Bookstamel, de recensie-blogsite van Melanie Hoogvliet, kwam vandaag met een mooie recensie voor Geestenpoort, nadat ik een recensie-exemplaar van mijn boek had toegestuurd.
Het verhaal kreeg een 8,5 als cijfer, een heel punt meer dan Ruimtestad waar alle pionnetjes nog moesten worden neergezet. Bij Geestenpoort gingen ze bewegen.
Hier volgt haar recensie
Ook vandaag is het weer tijd voor een recensie. Dit keer gaat mijn recensie over Geestenpoort van Johanna Lime. Geestenpoort is het vervolg op Ruimtestad waar ik al eerder een recensie over schreef. Let dus op als je Ruimtestad nog niet gelezen hebt, kan het zijn dat er een spoiler voorkomt in mijn recensie. Echter probeer ik dit natuurlijk altijd wel te voorkomen. Heel veel leesplezier.
Daniël en Irene moeten na hun huwelijk naar Berinyi terug. Zolang Daniël priesters opleidt, is het lastig om bondgenoten te zoeken die hen voor willen dragen voor het lidmaatschap van de Galactische Vereniging van Planeten. De opleiding van Seckel verloopt niet zonder problemen, waardoor Daniël zich genoodzaakt voelt om Laskoriaanse priesters om hulp te vragen.
Irene krijgt de kans haar familie te bezoeken en neemt een cyborg van Terra102 mee naar Laskoro. Misschien kan CI-9-DY hen aan een zetel helpen. Haar broer Corwin heeft een naar voorgevoel. Hij geeft Daniël en Irene een artefact mee, waarmee ze de toekomstige problemen hopelijk aan kunnen pakken.
In de ruimtestad wordt Daniël bedreigd door meneer Gekro, een draakman van Kilama UZ54.
Op dezelfde dag als waarop Seckel het tegen zijn Animalis op moet nemen, vindt het ritueel van het Geestfeest plaats. Irene merkt dat er met de Geestenpoort iets mis is. De geestenwereld en hun gewone wereld vloeien samen. Geesten overspoelen Bengalostad.
Dit vind ik van het boek.
Yes! Daar gaan we dan. Ik begin zoals altijd bij de cover van het boek en deze vind ik heel tof. De tekening past perfect bij het verhaal en de kleuren zijn echt heel tof! De titel vind ik ook helemaal prima. De flaptekst mag van mij iets compacter maar geeft prima weer waar het boek over gaat.
Dan is het tijd om naar het verhaal zelf te gaan. Als eerste wil ik een compliment maken naar Marjo. Voorheen schreef zij namelijk samen met haar nicht onder de naam Johanna Lime. Helaas overleed haar nicht en moest ze alleen gaan verder schrijven. Maar wat ik dus zo knap vind, is dat je bij deze serie totaal niet merkt dat ze alleen verder is gaan schrijven. Ze neemt de geest van haar nicht dus perfect mee in deze nieuwe serie. Daarnaast merk je wel dat ze als auteur blijft groeien. De personages in dit verhaal zijn goed doordacht en erg interessant. Zonder te veel in details te treden over hoe de personages eruit zouden moeten zien weet ze zo’n beeld te scheppen dat je de personages perfect voor je kunt zien en heerlijk met ze mee kan leven.
Hoewel dit verhaal boordevol personages zit, verschillende planeten en best wel veel informatie bevat heb ik geen een keer terug hoeven bladeren. Het verhaal was perfect te volgen en las vlot door. Ook dit deel bevatte weer een goede mix van genoeg spanning, genoeg wereld- en personage opbouw en heeft mooie plottwisten. Seckel was hier toch wel een van mijn favoriet neergezette personages en het was ook super leuk om Daniël en Irene weer beter te leren kennen.
En er zit een geestendraak in het verhaal en jullie weten het deze dame is gek op draken. Al met al heeft Marjo weer een heerlijk Scifi boek geschreven wat het lezen meer dan waard is. Daarom krijgt het boek van mij een mooie 8,5
Wat fijn dat je ziet dat ik beter word als schrijver, Melanie. En het is een groot compliment om te horen dat Dinie ‘in de geest’ meeschrijft. Ik probeer altijd rekening te houden met hoe zij over dingen dacht en die mee te nemen in de verhalen van Johanna Lime.
Het fijnst van alles is natuurlijk om te lezen dat je zo genoten hebt van het verhaal.
En ja, dat die geesten van draken uit Schimmenschuw nog eens terug moesten komen, was zoiets dat Dinie en ik met elkaar hadden afgesproken, nadat we er vragen over kregen van lezers. We ontmoetten eens een dolblije tiener op Keltfest, die Schimmenschuw gelezen had uit de bibliotheek. Ze vond het een prachtig verhaal en kende het helemaal uit haar hoofd. Ze wilde graag weten wat er met de drakeneieren zou gebeuren, en daar geeft Geestenpoort haar antwoord op.
