Tag: Ferry Visser

Recensie van Ferry Visser – Verkenning en Vernieuwing in Schakelmagie

On door johannalimeinRecensies Schakelmagie

26 april 2023

De eerste recensie van Interplanetair boek 3 Schakelmagie kwam alweer snel nadat het boek was uitgegeven binnen! Ferry Visser was er zoals gewoonlijk weer als eerste bij om het boek te lezen. Hij schreef er een viersterren recensie over op Hebban. Ik ben ontzettend trots, hij noemde het een verkenning en een vernieuwing.

Hier volgt de recensie van Ferry, die hij op Hebban schreef.

‘Schakelmagie’ van Johanna Lime is een pageturner. Met ontzettend veel plezier heb ik het verhaal gelezen. Het is meer dan een fantasy verhaal, het laat ook de ontwikkeling van de auteur zien.
‘Schakelmagie’ is het derde en laatste deel van de serie Interplanetair. Voor mij is deze serie niet alleen spannend, avontuurlijk en magisch. Het is ook een verkenning van de grenzen van de thematiek van de auteur en dat vind ik een compliment waard! Er worden zaken aan toegevoegd en veranderd, waardoor er verfrissende mogelijkheden ontstaan. Deze vernieuwing is een verrijking voor het oeuvre van de auteur, want zo laat Lime namelijk zien nog veel meer in huis te hebben dan ze tot nu toe in haar vorige werk heeft laten zien.
De wereldopbouw in het boek is fascinerend. Met betrekking tot Calliope zijn er twee onderwerpen die echt geweldig zijn: de natuur en de relatie van de elfen met de natuur. De flora en fauna van deze planeet zijn origineel, grappig, majestueus en indrukwekkend. Wie zou er niet op een flitsbuizerd willen vliegen? En dat is slechts een voorbeeld van de originele dieren die in deze wereld leven.

Enkele passages laten ook zien hoe hecht en intens de band van de boselfen met de levende natuur is. Daarmee wordt de lezer een spiegel voorgehouden, waarin te zien is hoe een respectvolle houding naar alles wat leeft een meerwaarde geeft aan de wereld.

Tegenstellingen zijn belangrijk in het werk van Johanna Lime. Ook in ‘Schakelmagie’ zijn er veel te vinden en de kracht van Johanna Lime is dat ze deze niet alleen gebruikt om een conflict te beschrijven. Ze gebruikt de contradicties ook om te laten zien dat tegenstellingen samen een eenheid vormen. Met veel fantasie brengt ze op een originele manier uitersten samen op een affectieve manier.
Een voorbeeld hiervan zijn de boselfen en de woestijnelfen. Heel subtiel laat het verhaal zien dat hoewel ze elkaars uitersten zijn, ze ook overeenkomsten hebben. Daarbij moest ik steeds denken aan een quote uit een tekst over de woestijnvaders: Het is makkelijk te oordelen over de ander, maar voor de ander ben jij de ander. Dit past Lime op eigen wijze toe in ‘Schakelmagie’ en daar heb ik van genoten!
Dan is er ook een intrigerend spanningsveld tussen rationele wetenschap en mystieke spiritualiteit. De auteur laat op verschillende manieren de mogelijkheden en gevaren zien van beide. Volgens mij wil ze zo laten zien dat het bij zowel wetenschap en spiritualiteit gaat om de intenties van de personen die er gebruik van maken. En zo heeft Johanna Lime met ‘Schakelmagie’ niet alleen een geslaagd slotstuk geschreven voor de Interplanetair trilogie. Ze is ook de grenzen van haar thematiek gaan verkennen en vernieuwen en dat verdient respect, want het resultaat is een meeslepend verhaal. Zoals de auteur tegenstellingen samenbrengt of laat zien is in een woord fantastisch!

