Ik heb de recensies op Smeulend venijn doorgenomen een paar mooie citaten verzameld en onder elkaar gezet.
‘Dit tweede deel van ‘De Vergeten Vloek’ zit weer goed in elkaar en getuigt van een ongebreidelde fantasie. De hoofdpersonen, Sylviana Attholred, Sammerah Lyoncourt, Tatjana Baksy en Jacky Toliano, zijn prima gekarakteriseerd.’ – Hanneke van de Water
‘Dit boek is anders dan de meeste fantasyboeken. Het verhaal speelt zich af in de moderne tijd, er zijn auto’s, een soort e-mail e.d. De benamingen zijn mooie fantasy termen maar het is niet moeilijk om een vergelijking te maken met onze wereld.’ – Ans Stier
‘Het tweede deel speelt zich op een andere wereld af en de tijd loopt gelijktijdig met het eerste boek. Er zijn een aantal parallellen: ook hier volgen we het opgroeien van een koningskind tot aan de kroning, en we hebben weer de vloek, Avatars en magie.’ – Duorecensie van Sluimerend vuur en Smeulend venijn op Hebban door Merel en Janneke
‘Het is een boek over verraad, liefde, verdriet, verlies en vriendschap. Het is fantasy in een goede mix met sciencefiction. Niet echt in een hokje te stoppen. Het heeft spannende momenten, maar voor mij was het meer een verhaal dat inspeelde op je gevoelens.’ – Tazzy Jenninga
‘Helena Attholred is de ambitieuze tante van de kroonprinses en de zus van koningin Golda. Het is de auteur gelukt om hier een geslaagde antagonist van te maken, waarvan je wilt dat ze haar plannen niet waar maakt, maar het toch jammer vindt als ze stopt met datgene wat ze doet.’ – Ferry Visser
‘Het eind is anders dan ik had gedacht maar wel passend en zeker niet voorspelbaar.’ – Wendy Koedoot
‘In deel 2 van de serie De vergeten vloek duikt het schrijversduo in Smeulend Venijn in de wereld van de tegenpartij van Jima Revaldesh-Morane uit Laskoro. Sylviana is eigenlijk de vrouwelijke tegenhanger van Jima in een wereld waar er meer mannen zijn dan vrouwen. De hele situatie is er dus omgekeerd en dat brengt dan ook weer andere moeilijkheden met zich mee. Zo krijgt de vergeten vloek een extra dimensie waarvan we nog niet wisten.’ – Joke Michielsen voor Fantasy Wereld
‘In Smeulend Venijn leren we kroonprinses Sylviana kennen. Sylviana is een pittige jongedame die zich niet snel de kaas van haar brood laat eten. Sylviana weet wat ze wil en denkt goed over dingen na. Ze is niet bang om tegen haar moeder de koningin in te gaan en ze voelt dat er dingen moeten veranderen.’ – Bookstamel
‘In dit tweede deel maak je kennis met de tegenovergestelde kant van waar je in deel 1 over leest. Dat was heel even wennen in het begin omdat het betekent dat je met nieuwe maar wel leuke en interessante karakters te maken krijgt. Een nieuwe maatschappij met bijbehorende normen & waarden en dus een andere cultuur. Naarmate het verhaal vordert komen beide boeken samen en begrijp je als lezer steeds meer hoe alles samenvalt. Ik vind dit er echt voor zorgen dat het in zijn geheel al een heel leuk, spannend en verrassend compleet verhaal wordt. En ik kijk hierdoor extra uit naar het derde deel.’ – Elsa Bakker
‘Vlak voordat Sylviana de troon betreedt komt ze er via haar moeder tot haar schrik achter dat er achter de schermen aan de voorbereidingen wordt gewerkt voor een oorlog tegen Laskoro, deze zal tijdens haar regeerperiode worden uitgevochten. Ze begrijpt dit besluit niet en krijgt ook geen duidelijk antwoord van haar moeder en dat zit haar niet lekker. Sylviana krijgt steeds meer het idee dat er zaken voor haar verzwegen worden. Ondertussen zijn er ook problemen op Berinyi zelf. Er zijn misdadigers aan het werk en zij gebruiken zwarte magie.’ – Jeanine Feunekes-Both
‘Het verhaal heeft een zeer complexe en speciale wereldbouw. Er is duidelijk veel tijd besteed aan de wereldbouw van dit rijk. Ontzettend veel lof voor de schrijfsters om op deze manier een origineel verhaal te schrijven en toch te zorgen dat er voor ons een punt van herkenning in zit.’ – Lisa Koen-Strating voor The Book Dragons Nook
‘Naar het einde toe ging het verhaal als een razende! Je leert meer over het koningshuis, ziet meer delen van de wereld en hebt twee mooie lijnen die in het verhaal verwerkt zijn. Ik heb enorm genoten van die scènes en vind het cool om te zien hoe de magie zich ontwikkelt.’ – Nakita P. Veltman
Dank jullie wel voor het schrijven en delen van de recensies!
Het je het boek gelezen en nog geen recensie achtergelaten op Hebban of Goodreads? Dan zou het leuk zijn als je dat alsnog wilt doen.
Op zondag 15 mei gaf ik een lezing over de verbeeldingswereld uit De Vergeten Vloek, op de eerste Horror, Sciencefiction en Fantasy Conventie in Sneek. Iets dat vanaf 2022 ieder jaar georganiseerd gaat worden. Ik ben ervoor, het was een fijn en interessant weekend met gelijkgestemden.
Hieronder de informatie waar het in mijn lezing over ging.
Eigenlijk begint de wereldbouw voor de boeken van Johanna Lime op aarde, in onze tijd, maar dat oerverhaal van haar verbeeldingswereld moet nog geschreven worden. Johanna heeft er al een contract voor gekregen, waardoor het boek dat hierover zal gaan ergens in de komende acht jaar uitgebracht zal worden bij Zilverbron. Mensen van de aarde crashten met een ruimteschip op de godenplaneet Eibor Risoklany. Daar zouden ze zeker gestorven zijn als de Avatars, goden die zich als mens of als dier kunnen manifesteren, niet hadden ingegrepen. De Avatars gaven de mensen een magie-gen, waardoor er zeven magische dynastieën ontstonden die in de verhalen Schimmenschuw en De Vergeten Vloek voorkomen. De magiërs hadden echter een nare eigenschap van de mensen van aarde naar Eibor Risoklany meegenomen: machtshonger. Daardoor ontstonden er steeds weer oorlogen en spatte de godenplaneet Eibor Risoklany uiteindelijk door alle gevechten tussen de magiërs uit elkaar. Niet alle magiërs waren slecht, de goeden werden door de Avatars gered. De goden gaven aan zes draken de opdracht om een nieuwe planeet te scheppen in de buurt van de ster Atlas in de Plejaden van het sterrenbeeld Taurus. Maar die draken, die al eerder dan de mensen op de godenplaneet Eibor Risoklany leefden, gingen hun eigen gang. Ze schiepen niet een maar vijf planeten en de Zwarte Draak schiep stiekem een paar gevaarlijke dieren die de mensen konden aanvallen. De goede magiërs en hun gevolg, zij die met de goden mee emigreerden, kwamen op de planeet Chyndyro terecht. Daar kreeg iedere familie een eigen land. Dit is te lezen in het kortverhaal dat als e-book te koop is via Smashwords: De wording van Chyndyro.
Intussen heeft Johanna Lime onderstaande boeken als paperbacks uitgebracht.
Op 1 november 2011 besloten Dinie Boudestein en Marjo Heijkoop om van hun dagboeken van personages, die ze jarenlang hadden geschreven, echte boeken te gaan maken. Zij hadden hun verbeeldingswereld vanaf hun kindertijd samen bedacht. Ze begonnen aan het schrijven van trilogie De Vergeten Vloek, maar doordat ze eerst nog aan een manuscriptenwedstrijd mee wilden doen in 2012, kwam eerst hun debuut Schimmenschuw in 2015 bij Zilverbron uit. Schimmenschuw is een zelfstandig verhaal maar kan ook als voorloper op de trilogie gezien worden. Het boek gaat over Kamilia die een tijdreis maakt over Chyndyro en daar vele avonturen beleeft. Ze moet door zeven landen reizen om bij de patriarchen en matriarchen, de leiders van de zeven magische dynastieën, steeds een deel van een sleutel te vragen die op de enige tijdpoort past waarmee ze weer naar haar huis op Laskoro terug kan keren. Intussen komt ze erachter dat zij een groot talent bezit.
Vijf jaar na de tijdreis van Kamilia op Chyndyro, spreken de Avatars een vloek uit. Daardoor blijven alleen de drie families van geestmagie, lichaammagie en zielmagie in Taurus wonen. Daar zijn de planeten Laskoro, Chyndyro, Sandyro, Cupiddo en Pseion die door de draken geschapen zijn. Ming blijft als enige dynastie op Chyndyro achter. Gettferdrey en Morane verhuizen naar de grootste van de vijf planeten: Laskoro. De magie die eerst voornamelijk bij de vrouwen zat, gaat over naar de mannen. In het koninkrijk Laskoro worden na de vloek drie keer zoveel dochters als zoons geboren. De mensen moeten hun leven weer vanaf het begin opbouwen. Het is een zwaar bestaan. Pas na een paar honderd jaar komt er een koning op Laskoro. Maar in de tijd van deel 1 van de trilogie, Sluimerend vuur, is de familie Morane bijna alle magie vergeten. Toch zal kroonprins Jima zijn magie weer moeten gebruiken, omdat zijn koninkrijk wordt aangevallen door magiërs. Gelukkig heeft Kamilia de tijdreis naar het verleden gemaakt en kan zij de kroonprins les geven in geestmagie.
Nadat de vloek door de Avatars was uitgesproken, werden de elementenmagiërs van Chyndyro verbannen naar Berinyi 1, 2, 3, 4 en 5. In het sterrenbeeld Eenhoorn, bij de Rosettenevel, heeft de Zwarte Draak, een van de draken van de schepping, zelf vijf planeten geschapen. Ook heeft ze het taicapryras gemaakt. Wanneer zij net als de Gouden Draak van Laskoro, die een god geworden is, godin mag worden, stemt ze erin toe dat de elementenmagiërs in haar rijk komen wonen. Lyoncourt gaat leven op Berinyi3 en neemt de shoiaviony mee. Attholred, Toliano en Baksy gaan leven op Berinyi5. Baksy moet voor de shoikeiyi zorgen die op Chyndyro zijn gemaakt door middel van genetische manipulatie (zoals dat wordt beschreven in Schimmenschuw). Later wordt Attholred de koninklijke familie van het koninkrijk Berinyi. Door de vloek van de Avatars zijn de vrouwelijke magiërs er nu de baas. Er worden drie keer zoveel zonen als dochters geboren bij het taikeiyiras, de mensen die oorspronkelijk van de aarde kwamen. Dat maakt het leven op Berinyi zwaar. Bovendien sterven de zonen van hogepriesteressen, of Magii, ook meestal jong doordat ze worden aangevallen door vreemde gevaarlijke beesten. Toch komen de Berinezen er na 3400 jaar achter dat ze oorspronkelijk op Chyndyro leefden en gaan ze de dynamiekmagiërs van Laskoro toch weer opzoeken. Alweer komt er een oorlog van en omdat ze in de loop der tijd met de techniek ook vooruitgang hebben geboekt, wordt dat een ruimteoorlog.
De verhalen van Johanna Lime zijn zowel fantasy (vanwege de magie), maar ook sciencefiction (vanwege de moderne technieken die worden gebruikt in de modernere wereld van Laskoro en Berinyi)
Het magiesysteem heeft Johanna van de astrologie, maar ook van RPG games die Dinie en Marjo samen graag speelden, zoals Might en Magic 6 en 7.
Er is vuurmagie, aardemagie, luchtmagie en watermagie – dat is de elementenmagie van de Berinezen.
Ook is er geestmagie, zielmagie (of gedachtemagie vanwege de telepathie) en lichaammagie – dat is de dynamiekmagie van Laskoro.
De magie werkt met gebruik van spreuken die in het Klanisch worden uitgesproken, de taal van de Avatars.
Eerst was Johanna van plan om hoofdstuk 1 over Laskoro te schrijven en hoofdstuk 2 over Berinyi en zo steeds verder. Maar nadat Schimmenschuw geschreven was, bleek het beter te zijn om deel 1 Sluimerend vuur over Laskoro te schrijven en deel 2 Smeulend venijn over Berinyi. Dus na het verhaal van Schimmenschuw, dat in hetzelfde jaar begint als Sluimerend vuur maar terug gaat in de tijd, komen de verhalen van Sluimerend vuur en Smeulend venijn samen op gang en gaan ze vooruit in de tijd. Deel 1 gaat over Laskoro, deel 2 gaat over Berinyi, ze lopen naast elkaar samen op. Bij sommige (drie) hoofdstukken kun je dit goed zien doordat er daar een soort brug geslagen is tussen de beide boeken.
Bijvoorbeeld in hoofdstuk 22 is dit goed te zien.
LEESFRAGMENTEN UIT TWEE PARALLELLE DELEN
Hoofdstuk 22 Sluimerend vuur (Op Laskoro)
Jima zat de volgende morgen op zijn troon en keek in Het Divinatiekristal. Er trok een huivering door zijn lijf toen hij een stem hoorde, die hij herkende als de moeder uit zijn nachtmerries.
‘Drie vrouwen voor elke man.’
Jima verstond het nauwelijks, het geluid leek van heel ver weg te komen. Er zat ook een vervelende ruis bij, waardoor hij vermoedde dat de vrouw in een gezelschap verkeerde. Misschien bespreekt ze iets in een vergadering?
Op het laatste moment hoorde hij: ‘… een schot in de roos.’ Hij herkende de stem, dat was weer die moeder. Een poosje hoorde hij alleen maar ruis, maar daarna verstond hij: ‘…magiër gevonden: de kroonprins.’
Ze hebben het op onze vrouwen voorzien, en ook op mij, dacht Jima.
‘Nee, …’ Nu hoorde hij de stem van een van haar dochters: ‘hooguit … empathisch.’
‘Kroonprins … wel magie.’ Dit leek de stem van een andere dochter. Ze klonk nogal kwaad. ‘…zijn dromen!’
‘…kan nooit sterk zijn.’ Dat was de stem van de moeder weer.
Vier verschillende types ruimteschepen vlogen bij hem vandaan, totdat ze zo vervaagden dat hij alleen nog maar stipjes zag in een zwart veld. De laatste stem, die van de moeder uit zijn nachtmerries, echode rond: ‘…kan nooit sterk zijn, kan nooit sterk zijn,’ galmde het telkens weer door zijn hoofd, totdat ook dat geluid verdween en hij langzaam uit zijn trance kwam.
Hoofdstuk 22 Smeulend venijn (Op Berinyi)
‘We vertrekken over een poosje weer,’ verkondigde Helena. ‘Sylviana wil weten of er in Biarrastad een tempel staat. Eerlijk gezegd ben ik daar ook nieuwsgierig naar.’
‘Is het echt zo dat Laskoro het tegenovergestelde lijkt van Berinyi?’ Mona leek erg geïnteresseerd.
‘Dat kun je wel zeggen,’ zei Savage. ‘Het is echt bizar. Wanneer je daar over straat loopt, zie je alleen maar vrouwen met af en toe eens een man. Ik kan er nog niet aan wennen.’
Helena knikte. ‘Er zijn daar drie vrouwen voor elke man.’ Plotseling bekroop haar een onaangenaam gevoel, alsof ze afgeluisterd werden. Ze keek schichtig achterom en zag Parvanahs kat liggen. Het beest werd wakker en rekte zich loom uit.
‘Die vrouwen moeten we naar Berinyi meenemen,’ zei Leydda. ‘Genetisch passen ze precies bij ons taikeiyiras. Het zou op den duur het evenwicht kunnen herstellen.’
‘En jullie hebben er ook echte magiërs gevonden?’ Mona klonk nogal onnozel vond Helena, maar ze was er bij de vorige vergadering natuurlijk niet bij geweest.
‘Ja,’ zei Savage. ‘We gingen in trance en met de hulp van Sana vonden we iemand die op de magie reageerde die uitgezonden werd. Alweer zo bizar! Ik heb nooit geweten dat het zo werkte met onze zwarte magie.’
‘Ik verwachtte eigenlijk iets anders, maar het was een schot in de roos,’ zei Helena. Er liep een rilling langs haar rug. Ze stond op van de bank en wierp een scherpe blik om zich heen. ‘Parvanah, is deze kamer veilig?’
‘Denk je dat er een spion in mijn huis zit?’ reageerde de nieuwbakken Raadsvrouwe verbaasd. ‘Nee, dat kan niet. Je ziet spoken.’
Helena fronste, keek rond en ging weer zitten. Ikben toch niet gek?
Waarom was het een schot in de roos?’ vroeg Mona. ‘Nou, we hebben tijdens die trance een magiër gevonden: de kroonprins!’ Helena wreef onwillekeurig
in haar handen.
Mona roerde nadenkend in haar koffie. ‘Dus er zijn daar toch wel magiërs? Moeten we dan ook op veel tegenstand van hen rekenen?’
‘Nee, ze stellen weinig voor,’ zei Leydda. ‘De Laskorianen zijn hooguit een beetje empathisch. Je kunt het eigenlijk geen magie noemen.’
‘Dat is niet waar, Leydda!’ Savage reageerde fel. ‘Kroonprins Jima heeft wel magie. We konden hem op het laatst niet meer van zijn zielskracht beroven, zelfs niet tijdens zijn dromen!’
‘Dat klopt,’ zei Helena. ‘En er moeten nog andere magiërs zijn. Maar dat is geen elementenmagie. De soort magie die ze daar hebben, kan nooit sterk zijn.’
In deel 3 van De Vergeten Vloek komt het verhaal van Laskoro en Berinyi weer bij elkaar. Daar komt het weer tot een oorlog tussen de magische dynastieën. Een oorlog die de Avatars niet willen. En nu zijn er ook andere volkeren bij betrokken. Dus hoe redden de Laskorianen en de Berinezen zich hier nu weer uit? Of wordt dit hun ondergang?
Blijkbaar komt er een oplossing, anders had Johanna geen nieuwe trilogie Interplanetair kunnen schrijven, die zich een generatie later afspeelt in dezelfde verbeeldingswereld.
Ik heb de afgelopen tijd namelijk een paar promotiefilmpjes gemaakt voor mijn boeken.. Hieronder zal ik de links naar de afzonderlijke filmpjes ook nog plaatsen.