Melanie Hoogvliet, van Bookstamel, die al mijn boeken recenseerde, heeft vandaag weer iets leuks: Boekenpraat. Het is een soort interview, maar net weer een beetje anders dan de vorige. Dus als jullie mij wat beter willen leren kennen: Lees dan verder.
Hallo, lieve lezers van Bookstamel. Vandaag hebben we een boekenpraat met Marjo Heijkoop. Marjo is misschien nog niet zo bekend op mijn blog. Maar veel van mijn lezers hebben haar hier al regelmatig zien verschijnen onder de naam Johanna Lime. Dat is namelijk de naam waarmee ze haar eigen boeken uitgeeft. Deze naam bedacht ze samen met haar nicht Dinie waarmee ze de eerste boeken heeft geschreven. Helaas is Dinie in 2018 overleden aan kanker maar ze leeft in de gedachten en de boeken van Johanna Lime verder. Wil je Marjo als schrijver beter leren kennen lees dan mijn Interview Met Johanna Lime of een van de vele recensies van haar boeken die je allemaal vindt als je de link volgt.
Kun je jezelf even voorstellen aan de lezers van Bookstamel.
Marjo Heijkoop is geboren op 29 september 1956. Op 1 november 2011 besloot ze van haar passie voor schrijven de grootste prioriteit te maken. Daarnaast maakt ze soms digitale tekeningen voor haar blogs of de kaften van haar e-books. Ze houdt ook een bullet journal bij, speelt games, leest boeken, recenseert en kijkt naar films. Haar lievelingsgenre om te lezen en te schrijven is sciencefiction/fantasy.
Welk boek las je als kind graag?
Ik herinner me dat ik als kind gek was op een boekje over een kuiken dat in een eendennest werd uitgebroed en moest leren zwemmen, hoe de titel was weet ik niet mee. Ook had ik een plaatjesboek met tekst ernaast over een tovenaar en een draak, Arretje Noff. Mijn tante die bij ons in huis woonde heeft me in contact gebracht met sprookjes en nam mij en Dinie en mijn broertjes mee naar de Efteling. Sprookjes vond ik erg leuk. Toen ik zelf begon te lezen waren er boekjes van W.G. van der Hulst. Ze waren nogal moralistisch en kwamen erop neer dat kinderen iets stouts deden en dat hun zonden door God vergeven moesten worden. Het waren ook tranentrekkers, ze speelden erg op je gemoed. De boeken voor meisjes vond ik minder leuk dan bijvoorbeeld ‘Het plekje dat niemand wist.’ Dat was meer een jongensboek, maar dat vond ik leuker, lekker geheimzinnig ook. Ik las boeken over de zwerver Swiebertje, die toen als serie op tv was te zien. Moeilijk geschreven, show don’t tell was nog niet gebruikelijk in die tijd. Met kerst kreeg ik van zondagsschool altijd een meisjesboek, ook weer erg christelijk maar toch ook wel spannend en vaak met best een goed verhaal. Later las ik boeken van Arendsoog. Pas toen ik als tiener in de bibliotheek terecht kwam, begon ik detectives te lezen. Waarschijnlijk naar aanleiding van ook weer series op tv. Maar na verloop van tijd vond ik dat niks. Een kennis nam mij mee naar de film van Sissi en ik las het boek erbij. Een zomerzotheid van Cissy van Marxveld las ik toen ik belangstelling kreeg voor de andere sexe. Ik vind het nog steeds een heel mooi boek, een prachtig jaren ’20 verhaal. Toen kwam ik in de bibliotheek terecht bij het boekenrek met science fiction, daar vond ik schrijvers als Zelazny en Simak. Sindsdien heeft het fantasy en science fiction genre mijn voorkeur. Maar zo mooi als de boeken tegenwoordig geschreven zijn waren ze niet. Het was toen echt een genre voor een zeer beperkt groepje voornamelijk mannen. Gelukkig begint het nu een beetje groter te worden en ik hoop echt dat de jeugd van nu een veel bredere keus heeft dan toen ik jong was.
Wat is je all time favoriete boek en waarom?
Het weerwolfprincipe van Clifford D. Simak, dat vond ik het beste boek uit dat sciencefictionrek van de bibliotheek. Het verhaal vond ik fascinerend en zette me aan het denken. Dit boek en natuurlijk de tv series van The Thunderbirds en Star Trek hebben me een echte fan gemaakt van het genre, maar ook films met sprookjes en fantasyverhalen trokken me aan. Al ben ik pas veel later echt begonnen met fantasyboeken lezen. Ik zat meer in de populair wetenschappelijke non-fictie boeken te neuzen. Na de verplichte literatuurlijsten op school heb ik een tijd bijna geen leesboeken meer opgepakt. Alleen wel Star Wars, Kinderen van morgen van A. E. van Vogt en iets als Harry Potter. Langzaamaan ontdekte ik op festivals de uitgevers van Nederlandstalige fantasy en science fiction en Nederlandse auteurs. Die boeken las ik dus vanaf de tijd dat ik ze ook zelf aan het schrijven was.