De originele recensie his hier te vinden.

https://www.hebban.nl/recensie/ferry76visser-over-schakelmagie

Heel erg bedankt voor deze recensie, Ferry. Ik vind het fantastisch dat je mijn boeken met zoveel plezier leest (en soms zelfs herleest). Er is geen weg meer terug, ik moet nu wel verder gaan verkennen en vernieuwen. Hopelijk lukt dat in de volgende serie Magische Alliantie.

Groeten van Johanna Lime

Geestenpoort: rijke thematiek en fantasie

On door johannalimeinRecensies Geestenpoort

23 mei 2022

De allereerste recensie voor ‘Interplanetair, boek 2, Geestenpoort’ kwam opnieuw van Ferry Visser. Hoe doet hij dat toch, om altijd als eerste het boek te lezen? Hij gaf het tweede boek uit deze trilogie, net als de eerste, 4 sterren en schrijft dat hij enorm genoten heeft van het verhaal. Ik ben er ontzettend blij mee. Wat een fijn compliment!

Het lezen van ‘Geestenpoort’ was quality time met Johanna Lime. Het tweede deel van de interplanetair serie is niet alleen maar een combinatie van fantasy met science fiction. Het is ook een verhaal over groei, het verlangen naar eenheid, een verhaal over vriendschap en geesten.

Het werk van Johanna Lime is qua thematiek veelzijdig en associatief. Dat geldt ook voor het tweede deel van deze serie. Er komt een uitgebreid aantal onderwerpen aan bod. De relaties magie – techniek, mens – cyborg, hybriden en heden – verleden komen fantasierijk en beeldend sterk in het verhaal aan bod. Dit wordt op dezelfde manier in het verhaal gecombineerd met thema’s als vriendschap, het op zoek zijn naar eenheid in verscheidenheid en persoonlijke groei en ontwikkeling. Technisch gezien zitten er zo minstens vier boeken in een verhaal. Is dat erg? Welnee! Zo ontstaat er een ruime mogelijkheid om het boek te analyseren en te interpreteren en dat is verrijkend.

En de passages waarin magische rituelen plaatsvinden of magie wordt gebruikt, daar is Lime op haar best. Met gevoel voor drama beschrijft ze de ceremoniële handelingen of het effect van de spreuken van haar magiërs en daarmee schept ze een sprookjesachtige atmosfeer. Het openen van de geestenpoort is hier een voorbeeld van.

Deze kracht wordt een beetje ondergesneeuwd door de politieke kant van het verhaal. De functie van de gesprekken tussen de diplomaten van de planeten is duidelijk, want Laskoro en Berinyi zijn op zoek naar bondgenoten. Deze buitenaardse politici zijn fantasierijk en origineel bedacht. Alleen zijn ze voor mijn gevoel de band die in het voorprogramma zit van de hoofdacte: de magie, mystiek, geesten en relikwieën uit het verleden. Daarin laat Lime zichzelf als auteur op haar sterkst zien.

Voor mij heeft ieder boek van deze auteur minstens een personage dat eruit springt. Dit keer zijn dat er drie. Als eerste Seckel, de eigenzinnige, baldadige broer van Daniel en als tweede Corwin Revaldesh-Morane, de prins archeoloog. Een belangrijk thema in Seckels groeiproces is overgave. Niet alleen moet hij zich als Wan leren overgeven aan het goddelijke mysterie, maar ook als mens moet hij leren zich open te stellen en zich over te geven aan de hulp en raad van anderen. Daarmee wordt hij voor mijn gevoel een interessante tegenhanger van Corwin. Beide personages zijn gepassioneerd in wat ze doen, hebben dezelfde thematiek in hun ontwikkeling (overgave en respect tonen) en gaan daar ieder op hun eigen manier mee om. Corwin is een wetenschapper, Seckel is een priester in opleiding en dat maakt hen tot een intrigerende eenheid in verscheidenheid.

De derde die eruit springt is Irene Morane. Haar ontwikkeling doet mij denken aan een personage uit ‘Schimmenschuw’. Ergens staan beiden voor dezelfde verleiding. Alleen heeft de magiër uit ‘Schimmenschuw’ zich al overgegeven aan zijn keuze, waar Irene nog kan kiezen.