In het menu onder de titel van mijn boeken staat de informatie die bij de boeken hoort, gerangschikt per boek. Daar vindt u ook een leesfragment en meer informatie over het betreffende deel.
Bij de recensies staan alle ontvangen recensies per deel genoemd.
De filmpjes zet ik hier bij Informatie dan maar bij elkaar. Dan hebt u de promotiefilmpjes van YouTube netjes op een rij. Ik zet ze van nieuwst uitgegeven boek op volgorde teruglopend naar mijn debuut hieronder.
Dus eerst Ruimtestad, van 2021 bij Zilverbron. Dit is de link:
Lisa leest voor The Book Dragon’s Nook. Ze las Smeulend venijn.
Hier volgt haar review.
Genre: Fantasy / Young Adult Uitgever: Zilverbron Serie: De vergeten vloek, deel 2 ISBN: 978-94-6308-139-9 Uitvoering: Paperback Aantal pagina’s: 468 Uitgave: september 2018 Met dank aan Johanna Lime voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar.
Sylviana Attholred, de kroonprinses van Berinyi, leeft door toedoen van de Avatars in de Rosettenevel. Haar moeder houdt haar status van koningin krampachtig vast. Als de tijd komt dat Sylviana zal regeren, erft ze een oorlog. Bovendien zit ze met een probleem: de zonen van priesteressen sterven te jong.
Als er eindelijk weer iemand op de troon komt waarmee te praten valt, besluiten Sammerah, Jacky en Tatjana dat ze de nieuwe Eerwaarde Moeder moeten steunen. Alle bevolkingsgroepen zullen eensgezind de vijand het hoofd moeten bieden. Het is echter de vraag wie de werkelijke vijand is.
Helena Attholred heeft zo haar eigen mening over wat het beste is voor haar gezin. Het venijn smeult al sinds ze de bloedband met Sana aanging. Als zij haar zin krijgt, werkt deze oorlog in haar voordeel. De magiërs op Laskoro zijn immers veel te zwak geworden, of vergist ze zich daarin?
De cover van het boek komt in bepaalde punten overeen met deel 1 en past er mooi bij. Wel heeft de draak andere kleuren, wat betekent dit voor het verhaal? Welke kant zal het opgaan en waar nemen de schrijvers ons nu mee naartoe? Weet dit verhaal mij mee te nemen naar een andere wereld?
Het antwoord is: inderdaad! In het verhaal volg je de kroonprinses Sylviana, zij moet zodra ze 25 is haar moeder vervangen als Eerwaarde Moeder; het hoofd van alle hogepriesteressen. De schrijfsters nemen je mee in het leven van de kroonprinses en de weg die zij bewandelt. Deze weg is voor een ieder wel een beetje herkenbaar. Niet zozeer als prinses maar wel als tiener. Het pad naar een volwassen leven. Naast Sylviana volg je een oude bekende vanuit het eerste boek. Nu krijgt de tante van Sylviana eindelijk een duidelijker beeld. Ook volg je een aantal priesteressen op weg naar hun grotere rol op Berinyi, elk met hun eigen strubbelingen en hun eigenaardigheden.
De schrijvers weten met dit vervolg een duidelijk beeld te geven aan de nieuwe planeet Berinyi. Een uitgebreide beschrijving van de landschappen wordt je zeker niet onthouden. Het wordt al snel duidelijk dat deze planeet parallel loopt aan Laskoro en dat begint al met de verhouding van man en vrouw. De vraag die je bezighoudt is: zal een oorlog met Laskoro dit ook echt oplossen?
Het verhaal heeft een zeer complexe en speciale wereldbouw. Er is duidelijk veel tijd besteed aan de wereldbouw van dit rijk. Ontzettend veel lof voor de schrijfsters om op deze manier een origineel verhaal te schrijven en toch te zorgen dat er voor ons een punt van herkenning in zit.
Het boek start heftig en dat trekt je er meteen in. Wel zou er een triggerwarning bij kunnen staan, omdat het niet zomaar iets is waar het verhaal mee start. De personages krijgen allemaal een duidelijke emotionele uitdieping, je voelt met ze mee. Een bepaalde onmacht maakt zich geregeld meester van je bij het lezen van de plannen van Helena. Hoe kan ze dat nou doen en hoe kun je leven met jezelf op deze manier? Vanuit het perspectief van Helena word je al snel weer meegenomen naar deel één en beleef je hetzelfde van een andere kant. Dit is heel interessant en zorgt voor het totaalbeeld van de situatie. De dingen die in deel één niet helemaal duidelijk waren vinden hier hun weg.
Het is ook mooi dat je tijdens het lezen langzaam verzeild raak in de tweestrijd waarin Sylviana zich bevindt en op welke manier zij hier mee omgaat. Naast dat zij hier zelf mee moet omgaan, neemt ze ook haar vriendinnen hierin mee. Maar wat betekent dit voor hen en wat voor stappen maken zij. Allemaal duidelijk en meeslepend verwoord.
“Als ik koningin word, is een nieuwe Raad van Twaalf samenstellen het eerste dat ik doe.”
Het enige wat er mist is de beeldschetsing van de personages. Als je in beelden denkt mist er een duidelijk beeld van hoe de karakters eruit zien. Dit hoort duidelijk bij de schrijfstijl en na een bepaald aantal bladzijdes raak je hier ook als beelddenker wel aan gewend.
Er is één ding wat terugkerend de aandacht afleidt van het verhaal en dat zijn alle ingewikkelde termen, plaats- en familienamen. Het zou prettiger zijn om een geheugensteun te hebben achter in het boek zodat je even snel kunt kijken wie/wat dat ook alweer was. Gaandeweg het boek gaat het makkelijker en is het ook makkelijker volgbaar.
Daar waar deel één een behoorlijk aantal dingen miste maakt deel twee zeer zeker een boel goed. Het is duidelijk een vervolgverhaal en zit niet bomvol actie maar wel super vol met achtergrond informatie. Dit is een zeer welkome verrassing, het boek zorgt vooral voor nieuwsgierigheid en dat betekent dat ik toch wel benieuwd ben naar wat deel drie gaat brengen.
Een verhaal dat naar mijn mening veel goed heeft gemaakt in de serie! Ik kom dan ook uit op 3,5 sterren.
Uitgedeelde sterren voor verschillende categorieën
De onderstaande recensie van Sluimerend vuur vond ik op Hebban,
hij is van Richard de Boer
Recensie Het verhaal mag wel wat pittiger: Flama Circolo!
Smeulend Venijn van Johanna Lime is het tweede deel uit de Vergeten Vloek serie, en is in alles een gespiegelde kopie van het eerste deel. In deel 1 hadden we kroonprins Jima die op het punt staat zijn vader, koning Marwin, op te volgen. In deel 2 hebben we kroonprinses Sylviana die op het punt staat haar moeder, Koningin Golda, op te volgen. Moest Jima trouwen met drie vrouwen, Sylviana moet op zoek naar drie mannen om mee te trouwen. Jima’s thuiswereld Laskoro bestaat uit 5 planeten, Sylviana’s thuiswereld Berinyi bestaat ook uit 5 planeten. In beide werelden heerst een vreemde vloek waardoor het evenwicht tussen mannen en vrouwen is ontregeld: bij de een blijven er te weinig vrouwen in leven, bij de andere te weinig mannen. Een oplossing zou liggen in een samenwerking, maar oorlog lijkt onvermijdelijk. Sylviana zit tegen haar zin vast aan een aanvalsverdrag dat haar moeder heeft gemaakt met verschillende bondgenoten, aan de andere kant ziet Jima zich genoodzaakt de oorlog te verklaren om op die manier een eind te kunnen maken aan de constante aanvallen op Laskoriaanse vrachtschepen.
Dat Johanna Lime heel veel fantasie heeft lijdt geen twijfel, maar net als bij het eerste boek heb ik het gevoel dat ze er allemaal teveel informatie in wil verwerken zonder de focus te leggen op de rode draad in het verhaal. Bij dit tweede boek volgen we voornamelijk Sylviana die gaat winkelen met vriendinnen, tempels bezoeken, gezellig eten met vriendinnen, magische spreuken oefenen… het voegt allemaal niet zoveel toe aan het verhaal. In combinatie met de eenvoudige zinnen sleept het verhaal zich mijns inziens doelloos voort en mist spanning, emotie, vaart of verrassing. De hoofdpersonen blijven vrij vlak en missen diepgang, vooral de zogenaamde slechterik Helena komt door het geklungel niet erg geloofwaardig over en had veel beter uitgewerkt kunnen worden als slimme intrigant met een eigen agenda.
De vertelstijl is bij vlagen alsof je het dagboek van Sylviana aan het lezen bent: Sylviana wordt wakker, gaat dit doen, daarna gaat ze dat doen, vervolgens nog dit en dan is het alweer avond en gaan we slapen. Op een gegeven moment gaat Sylviana en haar moeder met de trein op reis om elders een aantal veroordeelden te executeren. In feite is de hele treinreis voor het verhaal overbodig. Daarentegen wordt even later de ontvoering van de prinses wel erg kort beschreven. Voordat je überhaupt beseft dat er wellicht iets belangrijks gaat gebeuren is het een bladzijde later alweer opgelost.
In tegenstelling tot de wereld van Jima doet Berinyi wat meer buitenaards aan. Er zijn Taicapry die weliswaar veel weg hebben van mensen en ook met ze kunnen praten, maar ondertussen hoeven, klauwen en twee hoorns op het hoofd hebben. Ook zijn er Shoikeiyi, een ras van hele kleine mensen die kunnen navigeren met sonar, en Shoiaviony, kleine vlindermensen. Golda heeft een hekel aan Taicapry (ze is ooit door een mannelijke Taicapry verkracht) en heeft allerlei verboden gemaakt voor deze bevolkingsgroep, terwijl Sylviana en de andere familieleden dit discriminerend vinden. Diverse keren wordt dit aangehaald in het verhaal, maar later draait Golda zomaar bij en krijgen Taicapry meer rechten. Waarom ze zomaar bijdraait wordt niet helemaal duidelijk.
Net als op Laskoro in boek 1, houden de magiërs op Berinyi zich ook zo’n beetje de hele dag bezig met oefenen en bestuderen van magische spreuken, waarbij het mij nog steeds niet duidelijk is wat er nu zo moeilijk is aan het uitspreken van twee of drie van die Potter-achtige woorden. Jacky (een van de watermagiërs) is al dagen bezig met het bestuderen en oefenen van een hogere spreuk die het mogelijk zou moeten maken fonteinen als een portaal te gebruiken. Tot haar nichtje Alicia, nota bene pas 11 jaar, opmerkt dat ze misschien een van de drie woorden moet weglaten… Ja hoor, floep het werkt opeens. Een beetje erg makkelijk opgelost en onwaarschijnlijk voor “hogere” spreuken lijkt mij.
Dit tweede boek kan helaas niet aan mijn verwachtingen voldoen. Ik hoop dat er in het laatste boek wat meer vaart komt met verrassende ontwikkelingen, want anders wordt het voor mij nog een hele lange zit tot het einde. Gelukkig is het derde boek volgens mijn e-reader wat minder dik
Reacties
Johanna Lime
Dank je wel voor je recensie.
Richard de Boer
Graag gedaan. Sorry voor de wat negatieve recensie, maar ik probeer naar waarheid te verwoorden hoe het boek op mij overkomt. Helaas werkt dit boek niet voor mij, maar ik neem aan dat er genoeg anderen zijn die het met heel veel plezier lezen. En ik ga wel gewoon het laatste boek nog lezen. Wel complimenten voor de enorme berg fantasie die uit jouw pen komt, alleen die namen al voor bevolkingsgroepen zoals Shoiaviony… tongbrekers. En die Rombout is vast geïnspireerd op Boeddha.
Johanna Lime
De meeste goden uit mijn boeken zijn geïnspireerd op verschillende goden uit mythologische verhalen, zoals die van het boeddhisme, maar vooral ook op de Hindoegoden, die ik tijdens een reis door Indonesië en in Kuala Lumpur zag in de tempels daar. Rombout de olifantgod is geïnspireerd op Ganesha. Ik heb er een iets andere draai aan gegeven. De spreuken zijn geïnspireerd uit verschillende computerspellen. In deel 1 en 2 van de trilogie zijn de zeven magische families opgesplitst in dynamiekmagiërs van Laskoro en elementenmagiërs van Berinyi. In deel 3 komt het bij elkaar tijdens de oorlog. Ze waren door de vloek van de Avatars gescheiden.
Ik begrijp het wel dat je kritisch bent en dat vind ik alleen maar goed, je leest veel boeken zag ik. Het is voor mij leerzaam om de kritiek te lezen, daar kan ik meer mee dan wanneer iemand allen maar zegt dat het verhaal goed is. Ik neem de kritiek mee voor mijn volgende verhalen, al zal ik niet alles ervan gebruiken, want het is natuurlijk wel mijn verhaal. Je hebt gelijk dat De vergeten vloek nogal complex is en veel elementen bevat. Daarom ben ik nu de volgende trilogie aan het schrijven vanuit twee personages van een volgende generatie, maar dat er veel verschillende dingen in een verhaal terecht komen, daar kan ik vermoedelijk niet mee stoppen, dat hoort bij mijn schrijfstijl.
Sinds juli 2020 zijn de drie delen van trilogie De vergeten vloek, Sluimerend vuur; Smeulend venijn en Schamel verbond ook te koop als e-books
Nederlands
E-book
9789463083065
Druk: 1
juli 2020
-6200
EAN 9789463083065
NUR code 284
Lees dit e-book op
Android (smartphone en tablet) ;
Kobo e-reader ;
Desktop (Mac en Windows) ;
iOS (smartphone en tablet) ; Windows (smartphone en tablet) ; Overige e-reader
Nederlands
E-book
9789463083119
Druk: 1
juli 2020
-6200
EAN 9789463083119
NUR code 284
Lees dit e-book op
Android (smartphone en tablet) ;
Kobo e-reader ;
Desktop (Mac en Windows) ;
iOS (smartphone en tablet) ; Windows (smartphone en tablet) ; Overige e-reader
Nederlands
E-book
9789463083126
Druk: 1
juli 2020
-6200
EAN 9789463083126
NUR code 284
Lees dit e-book op
Android (smartphone en tablet) ;
Kobo e-reader ;
Desktop (Mac en Windows) ;
iOS (smartphone en tablet) ; Windows (smartphone en tablet) ; Overige e-reader
Dit schreef Jeanine Feunekes-Both van De Perfecte Buren. “Wat heeft het schrijversduo Johanna Lime wederom een sterk verhaal neergezet! Ik heb genoten van het verhaal, dat parallel loopt aan de gebeurtenissen in het eerste deel van de serie.”
Hier volgt haar recensie
Kroonprinses Sylviana van Berinyi is klaar om de achttienjarigentest af te leggen en priesteres te worden. Op het moment dat ze vijfentwintig wordt zal ze haar moeder Golda gaan opvolgen, als koningin en als Eerwaarde Moeder.
Op Berinyi heerst een groot probleem, de zonen van priesteressen sterven allemaal erg jong. Ook Sylviana’s broer overlijdt op jonge leeftijd. Na zijn begrafenis blijft Sylviana een tijdje bij haar tante Helena, de zus van Golda, en haar nichtjes. Daar komt zij erachter dat zowel haar tante als haar nichtjes een bloedband zijn aangegaan met Sana, de godin die de schepper is van de vijf planeten waaruit het rijk Berinyi bestaat. Deze bloedband staat Sylviana niet aan.
Op Berinyi leven vier volkeren samen. Koningin Golda haat met name de taicapry. Het lukt Sylviana om hier langzamerhand verandering in te brengen, dit echter zeer tegen de zin in van haar moeder die de taicapry totaal niet vertrouwt. Haar tante Helena steunt Sylviana in haar beslissingen om alle bevolkingsgroepen dezelfde rechten te geven, al heeft zij hier een andere reden voor dan Sylviana.
In het koninkrijk zijn enkelen van mening dat kroonprinses Sylviana veel te behoudend wordt getraind door haar moeder en dat ze niet de kans krijgt haar grenzen te verleggen bij het gebruik van magie. Ze zijn bang dat Sylvana hierdoor zal gaan experimenteren wat erg gevaarlijk kan zijn. Sylviana krijgt daarom lessen van hogepriesteres Jacky Toliano en van Tatjana Baksy, de leidster van een andere tempel. Ze raken bevriend en na het seminar blijft Sylviana contact houden met hen.
Vlak voordat Sylviana de troon betreedt komt ze er via haar moeder tot haar schrik achter dat er achter de schermen aan de voorbereidingen wordt gewerkt voor een oorlog tegen Laskoro, deze zal tijdens haar regeerperiode worden uitgevochten. Ze begrijpt dit besluit niet en krijgt ook geen duidelijk antwoord van haar moeder en dat zit haar niet lekker. Sylviana krijgt steeds meer het idee dat er zaken voor haar verzwegen worden. Ondertussen zijn er ook problemen op Berinyi zelf. Er zijn misdadigers aan het werk en zij gebruiken zwarte magie.
In Smeulend venijn neemt het schrijversduo Johanna Lime je mee naar koninkrijk Berinyi en de volkeren die er wonen. In het eerste deel Sluimerend vuur kwamen enkele Berinese personages al voor, die ook in Smeulend venijn een grote rol spelen, zoals Helena, de zus van koningin Golda, en haar dochters. Je leert hen in dit tweede deel beter kennen en je komt achter de reden waarom zij in Laskoro aan het spioneren zijn en de motieven die zij hebben om een oorlog met dat koninkrijk te beginnen. Ondanks dat het een nieuwe wereld is, met andere personages en geloven, zat ik weer direct in het verhaal door dezelfde aangename schrijfstijl. Ik was erg benieuwd naar deze kant van het verhaal.
Het verhaal wordt vanuit verschillende perspectieven verteld. Je maakt in eerste instantie kennis met de Koninklijke familie van Berinyi met koningin Golda aan het hoofd. Haar dochter kroonprinses Sylviana zal haar moeder opvolgen als ze vijfentwintig is. Johanna Lime heeft met Sylviana een sympathiek personage neergezet. Ze is meelevend, intelligent en heeft een positieve kijk op de wereld. Haar moeder is vrij halsstarrig en ze zijn het over veel zaken niet eens, zoals de taicapry. Sylviana is van mening dat haar moeder die bevolkingsgroep te hard aanpakt. Verder vond ik Helena een intrigerend personage. Ze is erg goed in het manipuleren van mensen. Ze weet duidelijk wat ze wil en gaat erg ver om dat te bereiken.
