kreeg van mij 3,5 ster via de CAWPILE-methode. Ik heb hier 4 welverdiende sterren van gemaakt.
Ik vond het bijzonder om een SF boek te lezen en daarbij ook magie te vinden. Ik vond het een bijzondere combinatie. Gedenkwaardige stukjes heb ik niet, omdat het verhaal op dit gebied vlak blijft, wel vind ik Lucian en Jima een leuke personage in het boek. Ik heb het boek 3 sterren gegeven, met name omdat ik de spanning miste bij incidenten.
Toch ben ik benieuwd naar de volgende delen!

Uit! Ik heb het boek ook uit. Het heeft me uiteindelijk niet heel erg veel gedaan. Het mag bij mij een flink portie pittiger in zowel het verhaal als de zinsbouw. Ik zie het dan ook echt als een YA-boek of zelfs junior maar dan de gevorderde lezers op dat niveau.
Ik vind het wel een mooi afgerond geheel, er staat echt een verhaal en er is zeker over na gedacht, maar voor mij is het hem niet helemaal. Ik ben ook positief in het feit dat dit van Nederlandse bodem is, dat geeft toch hoop! Ik geef 3 sterren. Voorlopig ben ik ook nog niet nieuwsgierig genoeg om verder in een nieuw deel te lezen, maar wie weet in de toekomst.

Ondanks dat ik hem niet uit heb kunnen lezen, ben ik er niet al te negatief over. Klinkt gek, maar ik ga het proberen uit te leggen.
Ik wil de schrijver(s) van harte feliciteren dat ze het lef hebben om de gevestigde grenzen tussen fantasy , science fiction, religie en alledaags leven te doorbreken. Maar al te vaak zijn die (te) erg gescheiden. Om ze door elkaar te gebruiken in een wereld waar zoveel kan, inclusief ruimte reizen, magie, maar ook wel je email checken op je telefoon. NICE! Doorbreken die gevestigde orde!

Reactie:

Heel erg bedankt voor deze ervaring om met een boek in een leesclub mee te mogen doen en alle reacties steeds te kunnen lezen. Ik kan me er goed in vinden en ben dankbaar voor de complimenten. Aan de spanning en het meeleven met personages probeer ik in volgende boeken te werken.

Groeten van Johanna Lime

Sluimerend vuur in de Scifi Fantasy meeleesclub van Hebban

On 3 september 2020 door johannalimeinInformatie1 reactie

3 september 2020

De Scifi & Fantasy genreclub op Hebban heeft voor de maand september 2020 een “Klassieker Meeleesclub”, die in het teken staat van de vier elementen (vuur, aarde, lucht en water).

Daarvoor hebben zij vier boeken aan de lezers voorgesteld om in deze maand te lezen.

De term “Klassieker” slaat op boeken die ouder zijn dan tien jaar, maar voor deze gelegenheid heeft de genreclub deze term ruim genomen. Wat was ik blij verrast dat een van mijn boeken hier tussen zat. Verder hadden ze voor drie Nederlandse schrijfster gekozen en voor George R. R. Martin met zijn bekende Klassieker, die natuurlijk door de films heel populair geworden is.

De boeken waaruit gekozen kon worden, waren:

1) Het spel der tronen – Eerste boek – Het lied van IJs en Vuur van George R.R. Martin.

Ver voorbij de machtige ijsmuur die de noordgrens van het koninkrijk sinds mensenheugenis beschermt, roert zich een lang vergeten vijand. Maar ieders blik is naar het zuiden gericht, naar het hof waar de machtige Lannisters sterke spelers zijn. Immers, de macht van de koning is tanende, zijn Hand is onder verdachte omstandigheden aan zijn eind gekomen, velen zijn uit op eigen gewin. Toch zijn er nog trouwe onderdanen. De Starks van Winterfell bijvoorbeeld, hard en onverzettelijk als hun bevroren domein. Als de koning Eddard Stark tegen diens zin benoemt tot zijn nieuwe Hand, worden zowel hij als zijn familie betrokken bij de meest omvattende machtsstrijd ooit, het levensgevaarlijke spel der tronen.