Welke Nederlandstalige auteur vind je helemaal geweldig?
Dat zijn er meer. Mark Doornbos, Cocky van Dijk, Kim ten Tusscher, Anaïd Haen en Django Mathijsen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik vind het vooral gaaf als ik merk dat ik een boek haast niet weg kan leggen en als ik er zelf nog van kan leren.
Maak je ook wel eens een uitstapje naar een ander genre?
Romantische boeken, boeken over een Ninja, Astrologische karakterschetsen, Magie, Shogun, Tarot, Astrologie, Sterrenkunde, Mythologie, Psychologie, van alles maar echte boeken om te lezen weinig.
Welke uitgeverij is favoriet bij jou en waarom?
Zilverspoor/Zilverbron. De uitgeverij waar de meeste van mijn boeken ook zijn uitgebracht. Omdat ze heel veel werk verzetten voor Nederlandstalige auteurs en omdat die bij hen een kans krijgen die ze bij grote uitgeverijen nauwelijks hebben. Ik vind het prachtig omdat ze aan de weg timmeren en hart hebben voor schrijvers in ons eigen land en België. Gelukkig komen er meer van deze uitgeverijen bij de laatste jaren. Maar Zilverspoor spant de kroon, ze geven ieder jaar een flinke stapel nieuwe boeken uit. En ik koop er ieder jaar ook aardig wat van om te lezen. Heerlijk!
Lees jij je boeken het liefst digitaal of op papier?
Ik lees ze het liefst op papier omdat ik met het schrijven ook al achter mijn laptop zit. Mijn ogen willen liever eens wat anders dan een scherm bekijken. En het voelt lekkerder en ruikt beter dan een e-reader.
Hoe belangrijk vind jij de cover van een boek?
Heel belangrijk, het is het eerste waar ik naar kijk als ik een boek wil kopen. Als de cover me al niet trekt, pak ik het boek niet eens op om de flaptekst te lezen. De cover hoeft nog niet veel over de inhoud van het verhaal te zeggen, maar meestal past het er wel bij. Althans in mijn lievelingsgenre wel.
Van welke auteur staan de meeste boeken in jouw kast?
Van Kim ten Tusscher, ik heb al haar boeken.
Hoeveel boeken heb je in totaal in je kast of op je e-reader staan?
Nou, ze staan door mijn hele huis heen in boekenrekken en boekenkasten en op mijn computer. Het zijn er denk ik al gauw tussen de vijfhonderd en duizend. Daar zit ook wel aardig wat naslagwerk tussen.
Welk boek vond je heel erg tegenvallen en waarom?
Ik heb eens een boek gelezen over twee stellen die het niet eens waren over hoe een erfenis verdeeld zou worden. Een hoop ruzie en afgunst, echt niet leuk om te lezen. Dat was een grote afgang. Ik had het boek gewonnen en begrijp goed waarom ze het graag kwijt wilden, maar het was geen beste reclame, dat kan ik je wel vertellen. Als ik ellende en ruzie wil, kijk ik wel naar het journaal, dat heb ik niet nodig in een boek.
Heb je een gesigneerd boek zo ja van wie?
Verschillende, van Zilverauteurs. Helaas door corona en geen mogelijkheid voor festivals heb ik er een aantal online gekocht waar nog geen handtekening in staat. Ik hoop die ooit nog te kunnen krijgen, zodra er weer festivals komen en ik mijn collega-auteurs weer kan ontmoeten in de tent van Zilverspoor.
Op welke plek lees je graag?
Ik lees altijd een poosje voor het slapen gaan, op bed, dat gaat het beste.
Wanneer lees je het liefste?
Nou, thuis op bed dus en anders als ik buiten in de tuin wil relaxen of bij de dokter of tandarts in de wachtkamer. Maar meestal heb ik tussendoor geen tijd om te lezen, dan ben ik bezig met schrijven of tekenen of ik kijk naar een film of serie op tv.
Op welke social media kunnen de lezers van bookstamel jou vinden.
Tot slot een aantal dilemma’s welke kies jij en waarom?
Hardcover of paperback?
Paperback is goed genoeg voor mij, dat boeken uit elkaar vallen zoals vroeger, waardoor je liever iets wil hebben dat goed gebonden is, daar merk ik de laatste jaren niets meer van.
Nederlandstalig of Engels?
Nederlandstalig en het liefst van iemand uit ons eigen taalgebied. Ik ben graag solidair met mijn collega’s, want ik weet hoe moeilijk schrijvers het hebben om hun boeken verkocht te krijgen en ik gun hen net zoveel roem en aandacht als bestsellerauteurs uit andere landen.
Serie of Stand alone?
Allebei goed, al is het wel zo dat in mijn lievelingsgenre de verbeeldingswerelden van een serie lekker uit kunnen groeien tot iets groots en dat vind ik nou juist het fijne van de verbeeldingsliteratuur.
