Deze is van 13 februari 2019

Op 13 februari 2019 vond ik op Facebook deze recensie van Sluimerend vuur, geschreven door Joke Michielsen. Ze gaf het verhaal 3,5 sterren.

Wat is dat een leuke verrassing, om een recensie te vinden waar ik niets van wist!

Dank je wel, Joke.

Sluimerend vuur

Wanneer zijn broer besluit afstand van de troon te doen, moet de dromerige Jima Revaldesh-Morane die taak op zich nemen. Kan hij als dromer wel de beschermheer van Laskoro worden? Kan hij achterhalen of de disharmonie in de bevolking een reden heeft, zodat hij zijn volk beter kan beschermen?

Op Chyndyro is Lucian de jongste zoon van de Wanzjen en als zevende zoon van de zevende zoon heeft zijn vader grote verwachtingen van hem. Lucian zelf ziet dat echter niet zo zitten en wil zijn andere broers niet in de weg staan. Als hoofd van de vertalingscommissie buigt hij zich over de oude taal samen met een groepje mannen, totdat Kamilia zich aansluit.

Franck Gettferdrey is clanopvolger, maar hij merkt dat zijn vader, Norman, er steeds vreemdere ideeën op na houdt. Franck moet de leiding van de Ruiters op zich nemen, naast zijn nieuwe baan als politicus. Eeuwen hebben ze apart doorgebracht, maar nu moeten de drie dynastieën van Laskoro opnieuw samenkomen om een dreigende oorlog te voorkomen. Maar zijn hun magie en de technieken van het moderne Laskoro wel voldoende om een vijand te stoppen die zelfs magiërs niet kunnen waarnemen?

Sci-fi ontmoet fantasy

Sluimerend vuur is het eerste deel in de trilogie De vergeten vloek van het schrijversduo Johanna Lime. Hierin hebben ze een wereld gecreëerd die elementen uit zowel de sciencefiction bevat als uit de fantasy. Ruimteschepen en futuristische auto’s die grotendeels automatisch kunnen rijden vormen de basis van de samenleving op Laskoro. Met de verschillende typen slagschepen en andere ruimtevaartuigen en de vijf verschillende planeten die deel uitmaken van het koninkrijk denk je al gauw aan onder meer Star Wars, maar dat is niet storend. Het verhaal heeft een bepaalde eigenheid en ook de bron waar de schepen en wapens hun kracht vandaan halen is totaal anders, dus blijft de vergelijking niet te lang hangen. Het schrijversduo heeft een vertrouwd idee in een nieuw jasje gestoken.

De verschillende clans die ieder hun specialisatie hebben, is dan weer een meer typisch element voor fantasy. Je hebt bouwers, computernerds, religieuze en krijgerclans, magiërs enzovoort. Het kleedt het geheel goed aan en vormt een gelaagde gemeenschap met mooiere en minder mooie kanten, zoals het in een realistische samenleving zou lopen. Onderstromingen heb je overal en dat brengt wel onderhuidse spanningen met zich mee. De verschillende personages komen ieder op hun manier in contact met die stromingen en gaan er ook telkens op hun eigen manier mee om. Fantasy in de vorm van magie is wel de rode draad doorheen het verhaal. Vooral de ontwikkeling ervan, of misschien eerder het gebrek eraan, is cruciaal voor het verhaal en je ziet ook al het belang ervan voor de komende delen.

Breed scala aan personages

Op de achterflap maakt het schrijversduo het al duidelijk; er zitten behoorlijk wat personages in hun boek die een belangrijke rol krijgen toebedeeld. Hoewel het misschien veel lijkt, komt het niet zo over tijdens het lezen. De personages wisselen elkaar rustig af en de verhaallijnen komen geleidelijk aan dichter bij elkaar. Jima is de belangrijkste gemene deler tussen alle personages als kroonprins van het koninkrijk, dus uiteindelijk komt, zoals verwacht, alles bij hem terecht.

Het is een redelijk dik boek en gelukkig hebben de schrijfsters ervoor gekozen om het verhaal over een langere tijdspanne uit te spreiden. Op die manier zit er voldoende vaart in het verhaal en vertraagt het verhaal niet echt. Echt grote conflicten zijn nog niet aanwezig in het boek, dat is wellicht voor de komende boeken, maar de schrijfstijl zet wel aan tot lezen. Ook wil je weten hoe de personages juist gaan evolueren of zullen reageren op een bepaald aspect dat de lezer al weet door de verschillende perspectieven. Sommige onderlinge relaties zouden nog iets meer diepgang mogen krijgen, maar wellicht gebeurt dat nog in het vervolg. Het einde triggert ook wel om verder te lezen, dus daar weten ze je als lezer toch mee te raken.

Conclusie

De vergeten vloek 1: Sluimerend vuur neemt je mee op een magische reis door de ruimte waar clans met elkaar strijden en samenleven. Het is een ontdekkingstocht voor de personages, die hen zal leiden naar een onvermijdelijk treffen met andere magische machten. Johanna Lime creëert een leuke mengeling van scifi en fantasy met een beetje spanning, die doet uitkijken naar het vervolg.

Lees hier de originele recensie op Fantasy Wereld