Johanna Lime geeft de wereld en de personages vanaf het begin goed en gedetailleerd de aandacht. Op deze manier wordt er een stevige basis neergezet voor de rest van het avontuur. De personages zijn goed uitgewerkt en je leert hen stuk voor stuk goed kennen. Smeulend venijn is op een meeslepende manier geschreven. Er zit veel vaart in het verhaal en de gebeurtenissen volgen elkaar snel op. Net als in het eerste deel, Sluimerend vuur, is er in dit tweede deel een prachtige wereld neergezet. Ook in de Berinese maatschappij maken de mensen van zowel techniek als magie gebruik, net als op Laskoro. Het grote verschil is dat er andere goden en andere Avatars zijn en dat de magie op een andere manier wordt beoefent.
Wat heeft het schrijversduo Johanna Lime wederom een sterk verhaal neergezet! Ik heb genoten van het verhaal, dat parallel loopt aan de gebeurtenissen in het eerste deel van de serie. Je leest in Smeulend venijn nu de andere kant van het verhaal, namelijk vanuit de Berinezen in plaats van de Laskorianen. Ook in dit deel zijn er weer verwijzingen naar het boek Schimmenschuw, dat een voorloper is van deze serie en los gelezen kan worden. Ik ben dan ook erg benieuwd naar het derde deel van de serie De vergeten vloek: Schamel verbond. Dit boek is in april 2020 verschenen. Ik geef Smeulend venijn graag 4 dikke sterren.
Jeanine
Perfecte Buren
Genre: Young Adult
Uitgeverij: Zilverbron
ISBN: 9789463081399
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 471
Uitgave: september 2018
Hartelijk dank aan het schrijversduo Johanna Lime voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar.
Zoals je snapt ben ik hier heel blij mee, ook dat nu duidelijk is geworden dat de boeken Sluimerend vuur en Smeulend venijn parallel lopen. Deel 1 vertelt het verhaal vanuit het gezichtspunt van Laskoro en deel 2 vertelt het vanuit het gezichtspunt van Berinyi. Na deze prachtige recensie ben ik nu alweer erg benieuwd naar hoe Jeanine deel 3, Schamel verbond, zal beoordelen, waar alles bij elkaar komt.
Heel erg bedankt voor deze recensie, Jeanine. Fijn dat je onze verhalen sterk vindt.
Oorspronkelijk geplaatst op 11 september 2018 op website De vergeten vloek
Op 22 september was ons volgende deel van de trilogie een feit. Op de Elfia in Arcen, waar wij drie jaar geleden met ons debuut Schimmenschuw stonden, kwamen wij nu met ons derde boek. Het tweede deel van trilogie De vergeten vloek.
Smeulend venijn speelt zich af in de Rosettenevel, in Monoceros, waar de elementenmagiërs naar toe verbannen zijn. De hoofdpersonen uit dit boek zijn Sylviana Attholred, Sammerah Lyoncourt, Tatjana Baksy en Jacky Toliano. Soms vormt een hoofdstuk een brug met deel 1, Sluimerend vuur. De verhaallijnen van Sluimerend vuur en Smeulend venijn lopen namelijk parallel in twee aparte koninkrijken van elk vijf planeten. Smeulend venijn telt 471 bladzijden en is uitgebracht bij uitgeverij Zilverbron. De doelgroep is vanaf 15 jaar, Young Adult, maar ook oudere lezers beleven veel plezier aan onze verhalen. Het genre is fantasy met een vleugje science fiction.
Flaptekst van Smeulend venijn
Johanna Lime
Marjo en Dinie schrijven sinds hun kindertijd samen dagboeken van personages die in hun fantasy en sciencefiction verbeeldingswereld leven. In 2011 besloten ze om deze verhalen uit te werken tot romans, onder het pseudoniem Johanna Lime. Na de voorloper Schimmenschuw volgde Sluimerend vuur, deel 1 van trilogie De vergeten vloek.
Smeulend venijn
Sylviana Attholred, de kroonprinses van Berinyi, leeft door toedoen van de Avatars in de Rosettenevel. Haar moeder houdt haar status van koningin krampachtig vast. Als de tijd komt dat Sylviana zal regeren, erft ze een oorlog. Bovendien zit ze met een probleem: de zonen van priesteressen sterven te jong.
Als er eindelijk weer iemand op de troon komt waarmee te praten valt, besluiten Sammerah, Jacky en Tatjana dat ze de nieuwe Eerwaarde Moeder moeten steunen. Alle bevolkingsgroepen zullen eensgezind de vijand het hoofd moeten bieden. Het is echter de vraag wie de werkelijke vijand is.
Helena Attholred heeft zo haar eigen mening over wat het beste is voor haar gezin. Het venijn smeult al sinds ze de bloedband met Sana aanging. Als zij haar zin krijgt, werkt deze oorlog in haar voordeel. De magiërs op Laskoro zijn immers veel te zwak geworden, of vergist ze zich daarin?
Voor de geïnteresseerde die een stukje uit deel 2 van De vergeten vloek, Smeulend venijn wil lezen, om te ontdekken of onze schrijfstijl aanspreekt, is hieronder de link naar een pdf bestand.
De fantastische wereld uit deel 2 van De vergeten vloek, Smeulend venijn
Hieronder staan de vragen en antwoorden van de rubriek over de Wereldbouw van Johanna Lime.
Van deze vragen en antwoorden werd in de maand mei van 2020 steeds een deel uitgebracht op Facebook, in de groep van de Zilverboekenclub.
Elke week kwam er een gedeelte bij, in totaal waren er vier gedeelten met informatie.
Hier staat de informatie uit de vierde (en dus de laatste) week.
Pas op! Als je niet van spoilers houdt en de boeken nog moet lezen, dan is het misschien niet raadzaam om door te lezen. Ben je nieuwsgierig en wil je graag meer achtergrondinformatie over de verbeeldingswereld, lees dan gewoon verder.
De tekst zoals die op Facebook stond.
In de rubriek ‘Wereldbouw’ zetten we elke maand één verhaalwereld van een Zilverauteur in de schijnwerpers. Dit doen we verspreid over vier weken. Volg deze dus goed, want pas aan het einde van de maand zullen de gekozen vragen allemaal beantwoord zijn.
Wat zijn de snelste manieren om te reizen? Zijn er goede wegen? Wat wordt er gebruikt voor het transport?
Het transport tussen de verschillende planeten gaat met een ruimteveer. Dat is een lijndienst van ruimteschepen die bijvoorbeeld van Bengalostad op Berinyi5 naar Nevelstee op Berinyi4 reizen of vandaar weer naar Lyonstad op Berinyi3. Tussen Berinyi5 en Berinyi1 of 2 zijn er af en toe maar ruimteveren. Daar wonen niet zo veel Berinezen. Maar tussen de meer bewoonde planeten gaat er dus regelmatig een ruimteveer. Zo blijven de vijf planeten van Berinyi met elkaar in verbinding staan.
Er zijn redelijk goede wegen waarop accuwagens kunnen rijden, die autootjes heten de kabats. Je hebt daarin verschillende modellen. Met vier wielen heten ze buntai, met drie wielen noemen we ze toraiku. Ze kunnen relatief korte afstanden afleggen omdat ze op accu’s rijden, zoals elektrische auto’s bij jullie, maar dan kleine modellen. Alleen zijn de wegen op Berinyi5 niet erg geschikt voor hoge snelheden.
Op Berinyi zelf reizen we tussen de verschillende steden met de trein. Dat is een monorail die heel snel gaat, omdat hij op ritovysche energie werkt. Zo’n trein ligt als het ware op een wolk van energie wanneer hij over de rails voortraast. Tot aan een station bij een zeestraat, want over water gaat hij niet.
Er zijn dus ook veerdiensten over de zee op Berinyi 5. Zij varen van het ene district naar het andere, wanneer er water tussen de districten zit.
In Madras wordt er nog wel gebruik gemaakt van reizen op olifanten, in een oerwoudgebied bijvoorbeeld, hoewel dat een omslachtige manier van reizen is. Ik maak zelf liever gebruik van een trein of van een paard.
Als je in een gebied komt waar geen trein rijdt, moet je wel gebruik maken van dieren. Zo ben ik zelf te paard naar de tempel van Deliyi gereisd, de Vuurberg op. Ook in het Capry Hooggebergte van Haryana kun je te paard over ruiterpaden reizen. Of met een koets, maar over de bergwegen is dat soms wel lastig, want daar is de koets al gauw te breed en kun je elkaar niet meer passeren als er een tegenligger komt.
Het beste reis je natuurlijk met een kruiser of jager van de Berinese Ruimte Macht, maar ja, dat is meestal alleen voor ruimtereizen. Ik ben weleens in een ruimteschip van Bengalo naar Goa gereisd, wat een hele ervaring was omdat ik toen mijn eerste man ontmoette. Ik kreeg er jammer genoeg hoofdpijn van, want het dempingsveld om de motoren was te oud, waardoor er ritovysche energie doorheen lekte die mijn mana wegzoog.
In dorpen en steden wordt er veel gewandeld, of men neemt een toraiku of buntai. In Bengalo wandel ik graag over de Avenue Celesta, die gaat naar het centrum van de stad. Daar ga ik naar de universiteit. Het paleis staat aan de Avenue Royale en achter het paleis is een prachtige rozentuin. Even verderop is het arboretum waar alle soorten bomen staan.
Berinyi is modern en traditioneel tegelijkertijd. De tradities hebben veel te maken met onze godsdienst en met de tempels. Daar worden soms grote feesten gegeven, waar iedereen op afkomt. Ik houd van tempelfeesten, van het reciteren van matra’s, van zang en dans.
Jacky Toliano wil proberen om magische poorten te bouwen, zodat je met magie van de ene stad naar de andere kunt springen. Ik hoop dat het haar lukt, want dat zou de reistijd aanzienlijk verminderen. Vooral Tatjana Baksy zou daar goed gebruik van kunnen maken, die reist zo veel.
Als er niet zoveel problemen waren, kon ik echt heel gelukkig zijn met ons koninkrijk. Maar er doen nare geruchten de ronde. Er komt een oorlog aan. Die wil ik niet, ik wil samenwerking. Maar ja, ik ben de koningin (nog) niet, mijn moeder heeft het voor het zeggen.
Tot zover week 4 uit deze Wereldbouw. Bent u al nieuwsgierig naar de boeken van Johanna Lime?
Bij welk boek of bij welke boeken hoort deze wereld?
De wereld van Berinyi 1,2,3,4 en 5 in de Rosettenevel in Monoceros hoort bij deel 2 van De vergeten vloek, Smeulend venijn
De fantastische wereld uit deel 2 van De vergeten vloek, Smeulend venijn
Hieronder staan de vragen en antwoorden van de rubriek over de Wereldbouw van Johanna Lime.
Van deze vragen en antwoorden werd in de maand mei van 2020 steeds een deel uitgebracht op Facebook, in de groep van de Zilverboekenclub.
Elke week kwam er een gedeelte bij, in totaal waren er vier gedeelten met informatie.
Hier staat de informatie uit de derde week.
Pas op! Als je niet van spoilers houdt en de boeken nog moet lezen, dan is het misschien niet raadzaam om door te lezen. Ben je nieuwsgierig en wil je graag meer achtergrondinformatie over de verbeeldingswereld, lees dan gewoon verder.
De tekst zoals die op Facebook stond.
In de rubriek ‘Wereldbouw’ zetten we elke maand één verhaalwereld van een Zilverauteur in de schijnwerpers. Dit doen we verspreid over vier weken. Volg deze dus goed, want pas aan het einde van de maand zullen de gekozen vragen allemaal beantwoord zijn.
Zijn er ook niet-menselijke rassen, verzonnen dieren (draken, eenhoorns) en hoe hebben die de wereld beïnvloed? Zijn er speciale gebieden waar zij voorkomen?
Er zijn op Berinyi eigenlijk geen niet-menselijke rassen, maar er zijn wel mensenrassen die heel bijzonder zijn. Je hebt er drie verschillende soorten taicapry. Zij hebben kromme benen met hoeven, klauwen als handen, een hoofd met hoorns erop en ze zijn ongeveer een kop langer dan een taikeiyi, een mens zoals ik ben. Je hebt de Ana-taicapry die in bergachtige streken leven, zoals in de districten Haryana en Deliyi. Ana-taicapry die nog in hun stammen in de bergen leven hebben een bruine huid. Ze zijn geweldige jagers en gebruiken pijl en bogen en zwaarden voor de jacht. Ze leven in kubusvormige huizen.
Ik moet altijd omhoog kijken als ik een taicapry in zijn ogen kijken wil. Ze hebben prachtige glimmende ogen die van kleur veranderen. Mijn vriend, H’ach, heeft bruine ogen die soms veranderen in goud. Ik vind ze schitterend. H’ach, maar ook mijn lijfwachten Sean en Bald, zijn taicapry die in de stad zijn komen wonen. Als taicapry in een stadsgebied komen te wonen, verandert hun kleur geleidelijk naar parelmoer. Dat komt door de mimicry, ze passen zich aan hun omgeving aan.
Daarom zijn de taicapry, die in de waterrijke streken van Haryappan en Angelorum leven, blauw. Zij heten de Appan-taicapry en hebben meestal lang zwart haar, waar ze erg trots op zijn. Ze laten het zo lang groeien dat het tot hun onderrug reikt en dragen het meestal in een paardenstraat of lange vlecht. Taicapry geef je geen Holygroet, je moet ze op hun wang kussen. Je mag bij een vrouwelijke taicapry wel naar een recept vragen van een taart waar mana in verwerkt is, maar denk maar niet dat zij het recept ervan ooit prijsgeeft. Net zo min als je van een mannelijke taicaprysmid een zwaard kunt kopen als je een taikeiyi bent. Dat ik een taicapryzwaard kreeg, was echt een enorm groot cadeau. Ik doe dus ook vreselijk mijn best om de zwaardvechtkunst zo goed mogelijk te leren, het liefst gecombineerd met vuurmagie.
In Mohenjo leven de Daro-taicaprystammen. Zij hebben een groene huid en gebogen horens. Daro-taicapry trainen de politie van Berinyi. De militairen van de Berinese Ruimte Macht leren vechten in hun trainingskampen. Taicapry willen zelf ook graag dienst nemen bij de BRM, want zij vinden lijfwacht zijn, of militair, of tuinman, hele prestigieuze beroepen. Daar kunnen ze bij hun stam eer mee behalen. En ze zijn ook heel goed als werknemer in de ruimtevaart of bij de politiemacht. Zag mijn moeder dat nou ook maar in.
Behalve taicapry heb je taikeiyi, mensen zoals ik. Helaas is in mijn ras een disharmonie ontstaan en zijn er drie keer zoveel mannen als vrouwen. Dat maakt het heel erg lastig. Bovendien is er ook nog de narigheid dat ik als Magia een dochter nodig heb om me op te kunnen volgen en als ik een zoon krijg, bestaat de kans dat hij vroeg zal sterven. Dat zijn grote problemen. Het volk vindt ook, vanwege de disharmonie, dat het eerlijk is als ik met drie mannen trouw. Dan heb ik ook meer kans op een dochter, hoewel ik daarvoor een bepaald ritueel geleerd heb op Berinyi3. Ik hoop dat het me helpen kan. Maar eerst moet ik drie geschikte huwelijkskandidaten vinden en dat is erg moeilijk, want ik moet wel van ze kunnen houden, toch?
Behalve taicapry en taikeiyi, de grote mensen zogezegd, zijn er ook kleine mensenrassen. Dat zijn de shoikeiyi. Kleine mensen met kattenogen en vleermuisoren. Ze hebben echolocatie en zijn daardoor zeer geschikt om bepaalde soorten kristallen uit de mijnen te halen. Maar tegenwoordig leven ze meestal op boerderijen, in de Eedenvallei. Alles is daar zoals in een miniatuurwereld. Tatjana Baksy is hun beschermvrouw en gaat elke maand wel een keer naar hun koning, dan bespreekt ze al zijn problemen en zoekt er een oplossing voor. Shoikeiyi hebben op Berinyi een natuurreservaat gekregen om in te wonen.
De shoiaviony is ook een klein mensenras. Ze zijn net als de shoikeiyi door magiërs gemaakt die met genen zijn gaan experimenteren, iets dat de Avatars ten strengste verboden hadden. Toch kwamen ze er. Wezens die op mensen lijken maar vlindervleugels hebben. Het zijn net een soort feeën, ze kunnen ook een magisch poeder strooien waardoor ze iemand bedwelmen. Ze zien er schattig uit, maar pas op, schijn bedriegt!
Verder is het wel bijzonder dat er op Berinyi olifanten leven, volgens mij. En dat Rombout de manifestatie van een olifant heeft aangenomen vind ik ook erg frappant.
Tot zover week 3, volgende week weer een aflevering uit deze Wereldbouw.
Bij welk boek of bij welke boeken hoort deze wereld?
De wereld van Berinyi 1,2,3,4 en 5 in de Rosettenevel in Monoceros hoort bij deel 2 van De vergeten vloek, Smeulend venijn
De fantastische wereld uit deel 2 van De vergeten vloek, Smeulend venijn
Hieronder staan de vragen en antwoorden van de rubriek over de Wereldbouw van Johanna Lime.
Van deze vragen en antwoorden werd in de maand mei van 2020 steeds een deel uitgebracht op Facebook, in de groep van de Zilverboekenclub.
Elke week kwam er een gedeelte bij, in totaal waren er vier gedeelten met informatie.
Hier staat de informatie uit de tweede week.
Pas op! Als je niet van spoilers houdt en de boeken nog moet lezen, dan is het misschien niet raadzaam om door te lezen. Ben je nieuwsgierig en wil je graag meer achtergrondinformatie over de verbeeldingswereld, lees dan gewoon verder.
De tekst zoals die op Facebook stond.
In de rubriek ‘Wereldbouw’ zetten we elke maand één verhaalwereld van een Zilverauteur in de schijnwerpers. Dit doen we verspreid over vier weken. Volg deze dus goed, want pas aan het einde van de maand zullen de gekozen vragen allemaal beantwoord zijn.
Als er magie is. Hoe wordt de wereld dan beïnvloed door de aanwezigheid van magie?