Dus vanwege de rijke thematiek, de intrigerende personages, magische acties en rijke beeldende fantasie is het lezen van ‘Geestenpoort’ quality time met Johanna Lime.

(De originele recensie staat op Hebban)

Mijn commentaar:

Heel erg bedankt, Ferry!

Wat geweldig fijn dat je met het lezen van mijn boek quality time had!

Ik ben zeer vereerd.

Johanna Lime

Vriendschap en buitenaardse wezens

On door johannalimeinRecensies Ruimtestad

11 februari 2021

De allereerste recensie voor ‘Interplanetair, boek 1, Ruimtestad’ kwam vandaag van Ferry Visser. Hij gaf het boek 4 sterren.

Deze ochtend heb ik om 4.00 uur de laatste pagina’s gelezen van ‘Interplanetair: Ruimtestad’, het nieuwe boek van Johanna Lime (Marjo Heijkoop). Wederom is het een meeslepend verhaal over vriendschap, anderen en priesterschap.

Het verhaal gaat over prins Daniël van Berinyi en Prinses Irene van Laskoro. Ieder raakt verwikkelt in een conflict dat is ontstaan na de oorlog uit trilogie ‘De vergeten vloek’. Er ontstaat zo een meeslepend verhaal dat prettig is om te lezen.
Waarom?
Als eerste vanwege de sympathieke personages. De boeken van Lime bevatten altijd hoofdpersonages die de lezer raken. In deze roman zijn dat Irene Morane en Daniël Muir-Attholred. Beiden zijn jong en gaan een bijzondere toekomst tegemoet, waarin ze allebei een geheel eigen thema in hun leven krijgen. Waar ik enorm van genoten heb is de originele en fantasierijke manier waarmee Daniël zich aan de ene kant enorm weet te beschermen en aan de andere kant zichzelf in groot gevaar brengt.

De thematiek is veelzijdig. Er zijn dan ook verschillende manieren om ‘Ruimtestad’ uit te leggen. Naast onderwerpen als priesterschap, monarchie, vriendschap en roeping, komt in dit verhaal de relatie tot de ander sterk aan bod. Lime doet dat op geheel eigen wijze en dat levert een spannend en meeslepend verhaal op. De hoofdpersonen krijgen of hebben ieder al een sterke band met iemand en de ontwikkeling daarin is ontroerend, sprookjesachtig en mooi.

Toch is er een lichte kanttekening. Namelijk de verhaallijn van Irene wordt op een uitstekende wijze uitgewerkt. Spannend en intrigerend wordt de spanningsboog in deze lijn steeds erg hoog gehouden, waar die van Daniël voor mijn gevoel te veel in de schaduw blijft. Lime doet zichzelf daardoor tekort. Het conflict waarin de prins van Berinyi zich bevindt is erg boeiend en genoeg om een boek mee te vullen.

Een motief dat in de ontwikkeling van beide personages een belangrijke rol speelt is vriendschap. De affectieve houding van de personages doet al snel vriendschappen ontstaan. Daarmee laat de auteur zien hoe verrijkend het kan zijn door open te staan voor anderen.

In de stad waarin het verhaal zich afspeelt, komen verder enkele geweldige ruimtewezens voor. Enkele daarvan zijn al bekend uit de ‘De vergeten vloek’ serie en anderen komen voor het eerst aan bod. Drie daarvan zijn zo intrigerend dat ik persoonlijk hoop dat ze ieder een eigen trilogie gaan krijgen. Swanase, de boselfen en woestijnelfen zijn materiaal voor minstens een boek.

Kortom het eerste deel van interplanetair van Johanna Lime is een veelzijdig boek over vriendschap met geweldige intrigerende personages.

En een pageturner, omdat ik hem pas om 4.00 uur neer kon leggen toen het verhaal uit was.

 

Ik ben hier ontzettend blij mee.

Dank je wel, Ferry!

En je hebt net als bij Schamel verbond weer de eerste recensie van mijn boek geplaatst!