Cover of flaptekst?
Eerst de cover goed bekijken, dan de flaptekst lezen, een stukje lezen in het boek om de schrijfstijl te proeven en als het bevalt het boek kopen en lekker gaan lezen.
Lezen in bed of in bad?
Nee, niet in bad, dan kan het nat worden! Ik lees wel in bed, lekker warm in mijn nestje met een lampje erbij.
Koffie of thee?
Koffie natuurlijk! Ook al wordt hij als ik geconcentreerd aan het schrijven ben meestal steenkoud en dan is hij niet zo lekker meer. Maar ’s morgens voordat ik begin, moet ik eerst een mok warme koffie tot me nemen. Het is de motorolie voor mijn schrijfradertjes, zonder koffie lopen die niet zo soepel. En thee? Tegenwoordig ’s avonds bij een serie van Netflix, als de pot koffie van die dag alweer leeg is.
Mijn reactie
Dank je wel dat ik dit in mocht vullen, Melanie. Succes met je leuke boekenblog van Bookstamel, een prachtinitiatief!
Bookstamel, de recensie-blogsite van Melanie Hoogvliet, kwam vandaag met een mooie recensie voor Ruimtestad, nadat ik een recensie-exemplaar van mijn boek had toegestuurd.
Het verhaal kreeg een 7,5 als cijfer, omdat in het eerste boek van de trilogie alle pionnetjes nog moesten worden neergezet. Logisch, natuurlijk.
Hier volgt haar recensie
Hallo, lieve lezers van Bookstamel. Het eerste boek van april is alweer uit. Al moet ik bekennen dat ik er al in maart aan was begonnen. Ik las het eerste deel van de Interplanetair serie van Johanna Lime. Dit boek heet Ruimtestad en ik heb hier enorm naar uit gekeken. Maar was het boek zo goed zoals ik dacht?
Titel: Interplanetair deel 1 Ruimtestad
Auteur: Johanna Lime
Uitgeverij: Zilverspoor
Genre: Fantasy
Cijfer: 7,5
Hier gaat ruimtestad over
Prins Daniël van Berinyi stamt af van vuurmagiërs. Hij doet zijn best om de eerste priester van zijn volk te worden, maar zakt voor de test van Mage. De god laat hem leven als hij belooft nooit meer zijn magie te gebruiken. Daniël besluit een andere opleiding te volgen en wordt kapitein op een ruimtekruiser. Direct bij zijn eerste missie krijgt hij te maken met een Terraanse terrorist die op wraak uit is, omdat Berinyi in de afgelopen oorlog tegen Laskoro hun bondgenoten in de steek liet.
Prinses Irene is de dochter van Jima, de geestmagiër van Laskoro. Zij ontdekt tijdens haar stage voor Interplanetair Recht dat de prille samenwerking tussen Laskoro en Berinyi onder druk staat. In de ruimtestad zoekt ze verwoed naar wie hier achter zit en ze probeert met haar robot bewijzen te vinden om een nieuwe rechtszaak tegen haar volk af te wenden.
Irenes acties brengen haar in groot gevaar. Daniël achtervolgt hun vijand naar de ruimtestad, waar hij midden in een strijd terechtkomt. Om Irene te redden, moet hij zijn vuurmagie gebruiken. Maar als hij dat doet, zal hij alsnog sterven!
Dit vind ik van Ruimtestad
Ik begin met de cover. Daarvan krijg je gelijk een ruimtegevoel. Ik vind het mooi in elkaar gezet en het past goed bij het verhaal. Ook de titel vind ik prima en de achterflaptekst maakte me gelijk nieuwsgierig.
Dan gaan we natuurlijk naar het verhaal zelf. Johanna Lime heeft dit boek ontzettend goed in elkaar gezet. Je merkt namelijk dat het een opbouw is naar de volgende delen. In het begin maken we langzaam aan kennis met Daniël. Vervolgens springen we naar Prinses Irene en leren we die wat beter kennen. Vanaf dat moment gaat het verhaal op en neer tussen beide personages. Johanna Lime legt goed uit wat er in het verleden gebeurd is (Al zou ik persoonlijk toch eerst de trilogie van de vergeten vloek lezen. Dit is misschien niet nodig maar maakt het lezen van deze nieuwe trilogie wel leuker).
Daarnaast krijg je meteen dat ‘in-de-ruimte-gevoel’ door de verschillende planeten en de ruimtestad. Maar natuurlijk ook door de verschillende personages (Deze komen allemaal weer van een andere planeet). Elk personage heeft andere krachten of ziet er anders uit en dat vind ik erg interessant. Hoewel het boek dus pas op het einde een beetje spannend wordt denk ik dat de manier waarop Johanna dit boek heeft geschreven wel nodig was om het verhaal goed te kunnen vertellen. Het is ook echt niet zo dat het nu een saai verhaal is, nee het is een goed in elkaar gezet verhaal dat de spanning opbouwt naar het volgende deel.
