Deze is van 27 juli 2019

Yvonne recenseerde voor mij het luisterboek van Schimmenschuw dat voor Dedicon is ingesproken. Ik ben vooral heel blij met deze opmerking:

“Dit verhaal leest als Thea Beckman ontmoet Lord of the Rings”,
hoewel zij het dan natuurlijk heeft geluisterd.

Recensie van Yvonne voor Schimmenschuw

3,5 sterren

Dit soort fantasy is niet het soort dat ik het leukste vind. Het verhaal gaat over een meisje van 16, die zomaar in een andere wereld belandt. Duizenden jaren in het verleden heeft ze geen idee wat ze moet doen. Het enige dat ze weet is dat ze graag naar huis wil. Dit zal helaas geen makkelijke opgave worden. Ze moet in zeven landen aan het hoofd van de machthebbende familie om een punt van een ster vragen, zodat de tijdpoort kan worden geopend.

Nog voor Kamilia naar de andere wereld verdwijnt, wordt duidelijk dat ze een gave heeft. Ze kan namelijk geesten zien en met hen communiceren. Gedurende de reis ontwikkelt ze dit talent steeds meer. Ze hoeft deze ‘quest’ niet alleen te volbrengen en wordt vergezeld door een groepje vrienden.

Persoonlijk vond ik Robin het leukst, hoewel je weinig te weten komt over haar motivatie. Ik vond het leuk om te zien hoe Kamilia zich ontwikkelde, in haar gave en ook als persoon.

Er zit zeker veel fantasie in dit boek, er moest tenslotte een hele nieuwe wereld ontwikkeld worden. Het tempo ligt erg hoog en er wordt ontzettend veel gedaan. Dit vind ik op zichzelf niet zo erg, maar ik vind dat de zeven landen heel erg op elkaar lijken. Naar mijn mening hadden er beter twee landen weggelaten kunnen worden. Daarentegen vind ik de opdrachten die ze krijgt wel heel interessant. En het was leuk om te zien hoe de groep zich uit verschillende hachelijke situaties wist te werken. Maar ik vond het nooit echt spannend worden.

Er zijn twee dingen die me echt stoorden. De eerste was dat Kamilia’s wereld wel heel erg op de onze lijkt. (Ze hebben er zelfs Cola!) Volgens mij was dit een sterker verhaal geweest als het op onze wereld was begonnen. Het tweede was het ouderwetse taalgebruik dat me echt uit het verhaal haalde.

Zeker als dit voor kinderen en tieners is geschreven vind ik woorden als “rakker” en “doerak” niet zo op zijn plaats. Bovendien vind ik dat er beter voor gekozen had kunnen worden hier een echt kinderboek van te maken. Daar lenen zich de gebeurtenissen veel meer voor, en dan heb je als lezer ook andere verwachtingen.

Dit verhaal leest als Thea Beckman ‘meets’ Lord of the Rings. Hoewel het niet mijn favoriet was, kan ik het je van harte aanraden als je houdt van verhalen over een groepje vrienden dat samen op avontuur gaat, in een high-fantasy setting.