Deze recensie kwam op 16 januari 2016
Een drie sterren recensie van Emmy van Ruijven (van Zon en Maan net)
Als het zomercircus van Droam in Tulle komt, speelt Kamilia voor waarzegster, maar als ze voor zichzelf de toekomst wil zien, wordt ze meegenomen door Avatars en valt door een tijdpoort.
Al gauw blijkt dat Kamilia in een ver verleden terecht is gekomen, op Chyndyro, een zusterplaneet van Laskoro. Ze wordt naar de matriarch gebracht en krijgt in de tempel te horen dat ze door zeven landen moet reizen om zeven punten van een ster te verzamelen. De zevenster vormt de sleutel van de enige tijdpoort die hier is. Er liggen onmogelijke opdrachten op haar te wachten.
Dan krijgt ze ook nog eens te maken met geesten van draken die haar tegenwerken. Kamilia wordt bij haar zoektocht geholpen door een groepje trouwe vrienden en ontdekt dat ze een speciale magische gave bezit. Maar is het genoeg om de opdrachten te vervullen en naar huis terug te keren?
Toen ik bezig was met het bepalen wat de prijzen zouden worden voor de boeken adventskalender, kreeg ik een mailtje van Johanna Lime. Achter dit pseudoniem schuilen twee actieve dames die mij meteen wisten te overtuigen dat hun boek er bij hoorde. Later vertelde zij mij dat ik ook een exemplaar zou krijgen van hun boek, Schimmenschuw. Dit vond ik erg tof, want ik recenseer graag ook wat minder bekende boeken!
We maken al snel kennis met Kamilia, die op een andere planeet woont. Een setting die ondanks het fantasy-element erg op onze wereld leek. Vervolgens komt zij weer op een andere planeet terecht, wat naast het verleden aanvoelt als een middeleeuwse fantasysetting (wat overigens vaak voorkomt in fantasyboeken). Voor mij was dit too much. Kamilia begon als een mega interessant personage in een bijzondere wereld, maar zij werd – voordat we überhaupt de wereld een beetje kende – meteen weer naar de volgende wereld geslingerd. Dat vond ik jammer; wat mij betreft was het qua leesbeleving sterker overgekomen als de eerste wereld (Kamilia’s thuis) gewoon in deze wereld was geweest. Nu had het maar weinig toegevoegde waarde dat haar thuisplaneet ook een bijzondere wereld was. Als het zo op de aarde lijkt, waarom dan iets nieuws?
Ik moest erg wennen aan het verhaal. De nieuwe begrippen, al die aparte namen (nog zo’n fantasycliché) en daarnaast het moordende tempo van gebeurtenissen; het duizelde me behoorlijk. Gelukkig kreeg ik steeds meer feeling voor het boek naarmate ik verder kwam.
Dit boek bevat heel veel fantasy-elementen die ik al kende en die vermeden hadden kunnen worden. Ik denk dat Johanna Lime het zichzelf onnodig moeilijk heeft gemaakt door clichés om te willen buigen naar iets origineels. Met andere planeten werken is prima, maar dan had het ook gewoon compleet anders moeten zijn; geen middeleeuwse versie van onze wereld.
Al eerder noemde ik het hoge tempo; er moet veel gebeuren in het verhaal. Gooi daar ook nog eens ontzettend veel (soms wat nutteloze) personages bij en het wordt te verwarrend. Dat vond ik heel erg jammer, want schrijven kan dit duo zeker.
Bepaalde elementen – zoals Kamilia’s gave – vond ik echt heel leuk en ook goed uitgewerkt. Vooral de rol van kristal. Ook het samenvoegen van de ster vond ik goed gevonden. Maar omdat het zo veel was, gingen de momenten ook weer heel snel voorbij.
Dit boek is een leuke fantasy met veel, heel veel elementen. Voor mij misschien wat te veel. Maar toch herken ik er kwaliteit in. Wat mij betreft had het allemaal wat minder gemogen (less is more), maar voor iedere fan van high fantasy werelden, is dit een aanrader.
Hieronder de link naar de originele recensie:
Boeken van Johanna Lime 