Er is magie op Berinyi. Mijn familie, Attholred, heeft vuurmagie. De familie Lyoncourt heeft luchtmagie, Baksy is van de aardemagie en Toliano van de watermagie. Wij zijn de families van de elementenmagiërs die verbannen zijn van de planeet Chyndyro en op Berinyi zijn terechtgekomen. Onze volgers zijn de families van de Klawiccys, zij hebben ook magie, maar moeten hard studeren om de spreuken te kunnen gebruiken. Daarvoor zijn er speciale scholen, die bij de tempels horen. De vier families van de elementenmagiërs hebben de magie in hun genen en gebruiken hun magie als vanzelf. Toch oefenen wij ook om de hogere magie te leren gebruiken. Ik heb er speciaal Het Magische Offensief voor opgericht, dat is een club van magiërs, Magii en Klawiccys, die oefenen op het veld van Bengalore. Het veld van Bengalore is een magisch oefenveld waar je de magie kunt gebruiken zonder dat er schade aan het landschap ontstaat. Ik zet soms het hele veld in brand en naderhand is daar dan niets meer van te merken. Nog geen grassprietje is verschroeid. Er is een permanente spreuk werkzaam op het veld van Bengalore. Je kunt er geweldig fijn oefenen, duelleren zelfs.
Magii en Klawiccys worden opgeleid om dienst te doen in de tempels van de Avatars. We zijn dus ook priesteressen en hogepriesteressen voor onze goden en godinnen. Elke grote magische dynastie heeft een eigen godin en een eigen god toegewezen gekregen. Die van Attholred zijn de god Ignaz en de godin Gratia. Lyoncourt heeft Caelestis en Leona als Avatars, Baksy heeft Ceriel en Baltina en Toliano heeft Ebolt en Wieke.
Berinyi als geheel heeft ook een godin, dat is Chimaera, de Zwarte Draak. Zij heeft de vijf planeten van Berinyi geschapen. Haar man is de olifantgod Rombout, die daardoor de god van heel Berinyi is.
Het vreselijke van het hele magieverhaal is, dat mijnbroers, en alle zoons van hogepriesteressen weliswaar magie bezitten, maar op jonge leeftijd sterven. Hoe dat precies komt, weet niemand. Uit hun verhalen hebben we opgemaakt dat ze aangevallen worden door magische beesten, op een leeftijd waarop normaal iemand een test moet doen om op een hoger niveau te komen voor de opleiding aan de tempelscholen. Maar zij komen dus niet op een hoger niveau, in plaats daarvan worden ze verscheurd door wilde beesten. Magische dieren die wel sporen achterlaten maar die niemand met het blote oog kan zien. Ik vind dit bijna nog erger dan de disharmonie die er na onze verbanning naar Berinyi in de taikeiyi bevolking is ontstaan.
De taikeiyi zijn mensen die van Chyndyro kwamen, mensen zoals u, maar dan met magie in hun genen. Wij hebben ook de kleine mensenrassen meegnomen van Chyndyro, de shoikeiyi uit de Eedenvallei en de shoiaviony van Berinyi3. Het grote mensenras dat op hoeven loopt en horens heeft, de taicapry, is het oorspronkelijke ras van Berinyi. Zij zijn geschapen door Chimaera, die zij overigens Sana noemen. Taicapry gebruiken ook magie, maar op een andere manier dan wij. Mannen smeden magie in hun zwaarden en gereedschappen. Vrouwen verwerken magie in hun gebak. De heerlijkste taarten worden gebakken door taicapryvrouwen. Als je magische energie bijna op is en je eet een stukje taart, voel je dat je sterker wordt. De mana laadt dan weer op. Net als wanneer je onder een deken slaapt die door taicapryvrouwen is gebreid van khnumerrowol.
Berinyi is een magische dictatuur. Mijn moeder regeert er samen met twaalf wijze vrouwen, hogepriesteressen van belangrijke tempels die verspreid staan over de hele planeet. De Raad van Twaalf vormt de regering. Wat de koningin en de Raad beslissen, wordt uitgevoerd. In de districten wordt het bestuur gevormd door gouverneurs en daarbij is een democratisch systeem, maar het laatste woord hebben toch de Magii. Als dingen uit de hand dreigen te lopen, wordt er magie gebruikt om het tegen te gaan. Mijn moeder gebruikt vaak vuurballen om haar beslissingen kracht bij te zetten. Sommige executies worden door ook door de Magii uitgevoerd. Soms is dat nodig in een wereld die drie keer zoveel mannen heeft als vrouwen. Je moet je laten gelden als vrouw, anders redt je het niet.
Toch denk ik dat ik minder streng zal zijn dan mijn moeder. Zij haat taicapry, terwijl ik ze juist zo fascinerend vind.
Tot zover week 2, volgende week weer een aflevering uit deze Wereldbouw.
Bij welk boek of bij welke boeken hoort deze wereld?
De wereld van Berinyi 1,2,3,4 en 5 in de Rosettenevel in Monoceros hoort bij deel 2 van De vergeten vloek, Smeulend venijn
De fantastische wereld uit deel 2 van De vergeten vloek, Smeulend venijn
Hieronder staan de vragen en antwoorden van de rubriek over de Wereldbouw van Johanna Lime.
Van deze vragen en antwoorden werd in de maand mei van 2020 steeds een deel uitgebracht op Facebook, in de groep van de Zilverboekenclub.
Elke week kwam er een gedeelte bij, in totaal waren er vier gedeelten met informatie.
Hier staat de informatie uit de eerste week.
Pas op! Als je niet van spoilers houdt en de boeken nog moet lezen, dan is het misschien niet raadzaam om door te lezen. Ben je nieuwsgierig en wil je graag meer achtergrondinformatie over de verbeeldingswereld, lees dan gewoon verder.
De tekst zoals die op Facebook stond.
In de rubriek ‘Wereldbouw’ zetten we elke maand één verhaalwereld van een Zilverauteur in de schijnwerpers. Dit doen we verspreid over vier weken. Volg deze dus goed, want pas aan het einde van de maand zullen de gekozen vragen allemaal beantwoord zijn.
Bestaat je wereld uit een planetenstelsel, een aantal landen, een bepaald land, een streek, een stad of nog iets anders? Hoe ziet het er daar uit? Kun je iets vertellen over landschappen / gebieden die anders zijn dan bij ons / hoe speciale gebouwen eruit zien?
Ik ben Sylviana Attholred, de kroonprinses van Berinyi. Mijn wereld bestaat uit een planetenstelsel met vijf planeten die samen het koninkrijk Berinyi vormen. Onze ster is Bara en onze wereld ligt in het gebied van de Rosettenevel in Monoceros, de Eenhoorn. Van klein naar groot hebben onze planeten de volgende nummers: Berinyi1, 2, 3, 4 en 5.
Op Berinyi 1 en 2 is het klimaat minder geschikt om er te wonen. Er zijn veel delfstoffen en er is ook mijnbouw van ritovysche kristallen. Ritovysche energie is heel belangrijk, zonder dat zouden we geen moderne technieken kunnen hebben en geen ruimtevaart. Ritovysche kristallen zitten vol met magisch energie, die als ze vrij naar buiten stroomt levensgevaarlijk kan zijn. Kristallen die tegen elkaar opbotsen, kunnen heel gemakkelijk exploderen. Ze worden in bedwang gehouden door middel van demping. Maar ze zijn essentieel voor ons vervoer en natuurlijk nog het meest voor onze ruimtevaart.
Berinyi 3 is een heel mooie planeet met een prachtige, exotische natuur. Het is er door de vele soorten planten en het warme klimaat goed vertoeven. Als je daar bent, heb je er door de vele vegetatie bijna geen erg meer in dat je in de nevel woont. Op deze planeet is de familie Lyoncourt gaan wonen. Zij hebben als het ware een hele planeet voor hen en hun volgelingen gekregen. Lyoncourt kreeg de opdracht van de Avatars om voor het shoiavionyras te zorgen, voor de kleine, vliegende mensjes met hun vlindervleugels. In de hoofdstad van Berinyi3, Lyonstad, staat het Pauwenklooster waar Lyoncourt goed werk doet bij het opleiden van priesteressen voor de tempels. Daarachter is een grote tuin met fruitbomen en ananasplanten.
Op Berinyi4 is het klimaat minder gunstig maar je kunt hier wel goed wonen. In de hoofdstad, Nevelstee, is het heel vaak erg mistig. Er zijn daar veel bergen waarin de grootste mijnen voor ritovysche kristallen te vinden zijn. Zij worden gewonnen door gedetineerden die als straf in de mijnbouw moeten werken. Meestal mannen die zich vergrepen hebben aan vrouwen. Zedendelicten zijn een groot probleem, die door de disharmonie in de bevolking wordt veroorzaakt. Maar mannen moeten gewoon leren om van meisjes en vrouwen af te blijven! Berinyi4 is erg belangrijk voor de Berinese Ruimte Macht, omdat daar de meeste ruimteschepen van het koninkrijk gebouwd worden. Deze planeet is minder dicht bevolkt dan Berinyi 3 of 5.
Berinyi 5 is de grootste van de vijf planeten en daardoor ook de belangrijkste. Het heeft twaalf districten, waarvan er zes op het noordelijk halfrond liggen en zes op het zuidelijk halfrond. Er is ook veel water op deze planeet. Doordat wij in de Rosettenevel leven, ziet de lucht er vaak lila, paars of donkerrood uit. Dat komt ook doordat de ster Bara een rode ster is. Daardoor zijn de kleuren op Berinyi anders dan bij jullie. Ik vind de natuur ’s morgens vroeg het mooist. Dan heb je prachtige lila luchten met donkerpaarse wolken en zijn de takken van de struiken bruin en de bladeren goudkleurig. Er leven veel vogels op Berinyi, die prachtige geluiden voortbrengen.
Mohenjo, het district dat naast Bengalo ligt, heeft grote, donkere bossen, evenals Rishisti. De districten Sanatana en Angelorum hebben prachtige stranden. Haryana is een bergachtig gebied waar het Capry Hooggebergte zich in bevindt. Daar komt veel speciale bergfauna voor zoals het schapenras van de khnumerro’s. De wol van deze dieren bevat magie en helpt bij de genezing van zieken. Eeden is een prachtig district met mooie valleien. De Eedenvallei is een beschermd natuurgebied waar kleine mensen wonen, het ras van de shoikeiyi. Ze hebben er alles wat nodig is voor een landbouwgebied, maar dan in miniatuurformaat.
Deliyi is ook een prachtige streek met rijstvelden en vruchtbare grond. Dat komt door de vulkanen, wanneer die uitbarsten, kun je er beter niet bij in de buurt zijn. Bij de Vuurberg, de grootste vulkaan van Deliyi, ruikt het vaak naar zwavel. Haryappan is een prachtig gebied met veel meren en rivieren, de naam betekent heilig water. Dit is een van de mooiste districten van Berinyi. Het district Madras heeft olifanten en het is het warmste district, nog net iets heter dan Indora. Shabda is een minder druk bewoond district omdat het er nogal dor en droog is, maar de flora is daardoor weer heel bijzonder. Op Berinyi5 kun je echt van alle soorten landschappen wel iets vinden.
Tot zover week 1, volgende week weer een aflevering uit deze Wereldbouw.
Heb je een kaart van je wereld gemaakt en mogen we die plaatsen?
Bij welk boek of bij welke boeken hoort deze wereld?
De wereld van Berinyi 1,2,3,4 en 5 in de Rosettenevel in Monoceros hoort bij deel 2 van De vergeten vloek, Smeulend venijn
Oorspronkelijk geplaatst op 27 augustus 2019 op website De vergeten vloek
Op zoek naar onderwerpen voor mijn blogs, vond ik vorige week een leuke website waar alle speciale dagen van het jaar op staan. Het zijn er nogal wat, en dat is leuk, want het geeft me inspiratie om een blog als deze te schrijven.
Vandaag is het de Internationale vleermuizennacht.
Vleermuizen komen in veel verhalen voor en ze vervullen zowel donkere als hilarische rollen, afhankelijk van welk verhaal het is. Waarschijnlijk is de meest voorkomende associatie met de vleermuis met vampieren, maar er is ook een humoristische vleermuis (Batty Coda op You Tube).
Vleermuizen spelen een belangrijke rol in ons ecosysteem, en sommige van hen worden bedreigd. ‘International Bat Night’ dient om het bewustzijn van onze vliegende knaagdiervrienden te vergroten. Ze verdienen het om beschermd te worden.
Geschiedenis van International Bat Night
International Bat wil het goede imago van vleermuizen bevorderen en helpen om enige duidelijkheid te scheppen over de feiten, buiten de geruchten en het Hollywood-imago van deze dieren om. Hoewel we vleermuizen vaak beschouwen als nachtelijke roofdieren die smullen van het bloed van een onschuldige en hondsdolheid veroorzaken, is de waarheid heel anders. Ja, er zijn vleermuizen die zich voeden met bloed, maar ze voeden zich meestal met insecten. Geloof mij, je wilt graag dat vleermuizen de hele nacht patrouilleren en schadelijke insecten elimineren. Vleermuizen eten irritante nachtinsecten zoals muggen. Er zijn ook vleermuizen die zich voeden met nectar en fruit, en helpen met het bestuiven van planten en met het verspreiden van zaad. In veel gevallen zijn zij de enige dieren die deze planten helpen om zich voort te planten!
Hoe International Bat Night te vieren
Als je in Amerika zou wonen, kon je misschien op je veranda gaan zitten of met je camper de bossen in trekken. Als je geluk had, zag je de vleermuizen aan het werk. Maar ja, wij zitten in Nederland, hier zijn de dieren, denk ik, zeldzamer.
Ignaz, de Avatar die in de gedaante van een vleermuis tevoorschijn komen kan.
Om toch iets over een vleermuis uit mijn boeken te schrijven, zal ik jullie iets vertellen over de Avatar Ignaz, de god van de vuurmagiërs van Attholred. Hij wordt in deel 2 van De vergeten vloek genoemd, in Smeulend venijn.
Als je deze vleermuis in de natuur tegenkomt, zou het Ignaz kunnen zijn.
Ignaz is een vurige god met veel passie. Hij heeft een bol rond hoofd en bestaat voor het grootste deel uit vlammen, maar zijn mantel is als de vleugels van een vleermuis. Hij is de god van de strijd. Zijn wapen is de staf, waarmee hij rake slagen uitdeelt aan vijanden. Hij is snel aangebrand, opvliegerig en snel ontvlamd. Hij kan ook in negatieve zin de god worden van nijd. Dan kan niemand nog iets goed doen in zijn ogen en dit wordt pas opgelost als zijn vrouw Gratia hem weer rustig krijgt. Het vuur van Ignaz wordt gebruikt bij crematies en daardoor is zijn lievelingsfeest het Geestfeest, het feest waar de zielen van doden voor een nacht terug kunnen keren in de wereld. Zo gaat dat tenminste op Berinyi, soms.
Oorspronkelijk geplaatst op 23 augustus 2019 op website De vergeten vloek
Tatjana Baksy uit De vergeten vloek deel 2 Smeulend venijn van Johanna Lime was in week 34 van 2019 personage van de maand in Facebookgroep de Zilverboekenclub Iedere twee weken komt er een personage uit een Zilverboek langs in de Zilverboekenclub (van uitgeverij Zilverspoor/Zilverbron) die iets over zichzelf vertelt.
LET OP! Heb je Smeulend venijn nog niet gelezen, dan kunnen er spoilers in onderstaande tekst staan. (De afbeelding is gemaakt door Kim ten Tusscher)
Mijn naam is Tatjana Baksy, ik ben de hogepriesteres van de tempel in Daro-Gratia in het district Mohenjo op Berinyi 5. Ik zie mijzelf als een van de vriendinnen van de kroonprinses, Sylviana Attholred. Ik was al een van de twaalf Raadsvrouwen in de regering van koningin Golda en blijf, als enige, in de nieuwe Raad van Twaalf zitten wanneer Sylviana koningin wordt.
Het soort wezen dat ik ben / hoe ik eruit zie Ik ben een taikeiyi, dat is de naam voor gewone mensen zoals jullie ook zijn. Het grotere mensenras dat al op Berinyi leefde voordat wij door de Avatars hierheen verbannen werden, het ras met hoorns en hoeven, zijn de taicapry. De familie Baksy waarvan ik de laatst levende Magia ben, is van de aardemagie. Ik heb van de Avatars Ceriel en Baltina de taak gekregen om voor de shoikeiyi te zorgen, dat is een kleinere mensensoort met kattenogen en vleermuisoren. Ze hebben nachtzicht en maken gebruik van echolocatie. Zij wonen in het district Eeden, in een natuurreservaat dat de Eedenvallei heet. Ik heb een ondoordringbare magische haag om hun woongebied gezet. Hij verandert in steen zodra indringers er een gat in willen maken. Op Berinyi is er nog een vierde mensensoort, dat zijn de shoiaviony, een soort vlindermensjes die onder de bescherming staan van de familie Lyoncourt van luchtmagie.
De wereld waar ik leef is Ik leef in het koninkrijk Berinyi dat bestaat uit vijf planeten. Berinyi is erg veelzijdig. In sommige opzichten zou je het erg modern kunnen noemen, maar op andere gebieden is het nog tamelijk ouderwets. In sommige streken kom je alleen met koetsen en paarden of zelfs op de rug van olifanten vooruit. Wat ben ik blij dat ik meestal per sneltrein kan reizen met de monorail, die op ritovysche energie hoge snelheden bereikt. Ik reis vanwege mijn vele taken erg veel, want helaas heeft de Eerwaarde Moeder mij niet in het district geplaatst waar Baksy oorspronkelijk hoorde te werken op Berinyi 5. Tussen de planeten in reis ik met een ruimteveer, maar als ik voor mijn maandelijkse bezoekje naar de shoikoning moet, ga ik al hobbelend in een bokkenwagen door het miniland. Ik zou nergens anders meer willen wonen dan op Berinyi dat in de Rosettenevel ligt, de natuur is er prachtig en de kleurschakeringen die je er hebt zijn een lust voor het oog.
Wat wil je het liefst / wat is je grootste verlangen? Het liefste zou ik willen dat de scheve verhouding tussen het aantal mannen en vrouwen bij de taikeiyi in evenwicht kwam. Nu zijn er drie keer zoveel mannen als vrouwen en dat brengt problemen met zich mee, zelfs voor een magisch persoon zoals ik. Voor vrouwen en dus ook voor hogepriesteressen is het moeilijk om dochters te krijgen en onze zonen gaan meestal erg jong dood. Daarom ben ik nog steeds niet aan kinderen begonnen. Toch zal het daar in de nabije toekomst wel van moeten komen, anders sterft de Baksy familie uit. Mijn moeder en jongste zus zijn in het hooggebergte van Haryana verongelukt en ik ben de enige Baksy die nog over is. Ik wil dus het allerliefst een dochter krijgen die mij later op kan volgen en waarmee de familie blijft bestaan. Maar ik ben nogal kieskeurig en wil een langere relatie met de vader van mijn kind.