Ik kan dan ook zeggen dat ik weer vol verwachting uit ga kijken naar deel 2 in deze serie.
Ik ben er blij mee dat je laat weten dat het verhaal goed in elkaar gezet is en opbouwt naar de volgende delen van de trilogie.
Het boek staat trouwens onder science fiction, maar ik schrijf fantasy gecombineerd met science fiction, zoals je dat van mij uit de vorige trilogie ook wel kent.
Melanie las mijn boek ‘De twaalfde Saturnusmaan’ en vond er dit van:
Titel: De twaalfde Saturnusmaan
Auteur: Johanna Lime
Uitgeverij: aquaZZ
Genre: Fantasy
Cijfer: 8,5
Hier gaat De twaalfde Saturnusmaan over:
Dalmar en Maud wonen samen in Lunapoort. Ze voelen zich als vreemden in een wereld, waarvan ze de regels vaak niet kunnen doorgronden. Ze zijn anders en lopen daardoor steeds weer tegen weerstanden op.
Als twee aliens landen op de twaalfde Saturnusmaan, kiezen ze Dalmar en Maud uit als studieobjecten. Ze willen nagaan of de mensheid zich al voldoende heeft ontwikkeld, sinds de tijd van de grote piramides in Egypte. Hun vraag is of de aarde zich aan kan sluiten bij de spiraal van de Galaxis, waar zij onderdeel van zijn.
Maud en Dalmar merken dat er tijdens hun slaap iets geks met hen gebeurt. Ze worden erg moe en het lijkt of de tijd niet meer synchroon loopt. Op hun werk komen ze voor vreemde verrassingen te staan. Als ze zichzelf tegenkomen in de supermarkt, besluiten ze om wakker te blijven. Dan ontdekken ze dat ze worden meegenomen naar Saturnus.
Het lijkt erop dat hun levenslot, de astrologische Saturnus, hun vrije keuze wegneemt. Of dat de maan hen te gevoelig maakt om zich op aarde te handhaven. Ze moeten een manier vinden om zelf te beslissen hoe hun leven verdergaat.
Dit vind ik van De twaalfde Saturnusmaan:
De cover daar begin ik zoals altijd mee, die is een beetje vreemd maar wel lekker. De kleuren spatten ervan af en hij trekt direct mijn aandacht. De titel vind ik mooi gevonden. Het jasje van het boek is dus een mooi begin.
Dan het boek zelf. Jeetje, ik weet niet zo goed waar te beginnen. Dit is namelijk een verhaal zoals ik er nog nooit eerder een heb gelezen. Het is deels autobiografische vanuit het leven van de schrijfsters en deels fantasy. Het verhaal zelf is dan ook een mooie mix tussen de echte wereld en de fantasywereld. Ik moet bekennen dat ik deze combinatie eigenlijk best heel interessant vond. Hoewel het niet een genre is waar ik me echt helemaal in thuis voel, wakkert het mijn interesse enorm aan.
Maud en Dalmar vond ik heerlijke personages. Ze zijn een beetje zoals ik, anders dan de meeste mensen in de wereld en daardoor een beetje bijzonder. Ik vond het dan ook mooi dat Marjo in dit verhaal liet zien dat anders zijn niet verkeerd is, maar ook gewoon mag.
Hoewel ik Saturnus in het verhaal snapte, was dit niet helemaal mijn ding, maar dat is erg persoonlijk De roadtrip die Dalmar en Maud maken en hun levens trokken mij veel meer aan.
Al met al dus een heel bijzonder en mooi verhaal en daarom krijgt het boek een mooie 8,5
Op Bookstamel vond ik vandaag een bespreking van een aantal drakenboeken, met onder andere mijn trilogie De vergeten vloek.
Leuk dat Melanie deze erin vermeldt en fijn wat ze erover heeft geschreven.
Hier de link naar de blog van Bookstamel, met het originele bericht, waar ook andere drakenboeken in staan.
Dit plaatje is gemaakt door Melanie Hoogvliet.
De vergeten vloek van Johanna Lime mag zeker niet ontbreken in dit rijtje! De serie kun je hier kopen.
De vergeten vloek is veel meer dan een boek over draken. Als je het hebt over fantasy boeken boordevol spanning en avontuur dan heb je het over boeken als De vergeten vloek. Deze boeken zijn ontzettend goed opgebouwd en nemen je langzaam aan mee op reis in de wereld die dit schrijversduo heeft geschapen. Er komen Avatars in voor in de vorm van een draak. Dus ook bij de drakenboeken past deze serie perfect.
Melanie Hoogvliet geeft op Bookstamel, haar blog voor Nederlandstalige boeken, Schimmenschuw een 9,5!
Ze vond het verhaal eigenlijk nog veel te kort en had graag meer willen lezen.