2) De vergeten vloek, deel 1, Sluimerend vuur van Johanna Lime

Jima Revaldesh-Morane moet kroonprins van Laskoro zijn, maar hij is een dromer. Hoe kan hij dan de beschermheer worden over het grote koninkrijk? En hoe komt hij erachter waardoor de disharmonie in de bevolking is ontstaan?
De Wanzjen van Chyndyro heeft hoge verwachtingen van zijn jongste zoon. Maar Lucian wil zijn oudere broers niet in de weg staan. Hij leidt de vertalingcommissie, waar alleen mannen lid van zijn, totdat Kamilia zich aanmeldt.
Franck Gettferdrey, de oudste zoon van Norman, merkt dat zijn vader er vreemde ideeën op nahoudt. Na een schokkend voorval wordt hij de leider van de Ruiters en besluit bovendien de politiek in te gaan.
De drie dynastieën van Laskoro moeten na eeuwen weer samenkomen, maar kunnen ze met hun magie en met de technieken van het moderne Laskoro de dreigende oorlog voorkomen? Hoe stop je een vijand die zelfs voor magiërs onzichtbaar blijft?

3) Weerwater van Renate Dorrestein

De wereld vergaat. Op één stad na: Almere. Als de stofwolken zijn opgetrokken, blijken er nog maar een paar duizend inwoners over. Het zijn voornamelijk vrouwen, onder wie gastschrijfster Renate Dorrestein. De schaarse overlevende mannen zijn ontsnapte gevangenen. Langzaam hervindt de ontredderde gemeenschap haar evenwicht. Maar na een paar jaar zijn er nog steeds geen kinderen geboren. Net als alle hoop op nieuw leven dreigt te vervliegen, is er plotsklaps een baby. De vondst stelt de bewoners voor een raadsel. Is er misschien toch nog leven buiten Almere? Of luidt deze gebeurtenis het begin van het einde in? En aan wie van alle hunkerende vrouwen zal baby Ally in de tussentijd worden toegewezen? In deze originele en spannende roman laat Renate Dorrestein zien dat de liefde ons uiteindelijk overal doorheen sleept. Weerwater is een even humoristische als schrijnende vertelling over uitzichtloosheid en hoop, egoïsme en opoffering, van een schrijfster op de toppen van haar kunnen.

4) Kinderen van moeder aarde van The Beckman

Zes eeuwen na de Derde Wereldoorlog. De aarde is door een kernoorlog gekanteld en bijna verwoest. Het ijs op het vroegere Groenland, dat nu Thule heet, is gesmolten en het land heeft een heerlijk klimaat. Thule wordt door vrouwen geregeerd, zonder leger, zonder wapens. De mensen leven in vrede en in harmonie met de prachtige natuur, totdat een onbekend schip in de fjord verschijnt.

De vraag was: Welk boek kiezen jullie voor september?

Op 1 september kwam ik erachter dat de lezers mijn boek gekozen hadden. Is dat niet tof?

Ik voel me vereerd om met mijn boek tussen deze schrijvers te staan. Ik vind het heel fijn dat voor het eerste deel van mijn trilogie gekozen is. Verder is het heel spannend, want wat zullen de lezers er in hun leesclub over schrijven. Wat vinden ze van het verhaal?

Ik ben vooral dankbaar aan het team van Hebban dat mijn boek op deze manier onder de aandacht heeft gebracht. Vooral in dit jaar, met de coronamaatregelen, liet de promotie van mijn boeken het nogal afweten. De festivals zoals Elfia en Castlefest gingen niet door. Ik kon voor de twee nieuwe boeken die ik in 2020 uitbracht nog wel een soort blogtour organiseren, maar verder zijn de mogelijkheden voor promotie en verkoop ernstig beperkt.

Hopelijk keert het tij en worden mijn boeken hiermee een beetje populairder.

Intussen blijf ik doorschrijven. Het manuscript voor deel 1 van de volgende trilogie ligt bij uitgeverij Zilverbron te wachten op redactie, ik schrijf nu verder aan deel 2. Wie weet wat er in de toekomst allemaal nog komt? Ik moet positief blijven.

Drie Nederlandse boeken staan er op deze lijst. Hopelijk krijgen de lezers door dat ook Nederland veel te bieden heeft op het gebied van Scifi & Fantasy. Al was het alleen maar dat ze ontdekken dat ook kleine uitgeverijen zoals Zilverspoor/Zilverbron een schat aan boeken uitgegeven hebben de laatste tijd. Hopelijk krijgt mijn trilogie hier meer lezers door, lezers die van mijn schrijfwerk genieten.

Ik wacht de reacties van de lezers in spanning af.