Ik ben zeer vereerd.

Johanna Lime

 

Aliens, respect en vriendschap – De twaalfde Saturnusmaan

On door johannalimeinRecensies De twaalfde Saturnusmaan

30 oktober 2020

Ferry las mijn boek ‘De twaalfde Saturnusmaan’ in de herfst en vond er dit van:

Op een donkere herfstavond als deze is het heerlijk om met een ontspannend boek op de bank te liggen en dan is ‘De twaalfde Saturnusmaan’ van Johanna Lime een aanrader. Waarom?

Het verhaal gaat over Maud en Dalmar. Deze twee vrouwen zijn buitenbeentjes in de wereld en komen daardoor vaak in situaties waarin ze niet begrepen worden. Dan worden ze onderzoeksobject van aliens. Het duurt dan ook niet lang voordat er allerlei spannende en bijzondere situaties zich gaan voordoen.

Om te beginnen is de manier van schrijven aangenaam. Op een prettige wijze wordt het verhaal verteld in een warme sprookjesachtige stijl.

De combinatie van autobiografie met science fiction is niet alleen origineel, het heeft ook een toegevoegde waarde. In mijn ervaring versterkt het de thematiek van het verhaal, omdat het speculatieve gezien kan worden als vervreemding. Hierdoor komt de individualiteit van Maud en Dalmar tegenover de samenleving nog sterker uit de verf. En daardoor concludeer ik dat met deze speciale autobiografie, Johanna Lime haar beste boek heeft geschreven tot nu toe.

Daarnaast is er ook een kritische toon in deze roman. Deze richt zich voornamelijk op de kerk en de schade die aangericht wordt aan de natuur. Het gaat om een respect voor het verleden dat bij bepaalde mensen niet aanwezig is, waar Maud en Dalmar moeite mee hebben. Dat laat Lime op een geweldige en humoristische manier zien tijdens hun reis naar Australië.

Wat wil Lime haar lezers vertellen met dit bijzondere verhaal? Dat anders zijn mag en een verrijking kan zijn is een boodschap van ‘De twaalfde Saturnusmaan’. Daarnaast kan het ook gezien worden als een hommage aan vriendschap en wederzijds respect voor elkaar en de wereld. Deze twee thema’s zijn een leidend motief binnen het werk van deze auteur.

Kortom, Johanna Lime heeft met deze speciale autobiografie haar beste boek tot nu toe geschreven. Het is niet alleen een bijzondere ode aan vriendschap, respect en geschiedenis het is ook en heerlijke leeservaring.

4 sterren (op Hebban)

 

Mijn reactie

Wat fijn dat je het een goed verhaal vond, Ferry Visser.

Heel erg bedankt voor deze geweldige recensie!

Fijn dat de boodschap goed over is gekomen.

 

Groetjes van Johanna Lime

Magische vriendschappen en pure intenties

On door johannalimeinRecensies Schamel verbond

1 mei 2020

De allereerste recensie voor ‘De vergeten vloek, deel 3, Schamel verbond,’ kwam vandaag van Ferry Visser. Hij gaf het boek 4 sterren.

Johanna Lima (Marjo Heijkoop) heeft met ‘Schamel verbond’ het afsluitende deel geschreven van de trilogie. Het is een spannend en meeslepend verhaal over vriendschap en intentie met sterke personages, dat ik in een dag gelezen heb.

Waarom?

In dit laatste deel van de ‘De vergeten vloek’ trilogie woedt er een oorlog tussen Laskoro en Berinyi. De Avatars hebben in het verleden een vloek over de planeten uitgesproken, die pas opgeheven zal worden als beide gaan samenwerken. Dit vraagt het uiterste van de helden van het verhaal.

Een van de kenmerken van de boeken van Johanna Lime is de beeldende manier van schrijven. Vooral de passages waarin magie centraal staat zijn hier fantasierijke en expressieve voorbeelden van, die slechts overtroffen worden door de beschrijvingen van de magische gevechten. Hierin is Lime op haar best.