Noem een eigenschap waar je trots op bent. Ik kan goed leiding geven aan de tempel waar ik werk en ik kan ook goed contacten leggen tussen verschillende bevolkingsgroepen. Daardoor ben ik een aanspreekpunt voor zowel de taicapry uit Mohenjo als de shoikeiyi uit de Eedenvallei. Ondanks dat er veel conservatieve Raadsleden in de regering van Golda zitten, krijg ik er in de Raad van Twaalf door middel van goede beargumentering toch veel zaken door die voor vooruitgang zorgen in de maatschappij. Een betere aansluiting tussen veerboten en treinen is iets waar ik indertijd veel energie in gestoken heb. De reistijd tussen de verschillende districten is daarmee flink ingekort.
Wie of wat zet je ertoe aan om door te zetten waar een ander misschien op zou geven? Ik merk dat de kroonprinses, Sylviana Attholred, veel menselijker is dan haar moeder koningin Golda of haar tante Helena. Sylviana wil net als ik dat alle bevolkingsgroepen profiteren van de welvaart en dat ze goed met elkaar om kunnen gaan. Ze is ertegen dat de taicapry worden gediscrimineerd. Ze vindt het vreselijk dat haar beide broers zo vroeg gestorven zijn en wil uitzoeken hoe dat komt. Ze wil net als ik dat de disharmonie in de bevolking verdwijnt en bestudeert de geschrifte om erachter te komen hoe dat zo gekomen is. Ik wil, net als de andere overgebleven Magii van de elementenmagie, dat de vier magische families vriendschappelijk met elkaar omgaan en er het beste van maken voor Berinyi. Het liefst van alles wil ik weer terug verhuizen naar Haryana of anders naar Eeden, want in die districten voel ik me meer op mijn gemak. Een Baksy heeft nu eenmaal machtige bergen en dichte wouden nodig omdat de aardemagie daar het krachtigst is.
Tegen wie of wat neem je het op in dit verhaal? Wie of wat werkt je tegen? Helaas ben ik zo dom geweest om de obscurijn die ik van de shoikoning Gus gekregen heb en waardoor ik dacht dat een shoikeiyivrouw zich onzichtbaar maken kon, aan Sylviana te laten zien. Blijkbaar heeft generaal Zoltan ons gesprek toen afgeluisterd en daarna moesten de shoikeiyi in de mijnen van Berinyi 4 obscurijnen gaan delven, want door die kristallen in de huid van ruimteschepen te verwerken, kan de vloot van de Berinese Ruimte Macht zich onzichtbaar maken voor de vijand. Er komt een oorlog en mijn beschermelingen die na veel discussie eindelijk landbouwers zijn geworden, moeten toch weer mijnwerkers worden. Maar daar verzet ik me tegen. Als het niet vrijwillig gebeurt, mag het niet. Ik wil de kleine mensen geen dwangarbeid op laten leggen, zelfs niet als er een oorlog komt.
Welk gedrag, beweging of uitspraak is kenmerkend voor je? Mijn rood met blonde haar krult nogal en daarom heb ik de gewoonte om weerbarstige krullen achter mijn oren te vegen. Als ik me ergens over verbaas, trek ik mijn wenkbrauwen hoog op. Wanneer ik met gebalde vuisten voor je sta of als mijn armen trillen, heb je het te bont gemaakt. De aardemagie laadt zich dan in mijn lichaam op en wil eruit. Het kan zijn dat de aarde beeft wanneer ik in zo’n toestand ben. Het zal niet lang meer duren of ik verander je in steen. ‘Toeval bestaat niet,’ is een bekende uitspraak van mij, want aan de dingen die gebeuren gaat altijd wel iets vooraf dat het veroorzaakt heeft.
Wat kan een lezer van jouw verhaal leren? Hoe moeilijk je het ook krijgt, blijf bij je principes en vecht voor je idealen. Vertrouw erop dat de Avatars je helpen als iets je zelf niet meer lukt, in alle andere gevallen helpen de Avatars degenen die zichzelf helpen.
Het boek waar ik in voorkom heet Smeulend venijn, deel 2 uit de De vergeten vloek trilogie van Johanna Lime
Link naar de boeken van Johanna Lime in de online winkel van de uitgeverij Zilverbron
Oorspronkelijk geplaatst op 10 april 2019 op website De vergeten vloek
Wil je meer te weten komen over de wereldbouw van De vergeten vloek? Lees dan hier over de verschillende menselijke wezens van Berinyi.
Pas op! Als je niet van spoilers houdt en de boeken nog moet lezen, dan is het misschien niet raadzaam om door te lezen. Ben je nieuwsgierig en wil je het graag weten, lees dan gewoon verder.
Een tekening van een shoiaviony vrouwtje Getekend door Marjo Heijkoop
Shoiaviony
Shoiaviony betekent klein vliegertje. Deze wezens zijn ongeveer 15 centimeter. Ze werden in Schimmenschuw door genetische manipulatie gekweekt, door Samuel en Angelo. Dit waren in de tijd dat Kamilia over Chyndyro reisde twee broers uit de magische dynastie van Lyoncourt. De broers gebruikten hun magie, samen met het genetische materiaal van mensen en vlinders. De Avatars Leona en Caelestis hebben hen gestraft omdat ze genetische experimenten niet goedkeuren en Zij hebben de familie Lyoncourt opgedragen om voortaan goed voor deze wezens te zorgen.
In De vergeten vloek, deel 2 woont de familie Lyoncourt op de planeet Berinyi3 waar ze een klooster hebben waar les wordt gegeven aan priesteressen in opleiding. In het begin van het verhaal zijn de shoiaviony alleen te vinden op deze planeet. Ze leven in de kloostertuin achter het Pauwenklooster waar Veronica Lyoncourt de hogepriesteres is. Haar kinderen zorgen voor de kleine vliegertjes die in tuinhuisjes leven die aan de bomen hangen in de tuin.
Het voedsel dat shoiaviony mensjes eten bestaat uit ananas en mango, misschien nog andere vruchten, maar dat is het wel zo ongeveer. Door het eten te rantsoeneren kan de groei in de populatie binnen de perken worden gehouden.
Shoiaviony maken een magisch poeder waarmee ze, wanneer ze bedreigd worden, iemand kunnen bedwelmen. De oorspronkelijke bedoeling van de twee broers Samuel en Angelo was om bliksembommen met dit poeder te fabriceren, maar dat is hen nooit gelukt.
Sammerah Lyoncourt neemt wanneer ze in Bengalo op Berinyi5 gaat wonen een aantal boomhuisjes met stelletjes shoiaviony mee. Ze leven in har tuin, totdat het er te veel worden. Dan vinden ze gretig aftrek bij andere taikeiyi mensen uit Bengalo die ook wel van die schattige wezentjes in hun tuin willen hebben. Zo verspreiden ze zich over Berinyi5.
Voor de shoiaviony wordt uiteindelijk een nuttige bestemming gevonden. Ze bewaken de magiepoorten waarmee de Magii van de ene tempel naar de andere kunnen springen, wanneer het Jacky Toliano is geluk om haar Bakenspreuk nieuw leven in te roepen. Ook gebruiken de Magii het shoiavionypoeder in het ventilatiesysteem van een Terraans schip wanneer ze proberen de oorlog uit te stellen.
Shoiaviony zijn dus kleine mensjes met vlindervleugels. Vlindermensjes. Ze komen uit eieren. Hun lievelingseten is ananas, dat is ook het eerste voedsel dat ze aangeboden krijgen. Zodra ze uit het ei zijn, zien ze er al volwassen uit. Er zijn mannetjes en vrouwtjes van deze soort en die komen in gelijke hoeveelheden voor. Bij shoiaviony is dus geen disbalans zoals bij de taikeiyi wel het geval is.
Shoiaviony komen voor in Schimmenschuw en in De vergeten vloek deel 2 – Smeulend venijn – van Johanna Lime.
Oorspronkelijk geplaatst op 23 maart 2019 op website De vergeten vloek
Wil je meer te weten komen over de wereldbouw van De vergeten vloek? Lees dan hier over de verschillende menselijke wezens van Berinyi.
Pas op! Als je niet van spoilers houdt en de boeken nog moet lezen, dan is het misschien niet raadzaam om door te lezen. Ben je nieuwsgierig en wil je het graag weten, lees dan gewoon verder.
Een tekening van een shoikeiyi man
Getekend door Marjo Heijkoop
Shoikeiyi
Shoikeiyi zijn kleine mensen. Shoi betekent klein en keiyi is de Klanische naam voor mens. Ze worden tussen de 75 en 95 centimeter lang en zijn daarom zeer geschikt om in lage mijngangen edelstenen uit te hakken. Ze werden in Schimmenschuw door genetische manipulatie gekweekt, door Thomas Baksy. Dit was in de tijd dat Kamilia over Chyndyro reisde de oudere broer van Scarlett Baksy met wie ze naar Toernooi ging. Baksy is de familie van aardemagie. Thomas gebruikte de shoikeiyi in het geheim om edelstenen voor hem uit te hakken in de Keibergen. Kamilia komt de kleine mensen te hulp wanneer er iets vreselijke gebeurt. Thomas krijgt zijn verdiende loon. Ceriel en Baltina, de Avatars van Baksy dragen de familie Baksy op om voortaan voor de kleine mensen te zorgen.
Op Berinyi valt die taak aan Tatjana Baksy, die helaas in een ander district te werk gesteld is door koningin Golda dan in het district Eeden waar de vallei zich bevindt. De Eedenvallei is het woongebied van de shoikeiyi op Berinyi. Ze hebben daar een reservaat gekregen en zijn landbouwers geworden die met een kleiner soort vee en kleinere planten werken dan de taikeiyi boeren.
Shoikeiyi zijn genetisch gekweekt uit materiaal van mensen, katten en vleermuizen. Ze maken gebruik van echolocatie en hebben nachtzicht. Hun ogen zijn gele kattenogen. Ze maken klikklakgeluiden met hun tong en vangen de echo op met hun vleermuisoren. Ze houden van oorbellen en dat is een probleem, want doordat er ijdele vrouwtjes zijn die per se obscurijnen in hun oren moeten hangen, wordt de ontdekking gedaan van onzichtbaarheid. Tatjana die regelmatig bij koning Gus op bezoek gaat in de Eedenvallei, krijgt een prachtig kristal en belooft de werking ervan geheim te houden. Maar dat loopt mis.
Uiteindelijk kunnen de shoikeiyi er niet onderuit en moeten ze ook op Berinyi weer in mijnen gaan werken. Het kristal dat zij moeten zoeken in lagere mijngangen kan door de eigenschappen van deze edelstenen zelf niet door taikeiyi en zelfs niet door robots gevonden worden. Tatjana vreest voor uitbuiting en probeert alles nog in goede banen te leiden. Er ontstaat een nieuwe wijk in Nevelstee, op Berinyi4, waar voortaan shoikeiyi wonen.
De Eedenvallei is een reservaat waar alleen shoikeiyi wonen. Ze komen nergens anders voor op Berinyi, totdat er een aantal naar Nevelstee op Berinyi4 moeten verhuizen. Koning Gus komt bijna nooit uit het reservaat, maar voor de kroningsplechtigheid van Sylviana maakt het kleine mannetje een uitzondering. Hij krijgt de schrik van zijn leven in de tempel waar Sylviana haar laatste hogepriesteressentest af moet leggen.Shoikeiyi komen voor in Schimmenschuw en in De vergeten vloek deel 2 – Smeulend venijn – van Johanna Lime.
Oorspronkelijk geplaatst op16 maart 2019 op website De vergeten vloek
Wil je meer te weten komen over de wereldbouw van De vergeten vloek? Lees dan hier over de verschillende menselijke wezens van Berinyi.
Pas op! Als je niet van spoilers houdt en de boeken nog moet lezen, dan is het misschien niet raadzaam om door te lezen. Ben je nieuwsgierig en wil je het graag weten, lees dan gewoon verder.
Een tekening van een taikeiyi man Getekend door Marjo Heijkoop
Taikeiyi
De mensensoort die na verbanning van Chyndyro op Berinyi terecht is gekomen, wordt daar taikeiyi genoemd. Taikeiyi zijn mensen die veel op de mensen van Aarde lijken, maar er is een onderscheid. Degenen die magie gebruiken, bezitten een magie-gen dat hen door de Avatars gegeven werd op de godenplaneet Eibor Risoklany.
De gemiddelde lengte van taikeiyi is 1.85 meter.
De taikeiyi hebben in de tijd van Sylviana Attholred het bestuur van Berinyi in handen. Berinyi is een magische dictatuur die geleid wordt door de koningin met haar Raad van Twaalf die bestaat uit hogepriesteressen uit verschillende tempels van het koninkrijk. De macht is daardoor in handen van vrouwen die de elementenmagie kunnen gebruiken, terwijl er van deze bevolkingsgroep drie keer zoveel mannen op Berinyi zijn. Dit is historisch zo gegroeid. De oorspronkelijke bevolking van Berinyi, de taicapry, hebben zich hier na gevechten in de begintijd bij neergelegd en hielden zich min of meer afzijdig door zich in de territoria van hun stam terug te trekken. Tegenwoordig wonen er steeds meer taicapry naast taikeiyi in de grote steden, zoals Bengalostad en Goa.
Taikeiyi komen in alle districten en op alle vijf de planeten van Berinyi voor. Zij leven van veeteelt, landbouw en visserij, er is bosbouw en industrie. De maatschappelijke structuur kent allerlei instituten en diensten, zoals scholen, kantoren, rechtbanken, ziekenhuizen, politie, banken, vervoer en een ruimtemacht voor de verdediging van de planeten. Hun godsdienst heeft een belangrijke invloed, waardoor de Avatars van de magische dynastieën welhaast belangrijker zijn geworden dan Adelheid en Rombout, die de god en godin van Berinyi zijn. Adelheid in haar manifestatie van Zwarte Draak met de naam Chimaera heeft de vijf planeten van Berinyi geschapen. Als Sana is Zij de schepper van de taicapry die de oorspronkelijke bewoners zijn van deze planetengroep in Monoceros.
In de verschillende districten van Berinyi is een plaatselijk bestuur dat onder leiding van een gouverneur staat. Taikeiyi wonen in verschillende dorpen en steden waartussen verbindingen gelegd zijn door middel van de snelle monorailtreinen. Bij de zee stoppen deze treinen, daar gaat het vervoer over water met veerboten verder. Over wegen kan gereden worden met accuwagens, die op Berinyi kabats heten. Ze kunnen maar een beperkte hoeveelheid ritovysche energie meenemen in accu’s. Er zijn een paar soorten kabats. Een toraiku heeft drie wielen en een buntai heeft vier wielen. Er wordt ook gereden met paarden en koetsen en in sommige streken zijn er olifanten, gewoon omdat er in die gebieden geen accuwagens kunnen rijden en er daar ook geen treinen zijn. In de ruimte rond de planeten en zijn er ruimteveren en satellieten. Berinyi heeft een vloot met handelsschepen en natuurlijk is er de militaire vloot van de Berinese Ruimte Macht. Een bevriende planeet van Berinyi is Calliope waar de Aol vandaan komt waar Berinezen dol op zijn, dit is een soort bier waar meer alcohol in zit dan het bier van Berinyi zelf. De ruimteschepen doen bovendien vaak de ruimtehandelsstad Corona Stella aan. Met de komst van de taikeiyi is de technische ontwikkeling op Berinyi versneld.
Grofweg zijn er vier soorten taikeiyi op Berinyi.
De Bengalo-taikeiyi zijn stevig gebouwd en hebben een lichte blanke huid met lichtblond, rood en donkerblond haar. Meestal hebben ze blauwe of groene ogen. Ze wonen vaak in grote steden in huizen van baksteen, met puntige daken. Bij deze huizen horen flinke tuinen. Bengalo-taikeiyi willen het liefst allerlei sociale voorzieningen in hun buurt hebben, zoals een uitgebreid verenigingsleven, amusement, werk in kantoren, fabrieken en winkels. Belangrijk zijn ook goede scholen en medische voorzieningen. Ze zijn gesteld op een goed rechtssysteem en een goed werkende politie en militaire macht.
De Shabdaram-taikeiyi zijn wat slanker, hebben een tanige, lichtbruine huid, donkerbruine tot zwarte ogen en sluik zwart haar. Deze mensen hebben hun eigen folklore en kleden zich volgens traditie in gebatikte sarongs of wijde broeken. Zij hebben hun eigen technieken voor het verven van stoffen voor kleding en het maken van kleden voor in huis. Ook is er een bijzondere vorm van dans en muziek. Ze wonen in huizen van bakstenen of van hout.
Shabdaram Taikeiyi leven het liefst in groepen bij elkaar, waarbij de mannen de vrouwen en kinderen beschermen. Ze zijn vaak getraind in vechtsporten. Ze hebben een stelsel van districtgebonden tradities en gebruiken dat in ere wordt gehouden.
De Indora-taikeiyi hebben een donkere bruine huid en pikzwart haar, vaak in krullen. Hun lichaamsbouw is tamelijk fors. Zij wonen het liefst op het platte land of in rustige dorpen. Vaak leven ze van tuinbouw, landbouw, als boer, als visser, als handelaar of als kunstenaar. Deze mensen houden ervan om in groepen samen te komen om te musiceren en te dansen. Ze bezoeken graag markten en houden van festiviteiten. Voor hun veiligheid en voorzieningen zijn ze veelal afhankelijk van de politie, justitie en faciliteiten die door Bengalo-taikeiyi zijn opgezet. Het zijn meestal erg zorgzame mensen, die van kinderen houden. Ze nemen het wat luchtiger op met discipline en vaste regels.
De Rishi-taikeiyi hebben een blanke huid en lichtblond of zelfs wit haar, meestal met slagen, maar zonder krullen. Hun lichaamsbouw is normaal. Hun ogen zijn vaak donkerblauw of grijsblauw en staan een klein beetje schuin.