Groeten van Johanna Lime

Dubbele duorecensie op Hebban

On 29 december 2019 door johannalimeinRecensies Smeulend venijn

Op 16 november 2018 plaatsten de recensenten Merel en Janneke van de Hebban Scifi & Fantasy Genre Club in de ‘November Nedermaand’ een dubbele duorecensie van de twee delen van De Vergeten Vloek. Dus een duorecensie van zowel Sluimerend vuur als Smeulend venijn.

Hier volgen enkele citaten uit deze duorecensie:

Merel gaf Smeulend venijn 4 sterren, Janneke gaf er ook 4!

De prachtige covers van deze boeken maken direct nieuwsgierig naar het verhaal. Janneke en Merel doken in de wereld van ‘De vergeten vloek’ en lazen beide delen. Daarom dit keer geen gewone duorecensie, maar een dubbele duorecensie!

Hebban

Laskoro is een moderne wereld, moderner nog dan onze huidige aarde. De mensen maken er gebruik van technieken waar wij vooralsnog van dromen. Neem de automatische auto’s, die zijn in ontwikkeling, maar zoals op Laskoro, waar ze in een soort treintje rijden op hogesnelheidswegen, zo zijn wij er nog niet mee bezig.

Over de gehele wereld zijn er tempels gewijd aan de Avatars waarbij elke regio zijn eigen Avatars aanbidt. Hier zijn het hogepriesters die de scepter zwaaien. Gebonden aan de religie is magie gegeven door de Avatars. Op Laskoro is dit dyamiekmagie.

Naast de dynamiekmagiërs bestaan er ook elementenmagiërs. In het eerste deel komen we daar alleen de vuurmagiërs van tegen, maar in het tweede deel zien we meer van de elementenmagiërs. De magische wereld met daarbij behorende religie en gebruiken zijn erg uitgebreid en maken de wereld ook interessant.

Berinyi is de spiegel van Laskoro.

Het tweede deel speelt zich op een andere wereld af en de tijd loopt gelijktijdig met het eerste boek. Er zijn een aantal parallellen: ook hier volgen we het opgroeien van een koningskind tot aan de kroning, en we hebben weer de vloek, Avatars en magie.

Pas later in het boek, we zijn dan al ruim over de helft, is er sprake van oorlogsdreiging. De aanslagen worden gerichter, er zijn mysterieuze vrouwen die magische krachten blijken te bezitten en Laskoro is nu duidelijk in gevaar. De spanning bouwt op, er is meer actie, de hoofdpersonen werken nu samen tegen de dreiging. Er zit nu daardoor meer lijn in het verhaal en qua plot vind ik het laatste kwart van het boek dan ook veel beter dan de rest van het boek.

Ook in het tweede boek duurt het tot aan het einde van het boek tot de oorlog met Laskoro daadwerkelijk start, maar voor die tijd gebeurt er ook al van alles. Op Berinyi zelf zijn namelijk ook al conflicten (al dan niet openlijk): de moeder van Sylviana lijkt niet zo bereid om haar troon af te staan en de tante van Sylviana, Helena, blijkt haar eigen agenda te hebben. Hierdoor is er binnen deze wereld zelf al voldoende aan conflict en dit levert meer spanning op dan in het eerste deel, waar de dreiging alleen van buitenaf kwam.

Ondanks dat het boek geschreven is door twee auteurs is dat niet te merken aan de schrijfstijl. Ze schrijven vanuit de derde persoon en wisselen per subhoofdstuk van verteller. Het boek is door de kortere zinnen makkelijk te lezen wat het een prettige leeservaring maakt.

Oordeel

Merel: Het verhaal sprak me erg aan en ik heb beide delen met veel plezier gelezen. Het tweede deel heeft uiteindelijk het meeste indruk op me gemaakt, ik vond dit boek namelijk een stuk beter dan het eerste deel. De plot zat naar mijn mening beter in elkaar, het verhaal was wat meer gestroomlijnd en er zat ook meer spanning in dan in het eerste deel. Ik geef Sluimerend vuur daarom 3 sterren en Smeulend venijn krijgt van mij een welverdiende 4 sterren.

Janneke: Zowel Smeulend venijn als Sluimerend vuur zijn officieel ingestoken als boeken voor vijftien jaar en ouder. Toch zal de volwassen fantasylezer deze boeken ook met veel plezier verslinden. Marjo en Dinie zetten een goed verhaal in een boeiende wereld met een interessante geschiedenis neer en hebben over elk puntje goed nagedacht. Een aanrader voor liefhebbers van het fantasygenre. Ik geef beide boeken 4 sterren.

Wanneer u deze link volgt kunt u de oorspronkelijke duorecensie op Hebban lezen.