Om te beginnen verdienen Lucian Ming, Frank Gettferdrey en Jima Revaldesh Morane ieder een eigen verhaal. Voor mij vormt dit drietal mijn favoriete personages van de trilogie. Niet alleen worden ze treffend neergezet, ze maken ook allemaal een sterke en heftige ontwikkeling door, waardoor de lezer hen beter leert kennen dan de andere verhaalfiguren. Lucian is een van mijn favoriete personages geworden, omdat hij een tragische held is die verschrikkelijke gebeurtenissen meemaakt en toch niet verbitterd raakt.

Dat brengt mij vervolgens bij de thematiek. Deze roman geeft de lezer de mogelijkheid om het verhaal op verschillende manieren uit te leggen en voor iedere uitleg zijn voldoende argumenten te vinden. Voor mijn gevoel gaat dit deel over de intentie waarmee macht uitgeoefend wordt. Dat onderwerp speelt niet alleen in de oorlog tussen de planeten, maar nog sterker voor de hoofdpersonages.

In ‘Sluimerend vuur’ krijgen Lucian, Franck en Jima ieder te maken met het in balans brengen van hun magische roeping en hun wereldlijke functie. Dat wordt in dit deel verder uitgewerkt door de ethische kant aan bod te laten komen. Of zoals Lucian zegt: ‘Het gaat erom wat je ermee doet. Je acties moeten zuiver zijn.’ (p.267) De zuiverheid van een daad wordt in het verhaal bevestigd door vriendschap.

Het contrast tussen magie en techniek is een belangrijk onderwerp in de trilogie en daardoor ook in ‘Schamel verbond’. Lime speelt hiermee in het verhaal door ze soms lijnrecht tegenover elkaar te zetten. Bijvoorbeeld het bijna epische gevecht tussen Frank en zijn ruiters tegen de Fryeterianen is prachtig en geeft het onderwerp heel expressief weer.

Dus voor alle lezers die eens beeldend magisch willen lezen over de intentie waarmee macht uitgeoefend kan worden, met geweldige personages, is ‘Schamel verbond’ een aanrader.

 

Ik ben hier natuurlijk ontzettend blij mee.

Dank je wel, Ferry!

Johanna Lime

Een recensie van Ferry Visser voor Smeulend venijn

On door johannalimeinRecensies Smeulend venijn

Deze is van 21 april 2019

Op de Elfia in Haarzuilens, 14 april 2019, kocht Ferry Visser deel 2 van De vergeten vloek en hij las het met veel plezier en achter elkaar in ruim een dag uit. Hier volgt zijn boekbespreking, waar ik ontzettend blij mee ben.

De sprookjesachtige wereld en haar boeiende bewoners maken van ‘Smeulend venijn’ een feest om te lezen. Johanna Lime (Marjo Heijkoop en Dinie Boudestein) laat ook zien meer in haar mars te hebben, omdat er een licht literaire ontwikkeling in het verhaal zit. Deze combinatie heeft er voor gezorgd dat ik het boek in een dag gelezen heb.

Het is een heerlijk verhaal over tegenstellingen, macht, vriendschap en vrede. Als eerste omdat de wereld waarin het verhaal zich afspeelt boeiend is vanwege de contrasten in de samenleving. Er zijn moderne elementen zoals ruimteschepen, een soort email en iPad en tegelijkertijd tempels, koetsen een Koninklijke familie en veel magie. Dit zorgt voor een hele moderne sprookjesachtige wereld, waarin naast mensen verschillende magische volkeren leven. Enkele van hen staan onder bescherming en vallen onder de zorg van een magische familie, wat ik associeer met de projecten die worden opgezet om de natuur en wilde dieren te beschermen.

Daarnaast zijn er weer boeiende personages in het verhaal. Sylviana Attholred is een erg sympathiek personage, dat herkenbaar is voor veel lezers. De moeilijke relatie die zij heeft met haar moeder Golda wordt sterk en overtuigend uitgewerkt in het boek. In deze band speelt voortdurend een onderhuidse machtsstrijd waarin de generaties botsen.