Rishi taikeiyi zijn echte natuurliefhebbers en houden van bosrijke streken. Als ze in een dorp of stad wonen en een tuin hebben, is dat vaak een ‘wilde’ tuin, met inheemse planten van die streek. Ze houden van hun rust en gaan hun eigen gang, liefst in kleine groepjes van twee tot vier personen. In hun werk zie je ze vaak bij natuurproducten, in de bosbouw, de meubelindustrie, de homeopathie, in de mode, de visserij en dergelijke. De laatste tijd komen er steeds meer Rishi-taikeiyi in de steden wonen, omdat ze de technische voorzieningen ook erg op prijs stellen.
Van de bovengenoemde vier oorspronkelijke taikeiyi-rassen zijn door de eeuwen heen originele groepen blijven bestaan. Het gebeurt echter steeds vaker dat er door vermenging van deze rassen taikeiyi mengvormen ontstaan. Bij de disharmonie in de bevolking blijft veiligheid, vooral voor de vrouwen en kinderen, een belangrijk aandachtspunt.
Taikeiyi komen voor in De vergeten vloek deel 2 – Smeulend venijn – van Johanna Lime. Ze zullen ook weer in deel 3 van deze trilogie een rol spelen. In feite zijn de bewoners van Laskoro uit De vergeten vloek deel 1 – Sluimerend vuur – ook taikeiyi, alleen hebben ze daar die naam niet. Daar worden het mensen genoemd. In Schimmenschuw, dat zich op Laskoro en Chyndyro afspeelt, zijn het ook mensen, van wie sommigen magie bezitten.
Oorspronkelijk geplaatst op 10 maart 2019 op website De vergeten vloek
Wil je meer te weten komen over de wereldbouw van De vergeten vloek? Lees dan hier over de verschillende menselijke wezens van Berinyi.
Pas op! Als je niet van spoilers houdt en de boeken nog moet lezen, dan is het misschien niet raadzaam om door te lezen. Ben je nieuwsgierig en wil je het graag weten, lees dan gewoon verder.
Een tekening van een Ana-taicapry zwaardvechter uit Hary Rud
Getekend door Marjo Heijkoop
Taicapry
Een taicapry is een menselijk wezen met een gemiddelde lengte van 2,25 meter. Op zijn hoofd groeit meestal een flinke bos haar en uit zijn schedel steken twee hoorns. De onderbenen van een taicapry lijken nog het meest op die van een bok of paard, met hoeven. Een taicapry is een hoefganger, zoals een paard dat is. Hun handen hebben de vorm van klauwen, met lange nagels die ingetrokken kunnen worden. Een taicapry kan goed ver- en hoogspringen, en bereikt ook met rennen hoge snelheden. Omdat hij op hoeven loopt, maakt hij een typisch klossend geluid wanneer hij door een stad loopt of in een gebouw. Bij sommige beroepen draagt een taicapry speciale laarzen. Wanneer hij op een ruimteschip gaat werken, worden zijn hoorns afgezaagd. Dat heeft alles te maken met het dragen van een speciale helm.
Taicapry zijn van nature jagers en leven voornamelijk in bergachtige streken, in bossen of op de grote vlaktes en bij de grote meren van Berinyi5, de grootste planeet van het Koninkrijk Berinyi in de Rosettenevel. Ze zijn geschapen door Chimaera, de Zwarte Draak, die door de taicapry Sana wordt genoemd en de schepper is van alle vijf de planeten van Berinyi.
De prooidieren van taicapry-jagers bestaan uit buffels, beren, herten, zalm en bergratten. In de nog ongerepte natuurgebieden hebben zij een heel eigen cultuur. De meeste taicapry leven in stammen en ver uit de buurt van de steden waar de taikeiyi leven (de mensen die eruit zien zoals wij). Er zijn wel een paar taicapry groepen die in Engelenstad zijn gaan wonen, in het district Angelorum en in de steden Jaipur en Goa van het district Haryana. Ook in Bengalostad komen langzamerhand steeds meer taicapry te wonen nadat Sylviana Attholred koningin is geworden.
Taicapry die zich aanpassen aan de levenswijze van de taikeiyi bewijzen vaak hun diensten in de Berinese Ruimte Macht, als agent bij de Berinese politie of als lijfwacht voor de koningin. Ze zijn erg goede vechters die speciale zwaarden kunnen hanteren waarin magie verweven zit. In man tegen man gevechten worden ze nogal eens gebruikt bij militaire operaties. Behalve zwaardvechters zijn er ook goede boogschutters. De vrouwelijke taicapry staan bekend om hun heerlijke taarten waar mana in verwerkt is, dat een speciaal effect heeft op de magisch getalenteerde bevolking die hierdoor extra magische energie toegediend krijgt.
Taicapry die in stammen leven, wonen vooral in de districten Shabda, Mohenjo, Madras, Haryappan, Indora, Haryana en Deliyi. In de hoofdstad van Angelorum, Engelenstad, hebben de taicapry die zich aangepast aan de levenswijze van de taikeiyi en ook in de buurt van de ruimtehavens van Goa, Bengalo en Saiappan leven de taicapry tussen de taikeiyi bevolking. Na verloop van tijd krijgen deze mensen een lichtere huidskleur, waar aan te zien is dat ze in een stadsomgeving leven en niet in een natuurgebied waar de stammen zijn.
Er zijn drie soorten taicapry.
1. De Daro-taicapry die oorspronkelijk uit bosrijke gebieden van Mohenjo komen zijn nogal breed gebouwd en hebben een groene huid met lichtblond, rood en donkerblond krullend haar. Meestal hebben ze donkerbruine of donkergroene ogen. Hun horens zijn meestal flink gedraaid met aan het eind een scherpe punt.
2. De Appan-taicapry die oorspronkelijk in waterrijke gebieden zoals van Haryappan leven, hebben een blauwe huid, blauwe ogen en sluik lang zwart haar. Appan-taicapry hebben korte, rechte horens.
3. De Ana-taicapry komen uit bergachtige streken, zoals het Capry hooggebergte in Haryana. Zij hebben een goudbruine huid en bruin haar en groene of bruine ogen. Hun lange hoorns staan recht overeind maar krijgen bij de ouderen aan het einde soms een vertakking.
Taicapry die de stamhouders zijn van hun familie zijn vaak werkzaam in de visserij, de landbouw of de tuinbouw. Of ze hebben Taicapry winkels, zoals een bakkerij, slagerij, viswinkel, groentewinkel, een wapenhandel of gereedschapszaak.
Taicapry die geen stamhouder zijn proberen bij de politie, de BRM of bij een landeigenaar in dienst te gaan.
Taicapry leren in hun stam bijzondere vechttechnieken met gevaarlijke wapens. Dit zijn meestal handwapens voor tweegevechten. Ze zijn ook goed met verdediging door middel van schilden en defensieve ontwijktechnieken. Als ze aanvallen gaat dat met bijzonder veel kracht en snelheid. Bij BRM leren ze al snel ook de wapens van ruimteschepen optimaal te gebruiken.
Taicapry bezitten zelf geen magie maar ze kunnen wel magie verwerken in de voorwerpen en gerechten die ze maken. De taicapry smeden die magische zwaarden kunnen maken zijn legendarisch en ook de heerlijke taarten die taicapry vrouwen in speciale ovens bakken, met geheime recepten die ze nooit aan een taikeiyi prijs zullen geven.
Het taicapry-ras op Berinyi bestaat uit evenveel mannen als vrouwen. Zij hebben dus niet de problemen die bij het taikeiyiras speelt waar een disharmonie bestaat tussen de aantallen mannen en vrouwen. Die disharmonie was er op Berinyi nooit, totdat de bannelingen van Chyndyro, de taikeiyi, shoikeiyi en shoiaviony er kwamen te wonen.
Taicapry komen voor in De vergeten vloek deel 2 – Smeulend venijn – van Johanna Lime.
Ze zullen ook weer in deel 3 van deze trilogie een rol spelen.
Oorspronkelijk geplaatst op 25 februari 2019 op website De vergeten vloek
Wil je meer te weten komen over de wereldbouw van Schimmenschuw en De vergeten vloek? Lees dan hier over de verschillende menselijke wezens van Berinyi (en Laskoro).
Pas op! Als je niet van spoilers houdt en de boeken nog moet lezen, dan is het misschien niet raadzaam om door te lezen. Ben je nieuwsgierig en wil je het graag weten, lees dan gewoon verder.
Op de vijf planeten die samen het koninkrijk Berinyi vormen, leven vier verschillende soorten menselijke wezens. Ze zijn grofweg te verdelen in grote en kleine mensen. Keiyi is het Klanische woord voor mens. Tai betekent groot en shoi betekent klein. Aviony is het woord voor vliegen. Capry geeft aan dat iets op een bok lijkt.
De taicapry zijn de grote mensen van Berinyi, de oorspronkelijke bewoners die door Sana (de Zwarte Draak) geschapen zijn. Ze hebben horens en hoeven. Hun benen lijken op die van een bok en ze hebben klauwen in plaats van handen. Ze zijn gemiddeld 2,25 meter lang en kunnen heel goed hardlopen en springen. Hun hoeven maken een klossend geluid wanneer ze in de stad lopen.
De taikeiyi zijn ook grote mensen. Zij waren vroeger mensen die verbannen werden van de Aarde en met hun ruimteschip gecrasht zijn op de godenplaneet Eibor Risoklany. Die naam is direct ook de naam voor de verbeeldingswereld die in de wereldbouw van Johanna Lime gebruikt wordt. Taikeiyi zijn gemiddeld 1.85 meter. Het zijn mensen die nog het meest op ons lijken. In de koninkrijken Laskoro en Berinyi zijn ze echter door de Avatars genetisch gemanipuleerd zodat ze op de godenplaneet in leven konden blijven. Ze kunnen ook op de planeten leven die in opdracht van de Avatars door zes draken geschapen zijn. Magiërs hebben een speciaal magie-gen, waardoor ze magisch zijn, maar dat kan ook zijn nadelen hebben. De Magii zijn krachtiger en kunnen meer dan de Klawiccys, die laatsten hebben het gen ook maar de magie is bij hen minder sterk en om het te gebruiken moeten Klawiccys hard leren, terwijl bij Magii het leren gebruiken van magie een heel stuk soepeler verloopt (tenzij ze natuurlijk worden gehinderd door de vloek die nog steeds op hen rust).
De shoiaviony zijn kleine vliegertjes van ongeveer 15 centimeter. Zij zijn door magiërs gekweekt uit mensen en vlinders, maar dat vonden de Avatars niet goed. Genetische manipulatie ligt bij Hen verkeerd. Zelf gebruiken de Avatars het regelmatig, maar o wee als een mens dat doet. Shoiaviony wonen in boomhuisjes in de tuinen van Lyoncourt.
De shoikeiyi zijn kleine mensen van 75 tot 95 centimeter die kattenogen en vleermuisoren hebben. Ze maken gebruik van echo en hebben nachtzicht. Een zwarte magiër heeft hen gemaakt omdat hij snel rijk wilde worden. Ze moesten voor hem prachtige edelstenen verzamelen uit de mijnen in de Keibergen op Chyndyro. Dat was ook tegen het zere been van de Avatars, waardoor de familie Baksy op Berinyi het tegenwoordig voor elkaar heeft dat de shoikeiyi landbouwers en veehouders zijn geworden en in een prachtig reservaat leven. Totdat er een speciale steen ontdekt wordt die kan worden toegepast op ruimteschepen …
Volgende keer meer over de afzonderlijke mensenrassen van Berinyi.
Oorspronkelijk bericht van 19 september 2018 op website De vergeten vloek
Op 19 september 2018 werd ons tweede deel van ‘De vergeten vloek’ uitgebracht.
Precies drie jaar nadat ons debuut ‘Schimmenschuw’ op de markt kwam.
Nu hebben we drie boeken bij Zilverbron.
Schimmenschuw (september 2015)
De vergeten vloek deel 1 – Sluimerend vuur (april 2017)
De vergeten vloek deel 2 – Smeulend venijn (september 2018)
We zijn er heel gelukkig mee.
Het komende weekend staan we met onze boeken op de Elfia in Arcen, een plaats waar wij een goed gevoel bij hebben, want daar stonden we ook met ons debuut.
We hebben nu twee delen van de trilogie geschreven, met verhalen die naast elkaar passen. Aan deel 3 gaan we in oktober verder schrijven en natuurlijk wordt het weer een project voor 50.000 woorden bij de NaNoWriMo van november 2018. We hopen dan al ver te komen met dit verhaal, waar alles uit deel 1 en 2 bij elkaar moet komen in een onfortuinlijke oorlog. Bent u ook benieuwd tot welke nieuwe inzichten de hoofdpersonages zullen komen? Deel 3 wordt verwacht in april 2020.
Tot die tijd kunt u in deel 1 lezen hoe de dynamiekmagiërs van het koninkrijk Laskoro er langzamerhand achter komen dat er lang geleden een vloek is uitgesproken waarvan zij dagelijks de gevolgen ondervinden. Wat is er nodig om de vloek door de Avatars te laten opheffen?
In elk geval is dat niet de oorlog die de kroonprinses van Berinyi erft. Vroeger waren de elementenmagiërs ook al bezig met verboden magie, dat blijkt wel uit de verschillende rassen die er in het koninkrijk Berinyi leven. In deel 2 gaat er weer eens veel mis. Hoe zal dit ooit nog goed komen?
Tot ziens op de Elfia?
P.S. Bent u niet in de gelegenheid om naar Arcen te komen en wilt u toch een gesigneerd boek? Schroom dan niet om ze via ons te bestellen via een berichtje in Messenger van onze Facebookpagina.
Oorspronkelijk geplaatst op 11 september 2018 op website De vergeten vloek
Op 22 september is ons volgende deel van de trilogie een feit. Op de Elfia in Arcen, waar wij drie jaar geleden met ons debuut Schimmenschuw stonden, komen wij nu met ons derde boek. Het tweede deel van trilogie De vergeten vloek.
Smeulend venijn speelt zich af in de Rosettenevel, in Monoceros, waar de elementenmagiërs naar toe verbannen zijn. De hoofdpersonen uit dit boek zijn Sylviana Attholred, Sammerah Lyoncourt, Tatjana Baksy en Jacky Toliano. Soms vormt een hoofdstuk een brug met deel 1, Sluimerend vuur. De verhaallijnen van Sluimerend vuur en Smeulend venijn lopen namelijk parallel in twee aparte koninkrijken van elk vijf planeten. Smeulend venijn telt 471 bladzijden en is uitgebracht bij uitgeverij Zilverbron. De doelgroep is vanaf 15 jaar, Young Adult, maar ook oudere lezers beleven veel plezier aan onze verhalen. Het genre is fantasy met een vleugje science fiction.
Flaptekst van Smeulend venijn
Johanna Lime
Marjo en Dinie schrijven sinds hun kindertijd samen dagboeken van personages die in hun fantasy en sciencefiction verbeeldingswereld leven. In 2011 besloten ze om deze verhalen uit te werken tot romans, onder het pseudoniem Johanna Lime. Na de voorloper Schimmenschuw volgde Sluimerend vuur, deel 1 van trilogie De vergeten vloek.
Smeulend venijn
Sylviana Attholred, de kroonprinses van Berinyi, leeft door toedoen van de Avatars in de Rosettenevel. Haar moeder houdt haar status van koningin krampachtig vast. Als de tijd komt dat Sylviana zal regeren, erft ze een oorlog. Bovendien zit ze met een probleem: de zonen van priesteressen sterven te jong.
Als er eindelijk weer iemand op de troon komt waarmee te praten valt, besluiten Sammerah, Jacky en Tatjana dat ze de nieuwe Eerwaarde Moeder moeten steunen. Alle bevolkingsgroepen zullen eensgezind de vijand het hoofd moeten bieden. Het is echter de vraag wie de werkelijke vijand is.
Helena Attholred heeft zo haar eigen mening over wat het beste is voor haar gezin. Het venijn smeult al sinds ze de bloedband met Sana aanging. Als zij haar zin krijgt, werkt deze oorlog in haar voordeel. De magiërs op Laskoro zijn immers veel te zwak geworden, of vergist ze zich daarin?
Wilt u liever een gesigneerd exemplaar kopen bij Johanna Lime zelf?
Wanneer u een reactie plaats op deze website, krijgen we een e-mail waarop we kunnen reageren. Graag uw naam en e-mailadres vermelden zodat we contact op kunnen nemen.
Via Facebook Messenger kan het ook d.m.v. een chat.
Oorspronkelijk geplaatst op 4 juli 2018 op website De vergeten vloek
Redactieronde 2 klaar
Nadat wij een paar weken vakantie hielden, begon op 25 juni de tweede ronde van de hoofdredactie voor het tweede deel van trilogie De vergeten vloek. Gisteren was het werk klaar en is het manuscript teruggestuurd naar de uitgever. Nu krijgt het manuscript nog een woordredactie en eindredactie en dan kunnen we de zetproef door gaan nemen. De publicatie van Smeulend venijn (september) komt steeds dichterbij.
We hebben weer een periode achter de rug waarin we iedere dag hard gewerkt hebben aan het vervolmaken van ons verhaal. En deze tweede ronde zorgde voor nieuwe uitdagingen. We moesten nog wat dingen toevoegen en weghalen. Woorden vervangen door synoniemen, vertellen vervangen door laten zien. En op het laatst controleren of het boek echt synchroon liep met Sluimerend vuur. Het was weer een flinke klus en we hebben er het een en ander van bijgeleerd over schrijven.
Smeulend venijn wordt een geweldig boek. Tijdens het hardop lezen hebben we genoten van ons verhaal. Het staat er nu goed bij, dankzij de samenwerking met Tamara Geraeds.
Wat is het fijn om samen te werken met een redactrice die alle belangrijke dingen goed in de gaten houdt zodat alles perfect klopt. Het was soms even slikken, want de opdrachten waren best intensief. Maar wat zijn we blij met het resultaat. Het verhaal is zo geworden als we het bedoeld hebben. Nog even dan kunnen we gaan plotten en verder schrijven aan het derde deel. De plannen daarvoor komen langzaam boven borrelen.
We geven ons niet de gemakkelijkste taak door twee boeken te schrijven waarvan de verhalen naast elkaar lopen. Volgens Tamara is dat niet eerder gebeurd. We schrijven scènes die in twee koninkrijken spelen, vanuit verschillende gezichtspunten.
In Sluimerend vuur gaat het verhaal over het koninkrijk Laskoro waar een deel van de magische families uit het verleden op Chyndyro, wat beschreven is in Schimmenschuw, leeft. Nu in de moderne tijd, met ruimtevaart en techniek, maar ook met een behoefte aan magie.
