20 november 2020

Sinds ik op 13 oktober van Cocky van Dijk (Zilverbron) te horen kreeg dat Natascha van Limpt (Van Limpt Redacties) de hoofdredactie voor mijn nieuwe boek ging doen, hebben Natascha en ik hard gewerkt aan het vervolmaken van het manuscript voor mijn nieuwe boek.

Ik kan wel zeggen dat het weer even heel hard slikken was, toen ik de doorhalingen en opmerkingen in de kantlijn zag. Blijkbaar was mijn innerlijke schooljuf aan de slag gegaan met de gedachte dat bij een nieuwe trilogie alles over de wereldbouw weer helemaal opnieuw moest worden uitgelegd! Wat ben ik blij met een kritische redactrice als Natascha!

Geloof het of niet, het is me nu dan toch eindelijk ook gelukt om een boek te schrijven dat minder dan 100.000 woorden telt. Het wordt een beetje een normale omvang na al die dikke pillen van De vergeten vloek. Eerder was het vaak zo dat als ik het verhaal aan ging passen er steeds meer woorden bij kwamen, maar nu snap ik eindelijk ook eens waar dat ‘schrijven is schrappen’ vandaan komt, dat bij schrijvers hoort.

Het is echt geweldig om te zien hoe het verhaal lekker strak getrokken wordt. Alle twijfelachtige en onlogische zaken worden aan de kaak gesteld en alle infodump wordt weggehaald. Gedumpt, zeg maar. Dat is maar goed ook, want bij nader inzien stond alles wat belangrijk is voor het verhaal er gedoseerd ook al tussen, dus al die lessen voor de lezer waren echt niet nodig. Toch vreemd dat je als schrijver zo blind kan worden voor je eigen verhaal dat je hoofd- en bijzaken niet meer duidelijk uit elkaar kunt halen. Gelukkig is daar dan de redactie die erop toeziet dat alles netjes op zijn pootjes terecht komt. Zo blijkt maar weer dat het schrijven van een boek teamwerk is.

Redactieronde 1 is klaar en redactieronde 2 is nu begonnen. Als het in dit tempo doorgaat, kan het zomaar gebeuren dat de uitgever toch de eerder gemaakte planning haalt. Cocky vertelde me een tijdje terug nog dat er wat achterstand was vanwege alle toestanden met de covid-19 pandemie, met alle gekte in 2020, het jaar waarin alles anders gaat. Maar ik ben nu heel optimistisch. Het zou zomaar kunnen dat Interplanetair deel 1, Ruimtestad er in januari 2021 toch nog komt! Dat zou volgens de planning zijn.

Ik heb vanwege familieomstandigheden de NaNoWriMo opgezegd voor november 2020, maar de redactie heb ik door laten gaan. Die vond ik heel belangrijk, dus daar heb ik tijd voor gemaakt. Nu ben ik blij dat dit eerst gebeurt, want ik merk bij het doornemen van boek 1 dat ik het plot van deel 2 beter opnieuw kan aanpassen. Dus die 50.000 woorden van de NaNoWriMo schuif ik lekker op tot na de redactie, wanneer ik weer wat meer rust heb in de thuissituatie. Dan ga ik lekker verder schrijven aan boek 2, waar ik nieuwe inspiratie voor gevonden heb. Zo komt alles vaak precies op de tijd dat je het gebruiken kunt. Het leven is echt heel wonderlijk.

Voor de lezers die De vergeten vloek nu nog niet gelezen hebben, terwijl Schamel verbond toch alweer heel wat maanden uit is, wil ik zeggen: schiet een beetje op. De volgende trilogie komt er alweer aan! O, nee, dat is waar ook, je kunt hem afzonderlijk lezen, dus laat je door mij niet opjagen…

Ik realiseer me dat ik zelf weleens op mag schieten met het vragen van recensenten voor een blogtour en het ontwerpen van leuk promotiemateriaal. Misschien moet ik maar weer een leuke actie rond de kerst of oud en nieuw verzinnen. Maar eerst moet redactieronde 2 nog af, en dan de woordredactie, de zetproef, de cover en de flaptekst en wat al niet. Er is nog wel een beetje tijd.

Het aftellen is begonnen. Wie gaat er mee de ruimte in? Op weg naar het sterrenbeeld Gemini, naar de ster Alhena? Nog even wachten, dan kan ik u het boek overhandigen. Natuurlijk signeer ik het nieuwe boek weer graag. Wat een feest zal dat zijn als mijn zesde boek uitkomt!

Groeten,

Johanna Lime