Hier haar recensie:
Hallo lieve lezers van Bookstamel,
Ik heb inmiddels al aardig wat boeken van Johanna Lime gelezen. Het begon allemaal met trilogie De vergeten vloek. Deel 1 en 2 was nog samen geschreven door Marjo en Dinie, helaas overleed Dinie in 2018 en moest Marjo het laatste deel alleen verder schrijven. Dinie was natuurlijk in gedachten wel bij Marjo aanwezig. Deze keer mocht ik Schimmenschuw lezen van Johanna Lime. Dit was hun eerste boek.
Een prachtig verhaal.
Titel: Schimmenschuw
Auteur: Johanna Lime
Uitgeverij: Zilverbron
Genre: Fantasy
Cijfer: 9,5
Hier gaat Schimmenschuw over:
Als het zomercircus van Droam in Tulle komt, speelt Kamilia voor waarzegster, maar als ze voor zichzelf de toekomst wil zien, wordt ze meegenomen door Avatars en valt door een tijdpoort.
Al gauw blijkt dat Kamilia in een ver verleden terecht is gekomen, op Chyndyro, een zusterplaneet van Laskoro. Ze wordt naar de matriarch gebracht en krijgt in de tempel te horen dat ze door zeven landen moet reizen om zeven punten van een ster te verzamelen. De zevenster vormt de sleutel van de enige tijdpoort die hier is. Er liggen onmogelijke opdrachten op haar te wachten.
Dan krijgt ze ook nog eens te maken met geesten van draken die haar tegenwerken. Kamilia wordt bij haar zoektocht geholpen door een groepje trouwe vrienden en ontdekt dat ze een speciale magische gave bezit. Maar is het genoeg om de opdrachten te vervullen en naar huis terug te keren?
Dit vind ik van Schimmenschuw:
Ik begin zoals altijd even kort met de titel en de cover. De titel vind ik erg goed gekozen. Als je het verhaal hebt gelezen, snap je hem helemaal. De cover met de kristallen bol vind ik ook erg mooi en het oranje met groen/blauw valt lekker op in de winkel
Dan het verhaal zelf. Schimmenschuw speelt zich af voor De vergeten vloek trilogie en is het eerste boek van deze auteurs. Schimmenschuw leest net als de andere boeken van Johanna Lime lekker weg. Ik kan niet merken dat het hier om een debuut gaat en dat vind ik fijn. Wat ik wel wat jammer vond, is dat het boek niet wat dikker was.
In het boek moet Kamilia, het hoofdpersonage, namelijk langs de 7 dynastieën op zoek naar de 7 punten van een ster waarmee ze weer thuis kan komen. Tijdens haar reis langs deze magische dynastieën maakt ze een hoop vrienden. In elke plaats of stad leren ze weer wat nieuwe mensen kennen. Echter doordat het boek zo vlot is geschreven vond ik de zoektocht naar de punten soms iets te snel gaan. Je leerde sommige bijpersonages niet kennen en dat vond ik wel jammer.
Verder heb ik eigenlijk geen minpunten aan dit verhaal kunnen ontdekken. De verhaal lijn zit prima in elkaar. Het is niet te voorspelbaar en je kunt lekker vlot doorlezen. Het personage van Kamilia vind ik erg interessant en ook een aantal van de bijpersonages die haar de hele weg vergezellen, zoals opa Nikos en Robin. Er komen genoeg magische aspecten voor in het boek en een aantal fabeldieren/fantasyfiguren.
Ben je net als ik een fantasy lover dan raad ik je dit boek zeker aan. Daarom krijgt het een mooie 9,5 van mij.
Wat een fijne recensie van Melanie Hoogvliet kwam er gisteren binnen via Bookstamel. Ze geeft Schamel verbond een 10! Het einde van de trilogie had niet beter geschreven kunnen worden, schrijft ze. Ook denkt ze dat Dinie trots zou zijn op dit boek. Dat denk ik zelf ook. Dat Lucian als personage favoriet is, daar zou ze zeker heel trots op zijn geweest. Dinie had voor het personage Lucian Ming namelijk een dagboek geschreven. Een van onze inspiratiebronnen.
Maar dan hier de recensie van Bookstamel:
Hallo lieve lezers van Bookstamel,
Vandaag was het weer zo’n dag waarop er een einde kwam aan een trilogie die ik met heel veel liefde en plezier heb gelezen. Tijd dus om mijn recensie over Schamel Verbond te gaan schrijven. Ik vind het einde van een trilogie altijd weer bijzonder. Aan de ene kant wil je het einde van het verhaal weten. Aan de andere kant is het ook een beetje verdrietig omdat je afscheid moet nemen van een verhaal
Een prachtig einde van een boeiende trilogie
Titel: De vergeten vloek – Schamel verbond
Auteur: Johanna Lime
Uitgeverij: Zilverbron
Genre: Fantasy
Cijfer: 10
Hier gaat het Schamel Verbond over:
De Laskoriaanse Ruimte Macht verrast Het Quaterno in Orion. Koning Jima Revaldesh-Morane hoopt de vijand in de ruimte te verslaan, want grondtroepen zijn verboden. Wanneer er toch schepen landen, worden de Magii tot het uiterste beproefd.