Smeulend venijn speelt zich af in het koninkrijk Berinyi, in dezelfde tijdsspanne als Sluimerend vuur. Alleen gaat dit verhaal over de andere magiërs die door de Avatars verbannen werden. Daar tussendoor loopt het verhaal van Helena Attholred, de antagonist met haar venijnige bedoelingen.
Wanneer u Smeulend venijn leest, zult u dit bovenstaande drankje tegenkomen.
Weer een stap verder
We voelen ons feestelijk, want we zijn weer een stap verder met ons verhaal. Nog wat afrondende activiteiten en dan kan ons boek gedrukt worden.
Na boek 2 gaan we verder schrijven aan boek 3. Alle losse eindjes uit Sluimerend vuur en uit Smeulend venijn komen dan bij elkaar en worden verweven in een gezamenlijk verhaal voor Laskoro en Berinyi.
En nu op naar de Elfia in Arcen, waar u voor het eerst de beide boeken met hun parallel aan elkaar lopende verhaallijnen kunt kopen.
Oorspronkelijk geplaatst op 14 juni 2018 op website De vergeten vloek
Redactieronde 1 klaar
Op 23 april begon de hoofdredactie voor het tweede deel van De vergeten vloek. Deze redactie zal bestaan uit twee rondes. Ronde 1 is nu klaar.
We hebben wekenlang iedere dag gewerkt aan het vervolmaken van ons verhaal. De werktitel Angst en venijn is gewijzigd in Smeulend venijn. Het verhaal loopt lekker soepel, overbodige zinsdelen zijn geschrapt. Op plaatsen zijn er stukjes tekst bijgeschreven die een aanwijzing geven naar wat er later in het verhaal gebeuren kan. Twee langere gedeelten die niets toevoegden, zijn uit het verhaal gehaald. Er zijn ons weer wat dingen over schrijven duidelijk geworden. Behalve het serieuze werk hebben we ook heerlijk kunnen lachen om onszelf. Wat is het toch vreemd dat je na een aantal keer herschrijven nog steeds overbodige herhalingen gebruikt of dingen uitlegt die niet uitgelegd hoeven te worden. We lazen het uiteindelijke resultaat van deze redactieronde hardop samen en genoten van ons verhaal. Het staat er nu zoals we het graag wilden.
We houden even vakantie en daarna beginnen we vol goede moed aan ronde 2.
Ander nieuws
De samenwerking met Tamara Geraeds heeft ons aan het denken gezet. We hebben het besluit genomen om een flink aantal van onze korte verhalen ook aan een hoofdredactie te laten onderwerpen. Dit zijn de verhalen die op Smashwords staan. We verwachten dat ze hierdoor allemaal nog beter zullen worden en zijn van plan om ze daarna te vertalen naar het Engels.
Onze planning wordt uitgebreid. Onze aandacht gaat allereerst natuurlijk uit naar Smeulend venijn dat in september moet verschijnen. Dan gaan we verder werken aan deel 3 van De vergeten vloek en aan Saturnus Maan, maar intussen zijn we dan ook bezig met de redactie van korte verhalen. We willen die na de redactie gaan vertalen en er staat ook nog een te herschrijven serie andere korte verhalen op stapel. Misschien zelfs nog nieuwe verhalen voor wedstrijden, maar of dat ook nog lukken zal? We zullen het zien.
De komende anderhalf jaar hebben we in elk geval weer voldoende schrijfwerk.
Oorspronkelijk geplaatst op 21 april 2018 op website De vergeten vloek
De redactie van Smeulend venijn start op 23 april! We gaan een drukke tijd tegemoet, waarin we het tweede deel van De vergeten vloek klaar gaan stomen voor de drukker.
Niet Cocky van Dijk zal de hoofdredactie op zich nemen, want daarvoor heeft ze het te druk. Zilverspoor/Zilverbron wordt groter. Dat kunt u zien aan de groeiende lijst met boeken die hier te koop zijn. https://www.artbooksshop.com/
Er moet veel geregeld worden voor de uitgeverij.
Cocky heeft dus in overleg met ons besloten dat zij alleen maar op de achtergrond aanwezig blijft, als uitgever.
Cocky van Dijk deed de redactie van Schimmenschuw (ons debuut) en van Sluimerend vuur (het eerste deel van trilogie De vergeten vloek)
We krijgen voor onze derde roman een nieuwe redactrice.
Dat is Tamara Geraeds.
We kenden haar al, want ze heeft twee jaar in de jury gezeten van Fantastels Verhalenwedstrijd.
Ze heeft een eigen Tekstbureau Charizma
Ze kan zowel hoofdredactie als woordredactie doen.
Oorspronkelijk geplaatst op 27 januari 2018 op website De vergeten vloek
We hebben weer een mijlpaal bereikt in onze schrijfcarrière. Op 23 januari is het manuscript voor deel 2 van trilogie ‘De vergeten vloek’ (werktitel Angst en Venijn werd later Smeulend venijn) opgestuurd naar Zilverbron. Vanaf maart staat de redactie ingepland en in september komt dit deel in boekvorm uit.
Onze eerste fantasyroman Schimmenschuw kan als een op zichzelf staand verhaal gelezen worden omdat het, vanwege de tijdreis die Kamilia Arras maakt, niet per se gelezen hoeft te zijn voordat u aan ‘De vergeten vloek’ begint.
Voor meer achtergrondinformatie over onze verbeeldingswereld, is het wel handig als u Schimmenschuw gelezen heeft voordat u Sluimerend vuur leest. Dan kan Schimmenschuw als voorloper beschouwd worden voor de trilogie.
Deel 1 Sluimerend vuur speelt in het koninkrijk Laskoro, dat bestaat uit vijf planeten in de Plejaden bij de ster Atlas.
Deel 2 Smeulend venijn speelt bij de vijand van Laskoro, in het koninkrijk Berinyi. Dit verhaal loopt parallel aan Deel 1 door de tijd.
In deel 3 (met werktitel Vuur en Zwaard die tijdens het schrijfproces veranderde in Schamel verbond) zullen de verhaallijnen bij elkaar komen en lopen ze samen verder door de tijd.
Oorspronkelijk geplaatst op 23 december 2017 op website De vergeten vloek
Dit is de kaart van Berinyi5, de planeet waarop het grootste gedeelte van het verhaal voor Deel 2 van onze trilogie zich afspeelt. Berinyi is net als Laskoro een koninkrijk dat bestaat uit vijf planeten.
Het verhaal voor Deel 2 van De vergeten vloek krijgt de titel Smeulend venijn.
We hebben het nu helemaal uitgeschreven en gaan alle hoofdstukken nog eens kritisch doornemen. Daarbij letten we op de logica, de juiste chronologie, de spanningsboog, of de personages echt tot hun recht komen, de mate van verwondering, of de wereldbouw klopt en op nog veel meer. Als fantasyschrijver moet je nu eenmaal erg veel in de gaten houden.
Het verhaal van Deel 2 loopt parallel aan dat van Deel 1. In Deel 3 komt het bij elkaar.
Meer verklappen we nog niet.
Het Koninkrijk Berinyi bestaat uit vijf planeten.
Eind januari 2018 sturen wij het manuscript op naar uitgeverij Zilverbron. Smeulend venijn staat in de planning voor september 2018. Dus nog een poosje geduld.
Hier nog een plaatje dat te maken heeft met Smeulend venijn.
Weet u al wat een rode roos met vuur te maken heeft?
Melanie blogt over auteurs en boeken van eigen bodem.
Nederlandstalige Boeken is de naam van haar Facebookgroep.
Melanie leest alle genres en dus ook fantasy/science fiction.
Ze gaf het verhaal een 9 als cijfer. Wauw!
Ik ben heel blij met dit cijfer en vooral ook met wat er in de recensie staat.
In september las Melanie deel 1 van De vergeten vloek. Nu, in oktober las ze deel 2. Ik heb ook al met haar afgesproken dat ze in 2020 deel 3 zal lezen, als Schamel verbond is uitgebracht. En ook ons debuut Schimmenschuw nog. In vind haar initiatief om Nederlandse auteurs voor het voetlicht te zetten echt geweldig!
Dank je wel, Melanie.
Goed uitgewerkt verhaal.
Titel:De vergeten vloek – Smeulend venijn
Auteur: Johanna Lime
Uitgeverij: Zilverbron
Cijfer: 9
Hier gaat het boek over:
Sylviana Attholred, de kroonprinses van Berinyi, leeft door toedoen van de Avatars in de Rosettenevel. Haar moeder houdt haar status van koningin krampachtig vast. Als de tijd komt dat Sylviana zal regeren, erft ze een oorlog. Bovendien zit ze met een probleem: de zonen van priesteressen sterven te jong.
Als er eindelijk weer iemand op de troon komt waarmee te praten valt, besluiten Sammerah, Jacky en Tatjana dat ze de nieuwe Eerwaarde Moeder moeten steunen. Alle bevolkingsgroepen zullen eensgezind de vijand het hoofd moeten bieden. Het is echter de vraag wie de werkelijke vijand is.
Helena Attholred heeft zo haar eigen mening over wat het beste is voor haar gezin. Het venijn smeult al sinds ze de bloedband met Sana aanging. Als zij haar zin krijgt, werkt deze oorlog in haar voordeel. De magiërs op Laskoro zijn immers veel te zwak geworden, of vergist ze zich daarin?
Dit vind ik van het boek:
Johanna Lime weet met Smeulend Venijn een prachtig vervolg neer te zetten na Sluimerend Vuur. In smeulend Venijn leren we Kroonprinses Sylviana veel beter kennen. Sylviana is een pittige jonge dame die zich niet snel het kaas van haar brood laat eten. Sylviana weet wat ze wil en denkt goed over dingen na. Ze is niet bang om tegen haar moeder de koningin in te gaan en ze voelt dat er dingen moeten veranderen.
In het boek leert Sylviana haar vriendinnen kennen die stuk voor stuk allemaal een mooie persoonlijkheid hebben en waar Sylviana veel van kan leren. De personages zijn in Smeulend Venijn voor mijn gevoel beter uitgewerkt dan in Sluimerend Vuur ze weten me in elk geval meer te raken. Ik leefde al snel helemaal mee met Sylviana.
Ook het verhaal is beter opgebouwd dan in het eerste deel. Waar het daar een mooi begin was van een trilogie loopt het boek nu lekker vlot en is het een stuk spannender. Ik genoot van elke bladzijde en het boek was binnen een mum van tijd uit. Het boek is in een vlotte schrijfstijl geschreven. Ik moest soms even wennen als we opeens weer een sprong vooruit in de tijd maakten, maar verder heb ik eigenlijk dit keer niet veel aan te merken op het boek! Ik vond het een mooi vervolg op deel 1 en ben reuze benieuwd naar deel 3.
Smeulend Venijn krijgt daarom van mij een mooie 9.
Op 27 augustus 2019 vond ik op Facebook deze recensie van Smeulend venijn, geschreven door Joke Michielsen. Ze gaf het verhaal 3 sterren.
Wat is dat een leuke verrassing, om een recensie te vinden waar ik niets van wist!
Dank je wel, Joke.
Smeulend venijn
Op Berinyi heerst de magische dictatuur van de familie Attholred die door de Avatars naar de Rosettenevel zijn verbannen. Sylviana is als kroonprinses een vuurmagia en haar macht groeit gestaag tot ze haar moeders plaats als koningin in zal nemen. Haar moeder Golda wil haar status echter niet zomaar uit handen geven en houdt Sylviana buiten de belangrijkste beslissingen. Wanneer Sylviana dan toch de kroon erft, erft ze ook een oorlog. Daarnaast moet ze ook nog eens een oplossing zoeken om de vroegtijdige overlijdens van de zonen van priesteressen te kunnen vermijden.
Sammerah, Jacky en Tatjana hopen dat de opvolgster van Golda een betere heerser zal zijn en in Sylviana zien ze die hoop. Daarom besluiten ze dat ze de nieuwe Eerwaarde Moeder moeten steunen. Ze moeten met alle bevolkingsgroepen eensgezindheid zien te bereiken om de nakende oorlog het hoofd te kunnen bieden. Maar wie is de werkelijke vijand?
Helena Attholred houdt er een andere mening op na over de toekomst van haar familie en die van Berinyi. De bloedband met Sana zorgt ervoor dat het venijn blijft smeulen in haar aderen en ze hoopt haar zin te krijgen door de oorlog in haar voordeel te gebruiken. De magiërs van Berinyi staan ver boven die van Laskoro, dat kan niet anders.
Ander perspectief
In deel 2 van de serie De vergeten vloek(lees de recensie van deel 1 hier) duikt het schrijversduo in Smeulend Venijn in de wereld van de tegenpartij van Jima Revaldesh-Morane uit Laskoro. Sylviana is eigenlijk de vrouwelijke tegenhanger van Jima in een wereld waar er meer mannen zijn dan vrouwen. De hele situatie is er dus omgekeerd en dat brengt dan ook weer andere moeilijkheden met zich mee. Zo krijgt de vergeten vloek een extra dimensie waarvan we nog niet wisten. Er zijn dus twee werelden met een onevenwichtige bevolking en de Avatars zijn daar de oorzaak van, maar waarom ze deze drastische beslissing namen is nog niet duidelijk. Wel krijgen we al iets meer achtergrond en dat is wel leuk.
MET NIEUWE MAGIËRS, ANDERE BEVOLKINGSGROEPEN EN VERBORGEN AGENDA’S CREËERT JOHANNA LIME
EEN AANGENAAM BOEK OM LEKKER BIJ TE ONTSPANNEN.
Het tijdsverloop in Smeulend Venijn loopt ook gelijk op met het tijdsverloop uit Sluimerend Vuur. Daardoor zie je nu de andere kant van bepaalde elementen uit deel 1, zoals de aanslagen op de Koninklijke familie tijdens de kroning van Jima en de trouw van Pecryan. Dit geeft dan weer wat meer duiding over bepaalde zaken uit deel 1, omdat je de gedachtegang van Helena en Sylviana er nu bij kan leggen. Alleen loopt het verhaal in Smeulend Venijn toch iets minder vlot, omdat je minder voeling krijgt met de personages. Vaak worden gebeurtenissen vanuit retroperspectief verteld, waardoor je niet meeleeft in de situatie zelf, maar er enkel over leest. Vooral bij Sylviana komt dit helaas vaak voor. De band tussen lezer en personage staat zo stevig onder druk en dat is jammer, want de rode draad van het verhaal heeft veel meer te bieden, al blijft het ontspannen lezen.
Elementenmagie
Het tijdsverloop in beide boeken mag dan wel overeenkomen, sommige dingen in beide werelden wijken erg van elkaar af. Zo hebben ze op Berinyi enkel elementenmagiërs en geen dynamiekmagiërs, er is ook niemand die van die tweede groep ooit ook maar gehoord heeft. De nieuwe soort magie opent natuurlijk wel een heleboel deuren naar andere spreuken. Sommige spreuken zijn vergeten geraakt en Sylviana en haar groep vertrouwelingen ontdekken deze langzamerhand opnieuw. Als lezer ontdekt je dit dus samen met hen.
Wat ook een belangrijk onderscheid is tussen beide werelden zijn de verschillende bevolkingsgroepen die op Berinyi leven. Op Laskoro waren er wel verschillende clans met hun eigen sterktes, maar het waren allemaal mensen. Op Berinyi leven er naast de taikeiyi, die het meest op de bevolking in Laskoro lijken, ook taicapry, shoikeiyi en shoiaviony. Het geeft een andere dynamiek aan de samenleving dan de verschillende clans. Dit onderscheidt beide werelden van elkaar en dat maakt het wat unieker.
Alle bevolkingsgroepen hebben zo hun problemen, maar die zijn niet de basis voor onenigheid. Helena waren we al eens tegengekomen en daaruit konden we al afleiden dat zij haar eigen agenda had. Nu we ook effectief vanuit haar perspectief lezen, besef je pas hoever haar venijn gaat en dan niet alleen tegenover Laskoro, maar ook tegenover haar eigen familie. Heel veel gebeurtenissen vallen hier naartoe af te leiden. Het geeft een duister randje aan het verhaal.
Conclusie
In Smeulend Venijn leren we de verborgen vijanden van Laskoro kennen. Door het perspectief te wisselen naar de tegenstanders krijg je als lezer een mooier beeld van de hele wereld die Johanna Lime heeft geschapen, alsook de achtergrond van de vloek die beide werelden teistert. Met nieuwe magiërs, andere bevolkingsgroepen en verborgen agenda’s creëert Johanna Lime een aangenaam boek om lekker bij te ontspannen. Enkel de band met de personages loopt soms wat stroef doordat situaties soms in retroperspectief worden verteld; dit gebeurt meestal wanneer er een grote sprong voorwaarts wordt gemaakt en dat is jammer, want het verhaal leest voor de rest vlot weg.
Hier volgt de 3,5 sterren recensie van Wendy Koedoot.
Recensie: De vergeten vloek deel twee: Smeulend venijn – Johanna Lime
Het boek werd uitgebracht in september 2018
ISBN: 9789463081399
Zilverbron
Dit is het tweede deel van de trilogie. In dit deel draait het vooral om Sylviana, de kroonprinses van Berinyi. Haar moeder wil zo lang mogelijk aanblijven als koningin. Als Sylviana eindelijk op de troon zit, erft ze een vreselijke oorlog. Ze wil ook een oplossing bedenken voor de zonen van priesteressen die steeds op jonge leeftijd sterven. Zal ze dat kunnen?
Sylviana wordt gesteund door een paar goede vrienden. Zij proberen alle bevolkingsgroepen met de neuzen dezelfde kant op te krijgen om de vijand te bestrijden. Maar wie is de vijand eigenlijk?
Sylviana’s tante Helena heeft ondertussen haar eigen idee over wat goed is voor de familie en probeert haar zin te krijgen … gaat haar dat lukken?
De hoofdpersonen in dit deel zijn bijna allemaal anderen dan in deel 1. De invalshoek is in elk geval heel anders. De verhaallijn over Sylviana vind ik niet heel spannend, ik kan me redelijk in haar inleven maar krijg niet echt een band met haar. Die over Tatjana vind ik wel iets interessanter, haar mag ik wel. De verhaallijn over Helena vind ik het leukste, zij heeft zo haar plannetjes maar daar hou ik wel van.