Deze familie heeft in ‘Schimmenschuw’ (2015) al mijn favoriete personage mogen leveren (Sanctaturian Attholred) en nu weer: Helena Attholred. Zij is de ambitieuze tante van de kroonprinses en de zus van koningin Golda. Het is de auteur gelukt om hier een geslaagde antagonist van te maken, waarvan je wilt dat ze haar plannen niet waar maakt, maar het toch jammer vindt als ze stopt met datgene wat ze doet.

De titel ‘Smeulend venijn’ is op verschillende manieren van toepassing op het verhaal. Het verwijst naar de conflicten binnen de samenleving o.a. discriminatie op grond van ras en een naderende oorlog die zorgen voor de nodige broeiende spanningen. En het geeft met betrekking tot Sylviana weer, waar zij persoonlijk en als koningin mee te maken krijgt, namelijk venijnige opmerkingen en voor het blok gezet worden. Gelukkig vindt zij in de magie een goede uitlaatklep.

Een belangrijk thema in het boek is de keuze binnen de mogelijkheden om het keurslijf van gewoonten, tradities en ouderlijke macht te doorbreken. Lime laat hierin de uitersten op sprookjesachtige wijze zien: zwarte magie en vriendschap en liefde. Een motief dat verwijst naar duistere magie is de zwarte draak, die een goddelijke status heeft en op verschillende manieren vereerd wordt op de planeet. Heel voorzichtig laat de auteur hiermee het ambivalente van religie zien. Maar ze geeft duidelijk in het verhaal aan dat het de menselijke factor is die er voor zorgt dat godsdienst voor het goede of het kwade gebruikt wordt.

In het werk van Johanna Lime speelt vriendschap een hele belangrijke rol. De vriendschappen tussen Sylviana en haar vriendinnen zijn belangeloos en gebaseerd op affectie voor de persoon. Dat maakt ze heel puur en zuiver. De kroonprinses en Tatjana Baksy, Jacky Toliano en Sammerah Lyoncourt bewijzen op een mooie, ontroerende en heldhaftige wijze de kracht van vriendschap, waardoor ieder van hen een mooie groei mag doormaken. Met betrekking tot het thema krijg dit motief een ironische lading, waarvan ik enorm genoten heb.

Dus iedereen die een prachtig boek wil lezen over vriendschap in een sprookjesachtige wereld kan ik ‘Smeulend venijn’ van harte aanraden. Ik verheug me nu al enorm op het derde deel van de trilogie.

Ferry Visser

 

Heel hartelijk bedankt, Ferry. Wat fijn dat je weer hebt genoten van dit boek.

Johanna Lime.

De eerste recensie van Sluimerend vuur is van Ferry Visser

On door johannalimeinRecensies Sluimerend vuur

Deze is van 7 mei 2017

In het weekend dat ons tweede boek, deel 1 van de trilogie De vergeten vloek – Sluimerend vuur, voor het eerst te koop was op de Elfia, kocht Ferry Visser ons boek. Hij is er ook direct in begonnen, want hij was er heel nieuwsgierig naar, na het lezen van onze debuutroman Schimmenschuw.