Helena moet een priester van Mage naar Berinyi halen. Ze vindt de Wan in de tempel op Chyndyro. Maar zij verdedigen zich op een wel erg radicale manier. Als haar dochters verslagen zijn, moet Helena toegeven dat haar plannen hebben gefaald.
De Avatars heffen de vloek pas op als Laskoro en Berinyi samenwerken. Maar als Sylviana breekt met Het Quaterno, verraadt ze de Terranen, Quarandonianen en Fryeterianen. De hoop op evenwicht is vervlogen, waardoor de Avatars besluiten tot een drastische actie over te gaan.
Dit vind ik van het Schamel Verbond:
Over de cover van dit boek kan ik kort maar krachtig zijn want die is prachtig en past perfect bij de andere delen.
Het verhaal zelf is een prachtig einde van deze trilogie. Langzaam aan komen alle personages en verhaallijnen bij elkaar. Dit afsluitende deel zit echt enorm goed in elkaar, hierin vind ik de auteur dan ook erg gegroeid. Er is voldoende ruimte voor de magische en fantasie aspecten. Maar daarnaast komen er ook onderwerpen aan bod als liefde, trouw, vriendschap en vergeving. Ik denk dat het einde van deze trilogie niet beter geschreven had kunnen worden.
Natuurlijk is er in dit slotdeel een epische strijd gaande tussen goed en kwaad. Deze strijd is mooi opgebouwd en weet je te boeien tot het eind, je wil blijven lezen om te weten hoe het afloopt. Er gebeurt echt enorm veel in dit deel. Maar omdat het een slot deel is wil ik er eigenlijk niet teveel over verklappen.
De personages in dit boek zijn allemaal super goed uitgewerkt. Vanaf deel 1 bouw je een band op met de personages. Hoewel je ook weer nieuwe personages tegenkomt worden de andere personages niet vergeten. Je kunt enorm mee leven of ze nu aan de kwade of de goede kant staan. Lucian is een van mijn favoriete personages, zeker in dit deel. Maar natuurlijk ben ik ook een groot fan van Koning Jima en Koningin Sylviana. Koningin Sylviana maakt in dit deel een mooie groei mee. Ze wordt als het ware wakker geschud.
Marjo, ondanks dat je dit verhaal niet met Dinie hebt kunnen afmaken merk je daar totaal niks van. Dat laat maar weer eens zien hoe goed jullie op elkaar ingespeeld waren. Ik denk dat Dinie heel erg trots op je is! Daarnaast kijk ik enorm uit naar je volgende boeken.
Melanie blogt over auteurs en boeken van eigen bodem.
Nederlandstalige Boeken is de naam van haar Facebookgroep.
Melanie leest alle genres en dus ook fantasy/science fiction.
Ze gaf het verhaal een 9 als cijfer. Wauw!
Ik ben heel blij met dit cijfer en vooral ook met wat er in de recensie staat.
In september las Melanie deel 1 van De vergeten vloek. Nu, in oktober las ze deel 2. Ik heb ook al met haar afgesproken dat ze in 2020 deel 3 zal lezen, als Schamel verbond is uitgebracht. En ook ons debuut Schimmenschuw nog. In vind haar initiatief om Nederlandse auteurs voor het voetlicht te zetten echt geweldig!
Dank je wel, Melanie.
Goed uitgewerkt verhaal.
Titel:De vergeten vloek – Smeulend venijn
Auteur: Johanna Lime
Uitgeverij: Zilverbron
Cijfer: 9
Hier gaat het boek over:
Sylviana Attholred, de kroonprinses van Berinyi, leeft door toedoen van de Avatars in de Rosettenevel. Haar moeder houdt haar status van koningin krampachtig vast. Als de tijd komt dat Sylviana zal regeren, erft ze een oorlog. Bovendien zit ze met een probleem: de zonen van priesteressen sterven te jong.
Als er eindelijk weer iemand op de troon komt waarmee te praten valt, besluiten Sammerah, Jacky en Tatjana dat ze de nieuwe Eerwaarde Moeder moeten steunen. Alle bevolkingsgroepen zullen eensgezind de vijand het hoofd moeten bieden. Het is echter de vraag wie de werkelijke vijand is.
Helena Attholred heeft zo haar eigen mening over wat het beste is voor haar gezin. Het venijn smeult al sinds ze de bloedband met Sana aanging. Als zij haar zin krijgt, werkt deze oorlog in haar voordeel. De magiërs op Laskoro zijn immers veel te zwak geworden, of vergist ze zich daarin?
Dit vind ik van het boek:
Johanna Lime weet met Smeulend Venijn een prachtig vervolg neer te zetten na Sluimerend Vuur. In smeulend Venijn leren we Kroonprinses Sylviana veel beter kennen. Sylviana is een pittige jonge dame die zich niet snel het kaas van haar brood laat eten. Sylviana weet wat ze wil en denkt goed over dingen na. Ze is niet bang om tegen haar moeder de koningin in te gaan en ze voelt dat er dingen moeten veranderen.