De meeste personages uit het eerste deel komen helaas niet voor in dit boek, op een paar stukjes met Jima en Pecryan na. Dat had van mij wel meer mogen zijn. Ik zit met smart te wachten hoe het met hen gaat en deze verhaallijn is een stuk minder boeiend, vind ik. Gelukkig zit er wel nog de nodige zwarte magie in en komen er weer Avatars in voor.
Het boek komt voor mij wat langzaam op gang, pas over de helft komt er wat vaart in. De sfeer en de omgeving in het boek worden goed genoeg beschreven om je er een voorstelling van te kunnen maken. Het is een soort fantasy in de moderne wereld gemengd met de Middeleeuwen. Dat is goed bedacht.
Het eind is anders dan ik had gedacht maar wel passend en zeker niet voorspelbaar.
Ik geef het boek 3,5 sterren.
Dank je wel, Wendy.
Ik hoop dat alles in 2020 duidelijk zal worden wanneer deel 3 van de trilogie uit zal komen.
Op de Elfia in Haarzuilens, 14 april 2019, kocht Ferry Visser deel 2 van De vergeten vloek en hij las het met veel plezier en achter elkaar in ruim een dag uit. Hier volgt zijn boekbespreking, waar ik ontzettend blij mee ben.
De sprookjesachtige wereld en haar boeiende bewoners maken van ‘Smeulend venijn’ een feest om te lezen. Johanna Lime (Marjo Heijkoop en Dinie Boudestein) laat ook zien meer in haar mars te hebben, omdat er een licht literaire ontwikkeling in het verhaal zit. Deze combinatie heeft er voor gezorgd dat ik het boek in een dag gelezen heb.
Het is een heerlijk verhaal over tegenstellingen, macht, vriendschap en vrede. Als eerste omdat de wereld waarin het verhaal zich afspeelt boeiend is vanwege de contrasten in de samenleving. Er zijn moderne elementen zoals ruimteschepen, een soort email en iPad en tegelijkertijd tempels, koetsen een Koninklijke familie en veel magie. Dit zorgt voor een hele moderne sprookjesachtige wereld, waarin naast mensen verschillende magische volkeren leven. Enkele van hen staan onder bescherming en vallen onder de zorg van een magische familie, wat ik associeer met de projecten die worden opgezet om de natuur en wilde dieren te beschermen.
Daarnaast zijn er weer boeiende personages in het verhaal. Sylviana Attholred is een erg sympathiek personage, dat herkenbaar is voor veel lezers. De moeilijke relatie die zij heeft met haar moeder Golda wordt sterk en overtuigend uitgewerkt in het boek. In deze band speelt voortdurend een onderhuidse machtsstrijd waarin de generaties botsen.
Deze familie heeft in ‘Schimmenschuw’ (2015) al mijn favoriete personage mogen leveren (Sanctaturian Attholred) en nu weer: Helena Attholred. Zij is de ambitieuze tante van de kroonprinses en de zus van koningin Golda. Het is de auteur gelukt om hier een geslaagde antagonist van te maken, waarvan je wilt dat ze haar plannen niet waar maakt, maar het toch jammer vindt als ze stopt met datgene wat ze doet.
De titel ‘Smeulend venijn’ is op verschillende manieren van toepassing op het verhaal. Het verwijst naar de conflicten binnen de samenleving o.a. discriminatie op grond van ras en een naderende oorlog die zorgen voor de nodige broeiende spanningen. En het geeft met betrekking tot Sylviana weer, waar zij persoonlijk en als koningin mee te maken krijgt, namelijk venijnige opmerkingen en voor het blok gezet worden. Gelukkig vindt zij in de magie een goede uitlaatklep.
Een belangrijk thema in het boek is de keuze binnen de mogelijkheden om het keurslijf van gewoonten, tradities en ouderlijke macht te doorbreken. Lime laat hierin de uitersten op sprookjesachtige wijze zien: zwarte magie en vriendschap en liefde. Een motief dat verwijst naar duistere magie is de zwarte draak, die een goddelijke status heeft en op verschillende manieren vereerd wordt op de planeet. Heel voorzichtig laat de auteur hiermee het ambivalente van religie zien. Maar ze geeft duidelijk in het verhaal aan dat het de menselijke factor is die er voor zorgt dat godsdienst voor het goede of het kwade gebruikt wordt.
In het werk van Johanna Lime speelt vriendschap een hele belangrijke rol. De vriendschappen tussen Sylviana en haar vriendinnen zijn belangeloos en gebaseerd op affectie voor de persoon. Dat maakt ze heel puur en zuiver. De kroonprinses en Tatjana Baksy, Jacky Toliano en Sammerah Lyoncourt bewijzen op een mooie, ontroerende en heldhaftige wijze de kracht van vriendschap, waardoor ieder van hen een mooie groei mag doormaken. Met betrekking tot het thema krijg dit motief een ironische lading, waarvan ik enorm genoten heb.
Dus iedereen die een prachtig boek wil lezen over vriendschap in een sprookjesachtige wereld kan ik ‘Smeulend venijn’ van harte aanraden. Ik verheug me nu al enorm op het derde deel van de trilogie.
Ferry Visser
Heel hartelijk bedankt, Ferry. Wat fijn dat je weer hebt genoten van dit boek.
Op 8 januari 2019 ontving ik de recensie van Tazzy Jenninga van ons boek Smeulend venijn. Lees hem hier, na wat Tazzy over Dinie schrijft.
‘Allereerst vind ik het heel triest en verdrietig, dat Dinie in december 2018 is overleden. Zij was samen met Marjo, het schrijvende team achter Johanna Lime. Marjo gaat nu alleen verder. De serie wordt afgemaakt. Dat zou Dinie ook gewild hebben.’
Johanna Lime- Smeulend Venijn
Dit verhaal loopt een beetje gelijk op met het eerste deel uit de serie. Alleen zie je nu de kant van Sylviana. Zij is kroonprinses en kan bijna niet wachten om het stokje van haar moeder over te nemen. Zij is namelijk heel anders en gaat de dingen heel anders aanpakken. Ze botst nogal met haar moeder. Totdat ze de troon overneemt moet ze eerst op zoek naar een aantal echtgenoten. Mannen sterven heel jong, vaak als ze nog jongens zijn. Het is een vloek dat op haar volk rust.
Maar er zijn kapers op de kust. Het verraad ligt dichterbij dan men denkt. Je eigen familie is niet eens meer te vertrouwen…..(tante) Helena wil niets liever dan een oorlog ontketenen. En ze bespeelt de mensen om zich heen erg goed. Ook zet ze haar eigen kinderen in, om haar plannetjes tot uitvoering te brengen. Ik kreeg echt een hekel aan deze vrouw. En voelde juist medelijden met Sylviana.
Het is een boek over verraad, liefde, verdriet, verlies en vriendschap. Het is fantasy in een goede mix met sciencefiction. Niet echt in een hokje te stoppen. Het heeft spannende momenten, maar voor mij was het meer een verhaal dat inspeelde op je gevoelens.
Ik vond het eerste boek spannender. Dat had meer actie. Dit deel speelt ook meer in op de persoonlijke omstandigheden van de kroonprinses Sylviana. Haar leven is niet gemakkelijk. En dat raakt je gewoon, dat kan niet anders. Je wilt niét in haar schoenen staan. Ik wil graag weten hoe het verder gaat. Benieuwd!
Ik geef het een cijfer: 7,5 ( dat zijn 3.75 sterren. Rond ik af naar 4)
Hier de link naar de recensie op Ik hou van horror, fantasy en spanning, de blog van Tazzy.
Op 16 november 2018 plaatsten de recensenten Merel en Janneke van de Hebban Scifi & Fantasy Genre Club in de ‘November Nedermaand’ een dubbele duorecensie van de twee delen van De Vergeten Vloek. Dus een duorecensie van zowel Sluimerend vuur als Smeulend venijn.
Hier volgen enkele citaten uit deze duorecensie:
Merel gaf Smeulend venijn 4 sterren, Janneke gaf er ook 4!
De prachtige covers van deze boeken maken direct nieuwsgierig naar het verhaal. Janneke en Merel doken in de wereld van ‘De vergeten vloek’ en lazen beide delen. Daarom dit keer geen gewone duorecensie, maar een dubbele duorecensie!
Hebban
Laskoro is een moderne wereld, moderner nog dan onze huidige aarde. De mensen maken er gebruik van technieken waar wij vooralsnog van dromen. Neem de automatische auto’s, die zijn in ontwikkeling, maar zoals op Laskoro, waar ze in een soort treintje rijden op hogesnelheidswegen, zo zijn wij er nog niet mee bezig.
Over de gehele wereld zijn er tempels gewijd aan de Avatars waarbij elke regio zijn eigen Avatars aanbidt. Hier zijn het hogepriesters die de scepter zwaaien. Gebonden aan de religie is magie gegeven door de Avatars. Op Laskoro is dit dyamiekmagie.
Naast de dynamiekmagiërs bestaan er ook elementenmagiërs. In het eerste deel komen we daar alleen de vuurmagiërs van tegen, maar in het tweede deel zien we meer van de elementenmagiërs. De magische wereld met daarbij behorende religie en gebruiken zijn erg uitgebreid en maken de wereld ook interessant.
Berinyi is de spiegel van Laskoro.
Het tweede deel speelt zich op een andere wereld af en de tijd loopt gelijktijdig met het eerste boek. Er zijn een aantal parallellen: ook hier volgen we het opgroeien van een koningskind tot aan de kroning, en we hebben weer de vloek, Avatars en magie.
Pas later in het boek, we zijn dan al ruim over de helft, is er sprake van oorlogsdreiging. De aanslagen worden gerichter, er zijn mysterieuze vrouwen die magische krachten blijken te bezitten en Laskoro is nu duidelijk in gevaar. De spanning bouwt op, er is meer actie, de hoofdpersonen werken nu samen tegen de dreiging. Er zit nu daardoor meer lijn in het verhaal en qua plot vind ik het laatste kwart van het boek dan ook veel beter dan de rest van het boek.
Ook in het tweede boek duurt het tot aan het einde van het boek tot de oorlog met Laskoro daadwerkelijk start, maar voor die tijd gebeurt er ook al van alles. Op Berinyi zelf zijn namelijk ook al conflicten (al dan niet openlijk): de moeder van Sylviana lijkt niet zo bereid om haar troon af te staan en de tante van Sylviana, Helena, blijkt haar eigen agenda te hebben. Hierdoor is er binnen deze wereld zelf al voldoende aan conflict en dit levert meer spanning op dan in het eerste deel, waar de dreiging alleen van buitenaf kwam.
Ondanks dat het boek geschreven is door twee auteurs is dat niet te merken aan de schrijfstijl. Ze schrijven vanuit de derde persoon en wisselen per subhoofdstuk van verteller. Het boek is door de kortere zinnen makkelijk te lezen wat het een prettige leeservaring maakt.
Oordeel
Merel: Het verhaal sprak me erg aan en ik heb beide delen met veel plezier gelezen. Het tweede deel heeft uiteindelijk het meeste indruk op me gemaakt, ik vond dit boek namelijk een stuk beter dan het eerste deel. De plot zat naar mijn mening beter in elkaar, het verhaal was wat meer gestroomlijnd en er zat ook meer spanning in dan in het eerste deel. Ik geef Sluimerend vuur daarom 3 sterren en Smeulend venijn krijgt van mij een welverdiende 4 sterren.
Janneke: Zowel Smeulend venijn als Sluimerend vuur zijn officieel ingestoken als boeken voor vijftien jaar en ouder. Toch zal de volwassen fantasylezer deze boeken ook met veel plezier verslinden. Marjo en Dinie zetten een goed verhaal in een boeiende wereld met een interessante geschiedenis neer en hebben over elk puntje goed nagedacht. Een aanrader voor liefhebbers van het fantasygenre. Ik geef beide boeken 4 sterren.
Wanneer u deze link volgt kunt u de oorspronkelijke duorecensie op Hebban lezen.
Onze tweede recensie voor Smeulend venijn is van Ans Stier.
Zij gaf dit verhaal 4 sterren.
Ans schreef in een chat dat ze ook dit boek weer met plezier gelezen had.
Hier volgt haar recensie:
Voor Johanna Lime mocht ik het pas verschenen boek “De Vergeten Vloek; deel 2 Smeulend Venijn” lezen en recenseren, waarvoor mijn hartelijke dank.
Samenvatting
Sylviana Attholred is kroonprinses van Berinyi. Het is de bedoeling dat ze op 25 jarige leeftijd haar moeder, koningin Golda, opvolgt. Tevens moet ze op die leeftijd zoals de traditie voorschrijft met drie mannen trouwen. Ze gaat op zoektocht naar toekomstige partners. Golda heeft Sylviana niet echt betrokken bij het regeerproces. Als het zover is dat ze gekroond gaat worden blijkt dat ze voor grote uitdagingen komt te staan.
Leeservaring
Dit tweede deel van het drieluik leest evenals deel een vlot weg. Een soepele schrijfstijl in begrijpelijke zinnen voeren je met gemak mee in dit avontuur.
Dit boek is anders dan de meeste fantasyboeken. Het verhaal speelt zich af in de moderne tijd, er zijn auto’s, een soort e-mail e.d. De benamingen zijn mooie fantasy termen maar het is niet moeilijk om een vergelijking te maken met onze wereld.
Dit boek heeft ook wel degelijk pure fantasy elementen, zoals de verschillende volken, de omgeving waarin het zich afspeelt en de magie die sommige personages beheersen. Dit is ook mooi weergegeven. Je kunt je prima inleven in deze wonderlijke fantasy wereld. De verschillende personages leer je goed kennen wat betreft hun uiterlijk en doen en laten.
Kortom weer een heerlijk boek dat doet verlangen naar het derde deel.
Opmerking van Johanna Lime
Hartelijk bedankt voor de recensie en fijn dat je het weer een mooi verhaal vond, Ans
Hanneke Tinor-Centi recenseerde, als professional op het gebied van het beoordelen van verhalen, Sluimerend vuur voor ons in 2017. Wij vroegen of zij deel 2 van onze trilogie ook weer wilde recenseren en waren zeer verheugd dat zij dat graag wilde doen.
Hanneke Tinor-Centi is de drijvende kracht achter HT-C Marketing en Communicatie.
De diploma’s NIMA-A en NIMA Interne en Concerncommunicatie B, aangevuld met 15 jaar praktijkervaring in diverse communicatie- en marketingfuncties binnen zeer uiteenlopende branches, hebben haar gevormd tot een zeer ervaren communicatieprofessional.
In dit tweede deel van de Young Adult Fantasy trilogie van Johanna Lime, staat Sylviana Attholred, de kroonprinses van Berinyi, centraal. Sylviana is, tezamen met de elementenmagiërs, verbannen naar de Rosettenevel. Zodra Sylviana de troon overneemt van haar moeder, die haar status echter krampachtig verdedigt, erft ze een oorlog. Nu er eindelijk weer iemand op de troon komt waarmee te praten valt, besluiten Sammerah, Jacky en Tatjana dat ze de nieuwe Eerwaarde Moeder zullen steunen. Alle bevolkingsgroepen zullen eensgezind de vijand het hoofd bieden. Het is echter de vraag wie de werkelijke vijand is.
“In de achtertuin waar ze op uitkeek, hing een magische sfeer. De normaal groene bladeren van de struiken en bomen leken goudbruin en de takken vertoonden een warm donkerrood. Sylviana hield van deze kleuren, die typisch waren voor de Rosettenevel waarin de vijf planeten van Berinyi zich bevonden.”
Ook dit tweede deel van ‘De Vergeten Vloek’ zit weer goed in elkaar en getuigt van een ongebreidelde fantasie. De constructie van het verhaal is van ‘Harry Potter niveau’ en de hoofdpersonen, Sylviana Attholred, Sammerah Lyoncourt, Tatjana Baksy en Jacky Toliano, zijn prima gekarakteriseerd.
“Sylviana’s keel kneep dicht van de emoties die om voorrang vochten in haar lichaam. Haar benen leken van rubber te zijn, ze kon zich nog net staande houden aan het hekje dat aan het uitstekende plateau boven de stinkende lavakrater was aangebracht.”
Er komen in dit tweede deel enkele momenten voorbij die teruggrijpen naar het eerste deel. De boeken zijn dus op zich wel los van elkaar te lezen, maar het is absoluut aan te raden om eerst deel 1 ter hand te nemen! De verhaallijnen van het eerste deel ‘Sluimerend vuur’ en dit tweede deel lopen namelijk parallel aan elkaar in twee aparte koninkrijken van elk vijf planeten.
‘De Vergeten Vloek’ is weliswaar een Young Adult, voor jeugd vanaf circa 13 jaar, maar ik ben ervan overtuigd dat menig volwassen liefhebber van het Fantasy-genre van deze boeken zal smullen!
“Sylviana had tijdens de eerste vergadering van de nieuwe Raad van Twaalf opdracht gegeven om alle informatie over de verdragen van Fryeteria, Quarandonia en Terra boven tafel te krijgen. Ze moest te weten komen waar ze nu precies aan vast zat. Waarom wilde haar moeder deze oorlog tegen Laskoro beginnen?”
Kortom, Heijkoop en Boudestein hebben met ‘De Vergeten Vloek’ opnieuw een boeiende vertelling afgeleverd. De schrijfstijl van de twee auteurs heeft, naar mijn mening, verder aan kwaliteit gewonnen en opnieuw zijn de beschrijvingen van de diverse omgevingen beeldend.
Over de auteurs
Achter het pseudoniem ‘Johanna Lime’ gaan Marjo Heijkoop en Dinie Boudestein schuil. Dit auteursduo schrijft al sinds hun kindertijd samen dagboeken over personages die in hun fantasy en sciencefiction verbeeldingswereld leven. In 2011 besloten ze om deze verhalen uit te werken tot romans, onder het pseudoniem Johanna Lime. Na de voorloper ‘Schimmenschuw’ volgde ‘Sluimerend vuur’, deel 1 van de trilogie ‘De Vergeten Vloek’.
Uitvoering
Uitgeverij Zilverbron
ISBN 978-94-6308-139-9
Paperback, 471 pagina’s
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, literair agent, boekmarketeer en recensent. http://ht-c-communicatie.nl/
Opmerking van Johanna Lime
Wij zijn weer heel blij met deze prachtige recensie en vinden het een compliment dat onze schrijfstijl aan kwaliteit gewonnen heeft, want daar hebben we hard voor gewerkt. We hopen dat onze boeken de weg naar veel lezers vinden die van het fantasy-genre houden.
Boeken van Johanna Lime 