Bespreking van Sluimerend vuur 3 mei 2017

‘Sluimerend vuur’ van Johanna Lime, is een heerlijk boek over verantwoordelijkheid, balans vinden en ontwikkeling. Na het lezen van ‘Schimmenschuw’ ben ik fan geworden van de magische families en ook in dit boek heb ik weer genoten van de avonturen van met name drie van deze families. Er zijn drie personages in ‘Sluimerend vuur’ die belangrijk zijn: Jima Revaldesh-Morane, Lucian Ming en Franck Gettferdrey. Een overeenkomst tussen deze drie is dat ieder van hen door de situatie gedwongen wordt om een grote verantwoordelijkheid op zich te nemen. En ieder van hen gaat daar op zijn eigen manier mee om. Persoonlijk heb ik genoten van Lucian Ming, die op eigen wijze (ik zeg niet eigenwijs) invulling geeft aan zijn taak. Verder is de achtergrond waartegen het verhaal zich afspeelt intrigerend. Laskoro is uit evenwicht: magie is bijna verdwenen en heeft plaatsgemaakt voor technologie. En de drie helden moeten ieder in deze onevenwichtige situatie een persoonlijke balans zien te vinden, om er voor te zorgen dat ze hun taak goed kunnen uitvoeren. En hoe de symbolische betekenis van de slang als motief voorkomt is geweldig gedaan. Naast de negatieve betekenis van de slang wordt er ook aandacht besteed aan de slang als positief symbool met betrekking tot persoonlijke ontwikkeling, en omdat Johanna Lime deze tweeduidige symboliek op fantastische wijze gebruikt in het verhaal, noem ik voortaan ‘Sluimerend vuur’ het boek van de slang. Ik hoop dat in de volgende delen, de draak, het paard en de beer op dezelfde wijze worden uitgewerkt. Tot besluit wil ik een compliment maken aan de auteurs, die met ‘Sluimerend vuur’ een waardige opvolger hebben geschreven van ‘Schimmenschuw’: een authentiek, fantasierijk boek over verantwoordelijkheid, balans en ontwikkeling.

 

Ferry Visser las Schimmenschuw en gaf een recensie

On door johannalimeinRecensies Schimmenschuw

 

Deze kwam op 8 januari 2017

Eerder, op 27 november 2016 schreef Ferry Visser dit al over ons korte verhaal ‘De wording van Chyndyro’ dat wij bij wijze van promotiemateriaal uitdeelden aan de eerste honderd kopers van Schimmenschuw. Het is het scheppingsverhaal van onze verbeeldingswereld Eibor Risoklany.

Hier schreef Ferry dit over:

‘Deze middag heb ik ‘De wording van Chyndyro’ gelezen van Johanna Lime.’ (Marjo Heijkoop en Dinie Boudestein).

‘Meeslepend, sprookjesachtig, fantasierijk en intrigerend.

Kortom ik wil meer Johanna Lime!’

 

En we kregen meer! Want Ferry las ook onze roman Schimmenschuw.

Dit is zijn recensie:

Nadat ik het laatste deel van de Deltora serie van Emily Rodda had gelezen, ben ik lange tijd op zoek geweest naar een alternatief, dat net zo spannend en sprookjesachtig was als deze geweldige serie. En eindelijk heb ik dat boek gevonden: ‘Schimmenschuw’ van Johanna Lime.
De personages in het verhaal zijn geloofwaardig, erg sterk neergezet en hebben een grote herkenbaarheid. Dit laatste versterkt de intensiteit van het verhaal, omdat ik de personen die ik herken vervolgens als het personage voor me zie. Naast de avonturen van de hoofdpersoon Kamilia heb ik genoten van het doen en laten van de volgende personages: Frederika en Yvonne Gettferdrey, Samson en Sanctaturian Attholred, Scarlett Baksy en Jack Toliano.
Daarnaast is Chyndyro, de wereld die Johanna Lime geschapen heeft erg sprookjesachtig. Naast de avatars bevat de wereld geweldige fantasiebeesten, fantastische rijken en veel sfeervolle locaties waaronder de Keibergen, waar je als lezer wel verliefd op moet worden.
En wat mij ook erg heeft aangesproken is dat als een iemand in het verhaal dood gaat (of dood is), dat niet meteen wil zeggen dat hij niet meer meedoet in het verhaal. Met name de drakengeesten zijn geweldig!
Tot slot hoop ik dat er nog veel meer boeken gaan verschijnen over Chyndyro. Met Johanna Lime heeft deze wereld twee geweldige kronikeurs, die hopelijk nog veel meer heerlijke verhalen gaan vertellen over deze fantastische wereld.

Zoals u zult begrijpen, zijn wij hier heel trots op.

Johanna Lime