In het boek leert Sylviana haar vriendinnen kennen die stuk voor stuk allemaal een mooie persoonlijkheid hebben en waar Sylviana veel van kan leren. De personages zijn in Smeulend Venijn voor mijn gevoel beter uitgewerkt dan in Sluimerend Vuur ze weten me in elk geval meer te raken. Ik leefde al snel helemaal mee met Sylviana.
Ook het verhaal is beter opgebouwd dan in het eerste deel. Waar het daar een mooi begin was van een trilogie loopt het boek nu lekker vlot en is het een stuk spannender. Ik genoot van elke bladzijde en het boek was binnen een mum van tijd uit. Het boek is in een vlotte schrijfstijl geschreven. Ik moest soms even wennen als we opeens weer een sprong vooruit in de tijd maakten, maar verder heb ik eigenlijk dit keer niet veel aan te merken op het boek! Ik vond het een mooi vervolg op deel 1 en ben reuze benieuwd naar deel 3.
Smeulend Venijn krijgt daarom van mij een mooie 9.
Melanie blogt over auteurs en boeken van eigen bodem.
Nederlandstalige Boeken is de naam van haar Facebookgroep.
Melanie leest alle genres en dus ook fantasy/science fiction.
Ze gaf het verhaal een 7,5 als cijfer.
Ik ben heel blij met dit cijfer en met wat er in de recensie staat.
In september las Melanie deel 1 van De vergeten vloek. In oktober volgt er een recensie van deel 2. Ik heb ook al met haar afgesproken dat ze in 2020 deel 3 zal lezen, als Schamel verbond is uitgebracht.
Dank je wel, Melanie.
Sluimerend vuur
Titel: De vergeten Vloek Deel 1 Sluimerend Vuur
Auteur: Johanna Lime
Uitgeverij: Zilverbron
Genre: Fantasy
Cijfer: 7,5
Waar gaat het boek over:
Jima Revaldesh-Morane moet kroonprins van Laskoro zijn, maar hij is een dromer. Hoe kan hij dan de beschermheer worden over het grote koninkrijk? En hoe komt hij erachter waardoor de disharmonie in de bevolking is ontstaan?
De Wanzjen van Chyndyro heeft hoge verwachtingen van zijn jongste zoon. Maar Lucian wil zijn oudere broers niet in de weg staan. Hij leidt de vertalingcommissie, waar alleen mannen lid van zijn, totdat Kamilia zich aanmeldt.
Franck Gettferdrey, de oudste zoon van Norman, merkt dat zijn vader er vreemde ideeën op nahoudt. Na een schokkend voorval wordt hij de leider van de Ruiters en besluit bovendien de politiek in te gaan.
De drie dynastieën van Laskoro moeten na eeuwen weer samenkomen, maar kunnen ze met hun magie en met de technieken van het moderne Laskoro de dreigende oorlog voorkomen? Hoe stop je een vijand die zelfs voor magiërs onzichtbaar blijft?
Wat vind ik van het boek:
Ik moet bekennen dat dit boek een beetje traag op gang komt. In het begin van het boek maak je namelijk vooral kennis met de verschillende personages, clans en de wereld waarin het boek zich afspeelt. Wat ik wel fijn vond is de verdeling van de hoofdstukken je weet precies over wie het gaat. Nu vond ik het persoonlijk niet heel storend dat het wat traag op gang kwam, omdat ik van tevoren wist dat dit verhaal een trilogie zou worden en dan is het ook wel fijn om de wereld goed te leren kennen. De personages ontwikkelen zich snel en worden langzaam aan met elkaar verweven.
Een van de sterke punten van dit boek vind ik de personages. Vooral de jonge Jima heeft mijn hart veroverd. Hoe hij van jongetje van 13 langzaamaan magie ontdekt en op moet groeien tot volwassen man om over het land te regeren.
Vanaf pagina 100 ongeveer komt er meer vaart in het boek en komen er ook langzaam aan vijanden te voorschijn. Vanaf dat moment wordt de band tussen verschillende clans en personages ook steeds sterker. Verder komt er volop magie in het boek voor en daar hou ik van.
Waar het boek dus langzaamaan op gang komt, gaat het daarna in een prettig tempo verder en blijf je door lezen. Doordat er veel gebeurt en je het verhaal vanuit verschillende personages leest, word het ook nooit saai. Het eindigt natuurlijk met een open einde omdat het deel 1 is van een trilogie.
Ondanks de kleine minpuntjes is dit een heel mooi begin van een magische trilogie. Daarom krijgt het boek een welverdiende 7,5 en als de vervolgdelen in de zelfde lijn doorgaan als dit boek, dan kunnen die nog wel eens hoger gaan scoren.
Boeken van Johanna Lime 